Санта-Марыя-дэі-Міраколі
From Wikipedia, the free encyclopedia
Санта Марыя дэі Міраколі (лац.: Sanctae Mariae Miracolorum) — адна з двух вядомых у Рыме цэркваў-блізнят, пабудаваных паміж 1662 і 1679 гадамі на П’яцца-дэль-Попала. Архітэктарамі гэтых будынкаў, на захадзе ад Via del Corso — Санта Марыя дэі Міраколі і на ўсходзе Санта Марыя ін Мантэсанта былі — Карла Райнальдзі, Карла Фантана і Ларэнца Берніні. Мяркуецца таксама ўрбаністычны ўплыў Папы Аляксандра VII на ўзвядзенне гэтага архітэктурнага комплексу на П’яцца-дэль-Попала.
[[Выява:|thumb|злева|П’яцца-дэль-Попала
(Від на поўдзень Санта Марыя ін Мантэсанта, Санта Марыя дэі Міраколі (з правага боку) і абеліск)]]
Славутасць | |
Санта-Марыя-дэі-Міраколі | |
---|---|
41°54′35″ пн. ш. 12°28′35″ у. д.HGЯO | |
Краіна | Італія |
Месцазнаходжанне | |
Канфесія | каталіцтва |
Епархія | Рымская дыяцэзія[d] |
Архітэктурны стыль | архітэктура барока[d] |
Архітэктар | Карла Райнальдзі |
Заснавальнік | Аляксандр VII |
Дата заснавання | 1675 |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
У супрацьлегласць Санта Марыя ін Мантэсанта з яе авальнымі абрысамі, будынак Санта Марыя дэі Міраколі акруглы з васьмівугольным купалам і элегантнай званіцай з 18 стагоддзя. Інтэр’ер царквы ўпрыгожаны фрэскамі Антоніа Раджу — вучня Берніні. Скульптуры кардыналаў Бенедэта і Гастальдзі зроблены Карла Фантана, які таксама распрацаваў інтэр’ер. На высокім алтары — цудатворны абраз Маці Божай, які і даў імя царкве. Таксама ёй прысвечана першая капліца справа ад алтара.