Эвалюцыйная біялогія
From Wikipedia, the free encyclopedia
Эвалюцыйная біялогія — раздзел біялогіі, які вывучае паходжанне відаў ад агульных продкаў, спадчыннасць і зменлівасць іх прыкмет, размнажэнне і разнастайнасць формаў падчас эвалюцыйнага развіцця. Развіццё асобных відаў звычайна разглядаецца ў кантэксце глабальных пераўтварэнняў флор і фаўн, як кампанентаў біясферы. Эвалюцыйная біялогія пачала афармляцца ў якасці раздзела біялогіі з шырокім прызнаннем ідэй аб зменлівасці відаў у другой палове XIX стагоддзя.
Эвалюцыйная біялогія — міждысцыплінарная вобласць даследаванняў, паколькі яна складаецца як з палявых, так і лабараторных кірункаў розных навук. Унёсак у эвалюцыйную біялогію ўносяць даследаванні ў такіх вузкаспецыяльных абласцях, як тэрыялогія, арніталогія ці герпеталогія, якія абагульняюцца для атрымання яснай карціны развіцця ўсяго арганічнага свету. Палеантолагі і геолагі аналізуюць акамянеласці, каб атрымаць звесткі пра тэмпы і формы эвалюцыі, а папуляцыйная генетыка даследуе гэтыя ж пытанні тэарэтычна. Эксперыментатары выкарыстоўваюць селекцыю дразофілаў для лепшага разумення шматлікіх праблем эвалюцыйнай біялогіі, напрыклад эвалюцыі старэння. У 1990-х гадах біялогія развіцця вярнулася ў эвалюцыйную біялогію пасля працяглага забыцця ў якасці новай сінтэтычнай дысцыпліны — эвалюцыйнай біялогіі развіцця.