Сальватацыя
From Wikipedia, the free encyclopedia
Сальвата́цыя[1] (ад лац.: solvo — раствараю) — узаемадзеянне часціц (малекул, іонаў) растворанага рэчыва з малекуламі растваральніка.
Абумоўлена электрастатычнымі і ван-дэр-ваальсавымі сіламі ўзаемадзеяння, а таксама каардынацыйнымі і вадароднай сувязямі. Сальватацыя ўплывае на фізічныя і фізіка-хімічныя працэсы ў растворах. У выніку сальватацыі ўтвараюцца сальваты — малекулярныя ўтварэнні пастаяннага або пераменнага складу, у якіх малекула (іон) растворанага рэчыва абкружана абалонкай малекул растваральніка.
Асобны выпадак сальватацыі — гідратацыя, у выніку якой утвараюцца гідраты.
Уяўленне аб сальватацыі ўведзена незалежна І. А. Каблуковым і У. А. Кісцякоўскім[2].