Іцхак Шамір

 Іцха́к Шамі́р  (па-габрэйску: יצחק שמיר‎; сапраўднае прозьвішча — Езярні́цкі; 15 кастрычніка 1915, Ружаны — 30 чэрвеня 2012, Тэль-Авіў) — ізраільскі палітык, сёмы прэм’ер-міністар Ізраілю. Другі па працягласьці знаходжаньня на пасадзе пасьля Давыда Бэн-Гурыёна^[1].

Іцхак Шамір лац. Icchak Šamir
יצחק שמיר
Іцхак Шамір (1988)
7-ы прэм’ер-міністар Ізраілю
20 кастрычніка 1986 — 13 ліпеня 1992
Папярэднік:	Шымон Пэрэс
Наступнік:	Іцхак Рабін
10 кастрычніка 1983 — 13 верасьня 1984
Папярэднік:	Мэнахем Бэгін
Наступнік:	Шымон Пэрэс
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся:	22 кастрычніка 1915 Ружаны
Памёр:	30 чэрвеня 2012 (96 гадоў) Тэль-Авіў
Партыя:	Лікуд
Сужэнец:	Шуляміт Шамір
Дзеці:	2
Адукацыя:	Варшаўскі ўнівэрсытэт
Узнагароды:	ганаровы грамадзянін Ерусаліму[d]
Іцхак Шамір у Вікісховішчы

Жыцьцяпіс

Нарадзіўся ў мястэчку Ружаны, Расейская імпэрыя (цяпер у Пружанскім раёне Берасьцейскай вобласьці Беларусі) у сям’і Пэрлы і Шлёмы, уласьніка гарбарні. Скончыўшы жыдоўскую школу ў Беластоку, у 1934 паступіў на юрыдычны факультэт Варшаўскага унівэрсытэту. Аднак недавучыўшыся, у 1935 Езярніцкі эміграваў у Палестыну і распачаў навучаньне ў Габрэйскім унівэрсытэце ў Ерусаліме.

Тут узяў сабе за прозьвішча мянушку, выкарыстаную ім на падробленым пасьведчаньні асобы — Шамір. Далучыўся да ваенізаванай сіянісцкай групоўкі Іргун Цвай Леўмі, а пасьля яе падзелу ў 1940 далучыўся да падпольнае тэрарыстычнае арганізацыі «Лехі». У 1941 быў зьняволены, праз рок здолеў уцячы і стаў адным з кіраўнікоў «Лехі» замест забітага Аўраама Штэрна.

У 1944 ажаніўся з Шляміт^[2], зь якой пазнаёміўся ў лягеры для затрыманых, куды тая трапіла за нелегальнае перасячэньне тэрыторыі Палестыны падчас сваіх уцёкаў з Баўгарыі. Зь ёй мелі двух дзяцей: Яіра і Гіляду^[3].

У ліпені 1946 спайманы і высланы ў Афрыку брытанскімі ўладамі. У студзені 1947 здолеў уцячы разам зь яшчэ чатырма чальцамі Іргуну праз вырыты 200-футавы тунэль. Здолеў вярнуцца ў Ізраіль пасьля абвяшчэньня незалежнасьці ў 1948 року^[4]. Са стварэньнем дзяржавы Ізраіль арганізацыя «Лехі» была распушчаная, ейныя чальцы далучыліся да ізраільскага войска^[5], а сам Шамір пачаў займацца прыватным бізнэсам.

У 1955—65 Іцхак Шамір працаваў на «Масад». Узначальваў апэрацыю «Дамокал» па ліквідацыі нямецкіх навукоўцаў-ракетчыкаў, якія працавалі над эгіпецкай ракетнай праграмай^[6].

У 1973 упершыню абраны ў Кнэсэт як сябра Лікуду. У 1977 стаў старшынём Кнэсэту, пазьней — міністрам замежных справаў (1980), міністрам абароны (1990).

Двойчы быў прэм’ер-міністрам Ізраілю (1983—1984, 1986—1992).

Крыніцы і заўвагі

1. Jonathan Lis. (30 чэрвеня 2012) Former Israeli Prime Minister Yitzhak Shamir dies at 96 (анг.). Haaretz. Праверана 4 ліпеня 2012 г.
2. Alan D. Abbey. The Eulogizer: Shamir, Abutbul, Sundlun, Pearle (анг.) Heritage, Florida Jewish News Праверана 4 ліпеня 2012 г.
3. Gad Nahshon. Yitzhak Shamir Celebrated His 85th Birthday (анг.). Jewish Post. Праверана 4 ліпеня 2012 г.
4. Shlomo Okun, ed., The Kenyan Exiles, in Hebrew, p. XXI-XXIV, Golan, Stern: The Man and His Gang, pp. 122, 144-145, and David Shomron, We Saw Him As the Head of Lehi, in Hebrew, in Ahimeir, Itzhak Shamir: As Solid As a Rock, Yediot Aharonot and the Jabotinsky Institute, 2008, p. 103.
5. Nachman Ben-Yehuda. The Masada Myth: Collective Memory and Mythmaking in Israel,University of Wisconsin Press, 1995 p.324.
6. Yossi Melman. (24 сакавіка 2004) Targeted killings: A retro fashion very much in vogue (анг.). Haaretz. Праверана 4 ліпеня 2012 г.