Полацкі царкоўны сабор
From Wikipedia, the free encyclopedia
Полацкі царкоўны сабор — сабор Уніяцкай царквы падчас існавання Расійскай імперыі, які адбыўся 12 лютага — 18 лютым 1839 г. у Полацку ў памяшканні Сафійскага сабора[1]. Абнародаванне акту полацкага сабору пачалося з красавіка 1839 г.[1]. Мэтай сабору была ліквідацыя Грэка-каталіцкай царквы ва Украіне і Беларусі ў межах Расійскай імперыі па ідэалагічнаму меркаванню[2][3]. Сакрэтная інструкцыя ўрада Расіі ад 1834 г. сцвярджала аб неабходнасці «паступовага і асцярожнага» прымусу ўніятаў у падначаленні іх улады Расійскай праваслаўнай царквы[3]. Склікалі гэты сабор Іосіф Сямашка, Антоній Зубко, Васіль Лужынскі, якія загадзя былі ўведзены ў акружэнне Іасафата Булгака[3].
Нейтральнасць артыкула пад пытаннем |