Гэндрык Антоон Лёрэнц

Гэндрык Антоон Лёрэнц (па-нідэрляндзку: Hendrik Antoon Lorentz; 18 ліпеня 1853, Арнэм, Нідэрлянды — 4 лютага 1928, Гаарлем, Нідэрлянды) — выбітны галяндзкі фізык.

Гэндрык Антоон Лёрэнц
Hendrik Antoon Lorentz
Дата нараджэньня	18 ліпеня 1853(1853-07-18)[1][2][3][…]
Месца нараджэньня	Арнэм, Нідэрлянды[4][5][6]
Дата сьмерці	4 лютага 1928(1928-02-04)[4][1][2][…] (74 гады)
Месца сьмерці	Гаарлем, Нідэрлянды[4][6]
Месца пахаваньня	Algemene Begraafplaats Kleverlaan[d]
Месца вучобы	Лейдэнскі ўнівэрсытэт
Занятак	куратар, фізык-тэарэтык, прафэсар, матэматык, фізык, прафэсар унівэрсытэту, батанік
Навуковая сфэра	фізыка
Месца працы	Лейдэнскі ўнівэрсытэт[d][7] Лейдэнскі ўнівэрсытэт[d][7] Лейдэнскі ўнівэрсытэт[d][5]
Сябра ў	Лёнданскае каралеўскае таварыства, Акадэмія навук СССР[d], Пецярбурская акадэмія навук[d], Француская акадэмія навук, Швэдзкая каралеўская акадэмія навук, Нідэрляндзкая каралеўская акадэмія навук[d], Амэрыканская акадэмія мастацтваў і навук[d], Расейская акадэмія навук, Пруская акадэмія навук[d], Нацыянальная акадэмія навук Італіі[d], Баварская акадэмія навук[d], Нацыянальная акадэмія навук ЗША і Турынская акадэмія навук[d][6]
Навуковая ступень	доктарская ступень[d][5]
Навуковы кіраўнік	Пэтэр Рэйкэ[d]
Вучні	Адрыян Фокер[d]
Дзеці	Geertruida de Haas-Lorentz[d], Hannie Leemhorst-Lorentz[d] і Rudolf Lorentz[d]
Узнагароды	Нобэлеўская прэмія ў галіне фізыкі (1902)
Гэндрык Антоон Лёрэнц у Вікісховішчы

Навуковая дзейнасьць

Разьвіў тэорыю аб пераўтварэньнях стану рухальнага цела, адным з вынікаў якой было так званае скарачэньне Лёрэнца — Фіцджэральда, якое апісвае памяншэньне даўжыні аб’екта пры паступальным руху. Атрыманыя ў рамках гэтай тэорыі пераўтварэньні Лёрэнца зьяўляюцца найважнейшым укладам у разьвіцьцё тэорыі рэлятыўнасьці.

За тлумачэньне фэномэну, вядомага як эфэкт Зээмана, быў удастоены ў 1902 г. разам зь Пітэрам Зээманам Нобэлеўскай прэміі ў галіне фізыкі.

Глядзіце таксама

• Сіла Лёрэнца
• Пераўтварэньні Лёрэнца
• Лёрэнц-каварыянтнасьць