Дзірман

Дзірман (Дырымен), Дзерман (Дзермен), Цірман — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.

Dierman
Паходжаньне
Мова(-ы)	германскія
Утворанае ад	Diehr + Mann
Іншыя формы
Варыянт(ы)	Дзерман, Дырымен, Дзермен, Цірман
Зьвязаныя артыкулы
якія пачынаюцца з «Дзірман»

Паходжаньне

Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў

Дырыман, Дэрэман, Дэрман, Дырман або Тырман (Direman^[1], Dereman^[2][3], Dioreman, Deormann, Derman^[4][3][5], Diermannus^[6], Dierman^[7], Tiermann^[8], Thiermann) — імя германскага паходжаньня^[9]. Іменная аснова дзір- (дзер-, цір-) (імёны ліцьвінаў Дзерык, Тырольдзь, Дырмунт; германскія імёны Diericke, Tirold, Deormund) паходзіць ад гоцкага dius, германскага tiur 'зьвер'^[10], а аснова -ман- (імёны ліцьвінаў Мангерд, Арман, Есьман; германскія імёны Mangerðr, Arman, Esmann) — ад гоцкага manna^[11], германскага man 'чалавек'^[12].

Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскага імя Tyrman^[13].

Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Дырымен Б(о)гданович (1524—1566 гады)^[14]; Грынъ Тирмановичъ детей не маеть (3 жніўня 1545 году)^[15]; людьми… Шчепаномъ Дерменовичъ (15 лістапада 1569 году)^[16].

Носьбіты

• Дырымен Багданавіч — літоўскі баярын, які ўпамінаецца паміж 1524 і 1566 гадамі
• Ігнаці Дзірман — жыхар Бастыні (Піншчына), які ўпамінаецца ў 1869 годзе^[17]
• Адам Дзерман — жыхар Палонкі (Наваградчына), які ўпамінаецца ў 1892 годзе^[18]

Дзірман (Dirrmann) — прозьвішча, гістарычна зафіксаванае на тэрыторыі цяперашняй Летувы^[19].

Глядзіце таксама

• Дзір
• Ман

Крыніцы

1. Searle W. G. Onomasticon anglo-saxonicum. — Cambrigde, 1897. P. 165.
2. Barber H. British Family Names: Their Origin and Meaning, with Lists of Scandinavian, Frisian, Anglo-Saxon and Norman Names. — Longon, 1894. P. 58.
3. Domesday Names: An Index of Latin Personal and Place Names in Domesday Book. — The Boydell Press, 1997. P. 53.
4. Barber H. British Family Names: Their Origin and Meaning, with Lists of Scandinavian, Frisian, Anglo-Saxon and Norman Names. — Longon, 1894. P. 52.
5. Ekwall E. Early London Personal Names. — Lund, 1947. P. 25.
6. Gerchow J. Die Gedenküberlieferung der Angelsachsen. — Berlin; New York, 1988. P. 386.
7. Debrabandere F., Gysseling M. Persoonsnamen in Hulster Ambacht, 1300—1400: Persoonsnamen in de vier ambachten, 14e en 15e eeuw // Koninklijke Commissie voor Toponymie en Dialectologie: Overdrukken van de Vlaamse Afdeling. 4 (1999). P. 342.
8. Schwarz E. Sudetendeutsche Familiennamen des 15. [fünfzehnten] und 16. [sechzehnten] Jahrhunderts. — Lerche, 1973. S. 298.
9. Die Göttinger Familiennamen // Zu den öffentlichen Prüfungen am 18 und 19 März ladet die Eltern der Schüler sowie die Gönner und Freunde der Lehranstalt im Namen des Lehrer Collegiums. — Göttingen, 1875. S. 3.
10. Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
11. Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 167.
12. Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 23.
13. Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 34.
14. Popisy wojskowe pospolitego ruszenia Wielkiego Księstwa Litewskiego (1524—1566). — Białystok, 2018. S. 90.
15. Документы Московского архива Министерства юстиции. Т. 1. — М., 1897. С. 77.
16. Lietuvos Metrika. Knyga 49 (1566—1572). — Vilnius, 2014. P. 61.
17. Минские епархиальные ведомости. № 10, 20 мая 1869. С. 133.
18. Минские епархиальные ведомости. № 6, 15 марта 1892. С. 137.
19. Lietuvių pavardžių žodynas. T. 1. — Vilnius, 1985. P. 502.