П’ер Банар

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з імем Банар.

П'ер Банар (фр.: Pierre Bonnard; 3 кастрычніка 1867 — 23 студзеня 1947) — французскі жывапісец і графік, які ўвайшоў у гісторыю мастацтва як адзін з найвялікшых каларыстаў XX стагоддзя. У маладосці ўзначальваў групу мастакоў «Набі».

П'ер Банар
фр.: Pierre Bonnard
Аўтапартрэт 1945
Дата нараджэння	3 кастрычніка 1867(1867-10-03)
Месца нараджэння	Фантэнэ-о-Роз, arrondissement of Antony[d], дэпартамент Сена, Францыя[1][2]
Дата смерці	23 студзеня 1947(1947-01-23) (79 гадоў)
Месца смерці	Ле-Канэ
Грамадзянства	Францыя
Жонка	Marthe Bonnard[d]
Род дзейнасці	мастак, скульптар, мастак-гравёр, друкар, ілюстратар, літограф, дзеяч выяўленчага мастацтва
Жанр	пейзаж
Вучоба	ліцэй Кандарсэ Акадэмія Жуліяна Ліцэй Людовіка Вялікага[d] Lycée Michelet, Vanves[d]
Мастацкі кірунак	Набі інтымізм
Заступнікі	Амбруаз Валар Сяргей Шчукін
Уплыў на	Baladine Klossowska[d] і Teofil Fraerman[d]
Член у	Нацыянальны камітэт французскай гравюры[d] Каралеўская акадэмія мастацтваў
Подпіс
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

Родам з сям'і чыноўніка, Банар спачатку вывучаў юрыспрудэнцыю ў Сарбоне, а затым вучыўся ў Акадэміі Жуліяна ў Парыжы, затым у Школе вытанчаных мастацтваў, дзе ў 1888 г. утварылася група «Набі», у якую ўвайшлі Рансон, Дэні, Серузье, Вюяр, Русель, а пазней да іх далучыўся Валатон. Пад уплывам Гагена і мастацтва японскай гравюры мастакі лакалізавалі колер, рабілі свой жывапіс больш плоскасным. Аднак наймацнейшы ўплыў японскай гравюры бачны менавіта ў працах Банара, якога нават звалі «японскім Набі».

П'ер Банар быў добра знакам з Амбруазам Валарам і захаваў яго на некалькіх сваіх партрэтах. Банар выстаўляў свае працы на «Салоне незалежных» і пазнаёміўся з Тулуз-Латрэкам. У 1905 г. разам з Эдуарам Вюярам адправіўся ў паездку па Іспаніі, за якой рушылі ўслед падарожжы ў Бельгію, Галандыю, Англію, Італію, Алжыр, Туніс і паўднёвую Францыю. У 1925 г. Банар набыў дом на Лазурным беразе, у Ле-Канэ.

Творчая манера

Апошні правадыр эстэтыкі імпрэсіянізму, як яго звалі, П'ер Банар крытыкаваў імпрэсіяністаў за недапрацаванасць кампазіцыі і натуралістычнасць колеру. Мастак мяккіх, прыглушаных тонаў і адносін, Банар адным з першых адкрыў унутранае ці нават інтымнае жыццё жанчыны. Ён пісаў інтэр'еры, міжземнаморскія і парыжскія пейзажы, бытавыя сцэнкі. Пад канец жыцця Банар звярнуўся да насычаных каляровых спалучэнняў, ствараючы вытанчаныя маляўнічыя кампазіцыі.

Банар як ілюстратар

Ілюстраваў кнігі Актава Мірбо, «Прыродазнаўчыя гісторыі» Рэнара.

Зноскі

1. Боннар Пьер // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохорова — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 25 лютага 2017.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q5061737'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q17378135'></a>
2. RKDartists

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q17299517'></a>

Літаратура

• Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 2: Аршыца — Беларусцы / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1996. — Т. 2. — 480 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0061-7 (т. 2).

Спасылкі

• Архівавана 14 снежня 2011. (фр.)