![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/b/bc/%25D0%259A%25D0%25B8%25D1%2580%25D1%2585%25D0%25B5%25D0%25BD%25D1%2588%25D1%2582%25D0%25B5%25D0%25B9%25D0%25BD%252C_%25D0%2590%25D0%25B2%25D0%25B3%25D1%2583%25D1%2581%25D1%2582_%25D0%259C%25D0%25B0%25D1%2580%25D1%2582%25D1%258B%25D0%25BD%25D0%25BE%25D0%25B2%25D0%25B8%25D1%2587.jpg/640px-%25D0%259A%25D0%25B8%25D1%2580%25D1%2585%25D0%25B5%25D0%25BD%25D1%2588%25D1%2582%25D0%25B5%25D0%25B9%25D0%25BD%252C_%25D0%2590%25D0%25B2%25D0%25B3%25D1%2583%25D1%2581%25D1%2582_%25D0%259C%25D0%25B0%25D1%2580%25D1%2582%25D1%258B%25D0%25BD%25D0%25BE%25D0%25B2%25D0%25B8%25D1%2587.jpg&w=640&q=50)
Аўгустс Кірхенштэйнс
From Wikipedia, the free encyclopedia
Аўгустс Кірхенштэйнс (лат.: Augusts Kirhenšteins; 18 верасня 1872, Мазсалаца — 3 лістапада 1963, Рыга) — латвійскі навуковец, палітычны і дзяржаўны дзеяч, прэм’ер-міністр Латвіі ў 1940 годзе, старшыня Вярхоўнага Савета Латвійскай ССР у 1940—1952 гадах.
Аўгустс Кірхенштэйнс | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
лат.: Augusts Kirhenšteins | |||||||
![]() | |||||||
|
|||||||
Нараджэнне |
18 верасня 1872(1872-09-18)[1] |
||||||
Смерць |
3 лістапада 1963(1963-11-03)[3] (91 год) |
||||||
Месца пахавання | |||||||
Партыя | |||||||
Адукацыя | |||||||
Месца працы | |||||||
Аўтограф |
![]() |
||||||
Бітвы | |||||||
Узнагароды | |||||||
![]() |
Паходзіў з сялянскай сям’і з нямецкімі каранямі. Пасля заканчэння школы ў Рызе вывучаў ветэрынарную медыцыну ў Тарту. У 1905 годзе ўдзельнічаў у рэвалюцыі на тэрыторыі Латвіі.
Атрымаў адукацыю ў Цюрыхскім універсітэце ў галіне медыцыны, пасля чаго выехаў у Сербію, дзе падчас Першай сусветнай вайны служыў лекарам у арміі.
Пасля вяртання ў Латвію заняў ветэрынарны факультэт Рыжскага ўніверсітэта. Акрамя навуковай дзейнасці займаўся грамадска-палітычнымі справамі — быў прыхільнікам сацыял-дэмакратыі, узначальваў Таварыства латвійска-савецкай дружбы.
У 1940 годзе ён быў прызначаны прэзідэнтам Карлісам Улманісам (пад ціскам СССР і асабіста Андрэя Вышынскага) кіраўніком латвійскага ўрада. Актыўна падтрымліваў акупацыю Латвіі Савецкім Саюзам, у выніку чаго заняў пасаду старшыні Вярхоўнага Савета Латвійскай ССР, якую ён займаў да 1952 года.
Пасля нападу Трэцяга рэйха на СССР ён быў эвакуіраваны ў Маскву, дзе быў прызначаны намеснікам старшыні Вярхоўнага Савета СССР.
У 1945—1962 гадах быў прэзідэнтам Латвійскага інстытута мікрабіялогіі і вірусалогіі ў Рызе.