Альгердавічы

Альгердавічы — галіна вялікакняскай дынастыі ў Вялікім Княстве Літоўскім ў XIV—XVI стагодзьдзях, нашчадкі вялікага князя Альгерда^[1]. Галіна Гедзімінавічаў. Сын Альгерда Ягайла даў пачатак дынастыі Ягайлавічаў.

Альгердавічы лац. Algierdavičy / Alhierdavičy
Краіна паходжаньня:	Вялікае Княства Літоўскае
Першы з роду:	Альгерд

Прозьвішча

Асноўны артыкул: Альгерд (імя)

Альгерд, Альгерт, Ольгард, Альгард, Альгарда, Альгарт, Гальгерд або Гальгард (Algerd^[2], Algeard^[3][4], Algerðr^[5][6], Algert^[7], Olgard^[8], Algardus^[9], Algardis^[10], Algart^[11], Hallgerðr^[12], Halgardus^[9]) — імя германскага паходжаньня^[13]. Іменная аснова ал- (імёны ліцьвінаў Алігут, Альмін, Аламунт; германскія імёны Algut, Almin, Alamunt) паходзіць ад гоцкага alls 'увесь, кожны'^[14], а аснова -гард- (-герд-, -герт-) (імёны ліцьвінаў Вісігерд, Мундыгерд, Тэўтыгерд; германскія імёны Wisgeard, Mundgerd, Teutgerdis) паходзіць ад гоцкага gairdan 'падпяразваць' (пераноснае 'ахоўваць'), garda 'агароджа' (пераноснае 'ахова, бясьпека')^[15].

Адпаведнасьць імя Альгерд германскаму імю Olgard (Olgardus) сьцьвердзіў мовазнаўца і літаратуразнаўца-мэдыявіст Аляксандар Бразгуноў^[16].

Крыніцы

1. ВКЛ. Энцыкл. — Мн.: 2005 Т. 1. С. 223
2. Seibicke W. Historisches deutsches Vornamenbuch. Bd. 1. — Berlin, 1996. S. 80.
3. Algeard, Behind the Name
4. Fleming R. Domesday Book and the Law: Society and Legal Custom in Early Medieval England. — Cambridge, 1998. P. 74, 101.
5. Falk H. Anmälan av «Norsk isländska dopnamn och fin gerade namn från medeltiden samlade och utgivna av EH Lind». Häftena 1—4 // Arkiv för nordisk filologi. Bd. 23 (27). — Lund, 1911. S. 97.
6. Lind E. H. Norsk-isländska dopnamn ock fingerade namn från medeltiden. — Uppsala, 1915. S. 17.
7. Brons B. Friesische Namen und Mitteilungen darüber. — Emden, 1877. S. 26.
8. Raveling I. Die ostfriesischen Vornamen: Herkunft, Bedeutung und Verbreitung. — Aurich, 1972. S. 89.
9. Krause C. E. H. Beiträge zur gefchichte Stade’s 1286 1315 Die 41 ersten Folien des ältesten Stadterbebuchs // Programm des Gymnasium’s zu Stade für Ostern 1856. — Stade, 1856. S. 39.
10. Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 16.
11. Die deutschen Familiennamen: nach breslauer quellen des 13. und 14. Jahrhunderts. — Breslau, 1908. S. 14, 58.
12. Naumann H. Altnordische Namenstudien. — Berlin, 1912. S. 38, 141.
13. Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 167.
14. Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 52.
15. Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
16. Бразгуноў А. Генезіс імёнаў вялікіх князёў літоўскіх // Беларуская анамастыка. Гісторыя і сучаснасць: матэрыялы Міжнароднай навуковай канферэнцыі (Менск, 20 красавіка 2010 г.) / Нацыянальная акадэмія навук Беларусі, Інстытут мовы і літаратуры імя Якуба Коласа і Янкі Купалы; рэдкал.: І. Капылоў і інш.]. — Менск: Права і эканоміка, 2010. С. 211.

Літаратура

• Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / рэд. Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 2: Кадэцкі корпус — Яцкевіч. — 788 с. — ISBN 985-11-0378-0