Масквіч-412 (руск.: Москвич-412) — савецкі і расійскі аўтамабіль II групы малога класа, які вырабляўся ў Маскве на заводзе МЗМА, пазней пераназваным у АЗЛК, з 1967 па 1976 і на аўтамабільным заводзе ў Іжэўску з 1968 па 2001 (серыйна па 1997 год). Быў па сутнасці мадыфікацыяй мадэлі «Масквіч-408», доўгія гады выпускаўся сумесна з ёй і пасля таксама сумесна з ёй быў мадэрнізаваны ў сямейства «Масквіч-2140/2138».
Масквіч-412
Агульныя даныя
УЗАМ-412
4-хуткасная ручная
Характарыстыкі
Масава-габарытныя
На рынку
Папярэднік Папярэднік
|
Пераемнік Пераемнік
|
Іншае
Устаноўка на шасі «408-й» мадэлі сучаснага і істотна больш магутнага рухавіка адчувальна падвысіла дынамічныя характарыстыкі, пры захаванні эканамічнасці, давёўшы іх да высокіх для дадзенага класа нават па заходнееўрапейскіх мерках. Хоць кіравальнасць аўтамабіля і засталася на ранейшым узроўні, ужо не цалкам адпаведным найноўшым аналагам, тармазная дынаміка палепшылася, а кіраванне аўтамабілем было палегчана за кошт увядзення гідравакуумнага ўзмацняльніка ў тармазной сістэме. Дызайн экстэр'еру і інтэр'еру «Масквіча» былі перапрацаваныя, пры гэтым абнаўленне насіла ў асноўным касметычны характар, а таксама мела падцягнуць аўтамабіль да тагачаснага прымальнага ўзроўню нормаў пасіўнай бяспекі, прынятых ЕЭК ААН, неабходнага для далейшага экспарту ў развітыя краіны, што было пацверджана сертыфікацыйнымі краш-тэстамі ў Францыі.
У першыя гады выпуску вялікая частка М-412 ішла на экспарт. Аўтамабіль збіралі ў НРБ (пад маркай Rila) і Бельгіі (пад маркай Scaldia). У прасоўванні на сусветным рынку важную ролю адыгрывала вядомасць, якая была заваяваная аўтамабілямі гэтай маркі ў міжнародных ралі на рубяжы шасцідзясятых і сямідзясятых гадоў. У Расіі прапаноўваўся да сярэдзіны 1990-х гадоў, а шэраг мадыфікацый на яго базе — і да пачатку 2000-х.