From Wikipedia, the free encyclopedia
Інда-пакістанскай канфлікт — супрацьстаянне паміж Індыяй і Пакістанам, якое працягваецца з моманту атрымання імі незалежнасці ў 1947 годзе.
Галоўнай прычынай канфлікту з’яўляецца спрэчка вакол прыналежнасці рэгіёна Кашмір.
Па выніках вайны 1947—1949 гадоў Індыя атрымала кантроль над прыкладна 2/3 тэрыторыі рэгіёна, астатняя частка адышла Пакістану. Кашмірскі канфлікт прывёў да ўзнікнення напружанасці ў адносінах паміж дзвюма краінамі, якая ў цэлым захоўваецца да цяперашняга часу.
У ходзе канфлікту мелі месца тры буйныя вайны:
У 1984 г. пачаўся памежны канфлікт на ледавіку Сіачэн, характэрнай асаблівасцю якога было тое, што асноўную частку страт абодва бакі неслі не ў выніку дзеянняў праціўніка, а ад цяжкіх кліматычных умоў. У 2003 годзе на Сіачэне ўступіў у сілу дагавор аб спыненні агню.
У 1999 годзе Пакістанам была справакавана Каргільская вайна, аднак у адрозненне ад папярэдніх узброеных канфліктаў яна не насіла шырокамаштабнага характару. Пакістан афіцыйна адмаўляе ўдзел сваёй рэгулярнай арміі ў ёй.
У пачатку XXI стагоддзя інда-пакістанскі канфлікт абвастрыўся тым, што абедзве дзяржавы распрацавалі (або атрымалі ад сваіх саюзнікаў) ядзерную зброю[1][2]. У перыяд халоднай вайны СССР так ці інакш падтрымліваў абодва ваюючыя бакі, больш актыўна Індыю, з якой у СССР было наладжана даўняе ваенна-тэхнічнае супрацоўніцтва, у меншай ступені Пакістан, дзе вяліся праграмы развіцця прадпрыемстваў пакістанскай цяжкай прамысловасці пры ўдзеле савецкіх інжынераў і куды пастаўляліся савецкія танкі, што выклікала заканамерны пратэст індыйскага боку[3]. Актыўна падтрымлівала і падтрымлівае дагэтуль Пакістан зброяй і ваеннай тэхнікай КНР. Сёння ваенныя пастаўкі ў Пакістан ажыццяўляюць ЗША[4][5], а ў Індыю — Расія[6][7], але пры гэтым Пакістан праяўляе павышаную цікавасць да магчымага ваенна-тэхнічнага супрацоўніцтва з Масквой[8], у той час як амерыканцы робяць спробы выцесніць расіян з індыйскага рынку ўзбраенняў[9].
У лютым 2019 года адбылася эскалацыя канфлікту з-за здзейсненага 14 лютага ў Джаму і Кашмір тэракту, у выніку якога загінулі 45 супрацоўнікаў Сіл цэнтральнага рэзерву паліцыі Індыі. У адказ на напад Індыя нанесла авіяўдар па лагеры тэрарыстычнай групоўкі «Джаіш-е-Мухамад» (гэтая групоўка ўзяла на сябе адказнасць за тэракт) на падкантрольнай Пакістану тэрыторыі Кашміра; у адказ пакістанская авіяцыя правяла бамбардзіроўка тэрыторыі каля ваенных аб’ектаў уздоўж лініі кантролю ў Кашміры. Таксама адбыўся паветраны бой (маюцца страты — па адным самалёта з кожнага боку)[10].
Выступаючы ў 2002 годзе перад студэнтамі МГІМО, брытанскі намеснік міністра замежных спраў Майкл Джэй паказаў, што Масква і Лондан цесна супрацоўнічаюць для прадухілення вайны паміж двума ядзернымі дзяржавамі — Індыяй і Пакістанам. «Мы павінны працягваць работу ў гэтым кірунку», — падкрэсліў ён, а таксама выказаў сваю ўдзячнасць прэзідэнту РФ Уладзіміру Пуціну за яго дапамогу ў разрадцы напружанасці паміж гэтымі двума краінамі[11].
1 сакавіка 2019 года міністр замежных спраў Пакістана Шах Махмуд Курэшы заявіў пра гатоўнасць краіны прыняць прапанову Расіі, якая выступіла з ініцыятывай стаць пасярэднікам ва ўрэгуляванні канфлікту з Індыяй[12].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
