From Wikipedia, the free encyclopedia
Шарль Лебрэн (фр.: Charles Le Brun; 24 лютага 1619, Парыж — 22 лютага 1690, Парыж) — французскі мастак і тэарэтык мастацтва, кіраўнік французскай мастацкай школы эпохі Людовіка XIV.
Шарль Леброн | |
---|---|
фр.: Charles Le Brun | |
| |
Імя пры нараджэнні | Charles Le Brun |
Дата нараджэння | 24 лютага 1619[1][2][…] |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 12 лютага 1690[5][6][…] (70 гадоў) |
Месца смерці | |
Месца пахавання | |
Грамадзянства | Францыя |
Род дзейнасці | мастак, архітэктар, дэкаратар, дызайнер, графік, мастак-гравёр, архітэктурны чарцёжнік, дзеяч выяўленчага мастацтва |
Месца працы | |
Жанр | партрэт, партрэтны жывапіс[d][4], гістарычны жывапіс[4] і рэлігійны жывапіс[d][4] |
Мастацкі кірунак | класіцызм |
Заступнікі | Нікаля Фуке[d], П’ер Сег’е і Людовік XIV |
Уплыў | Франсуа Пер’е[d], Сімон Вуэ і Нікала Пусэн |
Уплыў на | Французскую школу другой паловы XVII стагоддзя |
Член у | |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Нарадзіўся ў Парыжы, у адзінаццаць гадоў па пратэкцыі будучыні канцлера Францыі П’ера Сег’е паступіў у вучні да Сімону Вуэ. Ва ўзросце пятнаццаці гадоў выконваў заказы кардынала Рышэльё, быў заўважаны прызнаным майстрам Нікаля Пусэнам, у 1642 адправіўся разам з Пусенам у Рым. Дзякуючы стыпендыі ад Сег’е Лебрэн прапрацаваў у Рыме, пад кіраўніцтвам Пусена, чатыры гады. E Італіі вывучаў творчасць Рафаэля, балонскіх акадэмістаў, антычную скульптуру.
Вярнуўшыся ў Парыж, Лебрэн набыў новых уплывовых заступнікаў, у тым ліку суперінтэнданта фінансаў Нікаля Фуке, па заказе якога быў напісаны партрэт Ганны Аўстрыйскай, а затым перайшоў на службу да кардыналу Мазарыні. Працуючы ў замку Во-ле-Віконт, Лебрэн патрапіў у цэнтр інтрыг Мазарыні, які маніпуляваў суперніцтвам Фуке і Кальбера. Праявіўшы сябе ў гэтай «справе» з лепшага боку, ён набыў павагу пераможца — Кальбера.
Прыйдучы да ўлады, Кальбер сярод іншага ўзначаліў шматлікія мастацкія ўстановы і фабрыкі Францыі, на якія абапіраўся культурны ўплыў Караля-Сонца. Лебрэн, яго пратэжэ, у 1648 годзе арганізаваў ізноў створаную Каралеўскую акадэмію жывапісу і скульптуры, у 1660 — Мануфактуру Габеленаў, у 1666 — дзеючую дагэтуль Французскую акадэмію ў Рыме. Асабіста кіруючы і Акадэміяй, і прамысловымі цэхамі, Лебрэн непасрэдна паўплываў на густы і светапогляд цэлага пакалення мастакоў, стаўшы найважнейшай фігурай «стылю Людовіка XIV». Сам кароль падзяляў і заахвочваў мастацтва Лебрэна, асабліва пасля трыумфальных урачыстасцей 1660 года і завяршэння інтэр’ераў Ва-Ле-Віконт у 1661. У тым жа годзе ён замовіў Лебрэну серыю палотнаў з гісторыі Аляксандра Македонскага; першае ж з іх прынесла мастаку дваранства і тытул «Першага каралеўскага жывапісца» (Premier Peintre du Roi), а таксама пажыццёвую пенсію. З 1662 Лебрэн кантраляваў усе мастацкія заказы двара. Ён асабіста распісваў залы Апалонавай галерэі ў Луўры, інтэр’еры замка Сен-Жэрмен і Версаля (Ваенная Зала і Зала Свету).
З падзеннем Кальбера маркіз дэ Лувуа, насуперак волі караля, спрабаваў адхіліць Лебрэна ад працы пры двары. Акадэмія, верная Лебрэну, пераабрала яго на новы тэрмін, аднак прыдворныя інтрыгі падарвалі здароўе старога мастака і ён памёр, не паспеўшы завяршыць роспісы Версаля, якія дарабляў па яго эскізах Наэль Куапель.
Стварыў шэраг карцін пад уплывам Н. Пусэна («Муцый Сцэвала», «Смерць Катона» і інш.). Кіраваў дэкаратыўным афармленнем інтэр’ераў Луўра, Версаля і інш., выконваў плафоны (Люстраная галерэя ў Версалі, 1678—84, і інш.), кардоны для габеленаў, эскізы для садовай скульптуры, мэблі. У жывапісных работах спалучаў нарматыўнасць класіцысцкай кампазіцыі, прасякнутай тэатралізаванай патэтыкай, з дэкаратыўнай пышнасцю барока: «Магдаліна каецца» (1656—57), серыя карцін «Гісторыя Аляксандра Македонскага» (1660—68) і інш.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.