Ópera de Sydney
From Wikipedia, the free encyclopedia
From Wikipedia, the free encyclopedia
La Ópera de Sydney o Casa de la Ópera de Sydney, asitiada na ciudá de Sydney, estáu de Nueva Gales del Sur, Australia, ye unu de los edificios más famosos y distintivos del sieglu xx. Declaráu en 2007 Patrimoniu de la Humanidá, foi diseñáu pol arquiteutu danés Jørn Utzon en 1957 ya inauguráu el 20 d'ochobre de 1973, con presencia de la reina Sabela II nel so papel de reina d'Australia.
Ópera de Sydney | |
---|---|
Patrimoniu de la Humanidá UNESCO Australian National Heritage List | |
Sydney Opera House (en) | |
Teatru d'ópera, punto de referencia (es) , atraición turística y historical cultural heritage site (en) | |
Llocalización | |
País | Australia |
Estáu federáu | Nueva Gales del Sur |
Área (es) | City of Sydney (en) |
Llugar físicu | Bennelong Point (en) |
Masa d'agua | Bahía de Sídney (es) |
Direición | Circular Quay (es) |
Coordenaes | 33°51′25″S 151°12′54″E |
Altitú | 15 m |
Historia y usu | |
Construction time (en) | 1959 - 20 ochobre 1973 |
Abrimientu | 20 ochobre 1973 |
Dueñu | Gobierno de Nueva Gales del Sur (es) |
Xestión | Sydney Opera House Trust (en) |
Comisariu | Gobierno de Nueva Gales del Sur (es) |
Aforu | 5738 |
Arquiteutura | |
Arquiteutu/a |
Jørn Utzon Peter Hall |
Constructor | Lendlease (en) |
Inxenieru d'estructures | Arup (es) |
Estilu | arquiteutura espresionista |
Altor | 67 m |
Superficie | 3,82965264 ha |
Patrimoniu de la Humanidá | |
Criteriu | (i) |
Referencia | 166rev |
Rexón | Asia y Oceania |
Inscripción | 2007 (Xunta XXXI) |
ANHL | 105738, 2353 y 105914 |
Visitantes añales | 7 000 000 |
Web oficial | |
Nel edificiu realicen obres de teatru, balé, ópera o producciones musicales. Ye sede de la compañía Ópera Australia, la Compañía de Teatru de Sydney y la Orquesta Sinfónica de Sydney. Ta alministrada pola Opera House Trust, un organismu públicu so supervisión del Ministeriu d'Arte de Nueva Gales del Sur.
La Casa de la Ópera de Sydney ye una construcción espresionista y con un diseñu radicalmente innovador, conformáu por una serie de grandes conches prefabricaes, caúna tomada de la mesma semiesfera, que formen los teyaos de la estructura. El Teatru de la Ópera cubre 1,8 hectárees (4,5 acres de tierra). Tien 185 metros (605 pies) de llargu y alredor de 120 metros (388 pies) d'anchor máximo. Sofitar en 580 pilastres fundíes hasta una fondura de 25 metros sol nivel del mar. El so fonte d'alimentación tien una capacidá equivalente al consumu llétricu d'una ciudá de 25.000 persones. La enerxía ye distribuyida por 645 quilómetros de cable.[1]
Anque a les estructures de los teyaos de la Casa d'Ópera de Sydney denominar comúnmente como pulgos (como nesti artículu), éstes de fechu nun lo son nel sentíu arquiteutónicu de la pallabra, yá que tán formaes por paneles prefabricaos de formigón que se sofiten en costielles prefabricaes del mesmu material.
Los pulgos tán recubiertes con 1.056.006 azulexos de colores blancu brillante y crema mate, formando un tenue patrón en "V" invertida (chevrón); anque vistes dende la distancia paecen de color blancu uniforme. Los azulexos fueron fabricaos pola empresa sueca Höganäs AB y anque tán diseñaos por que se llimpien solos, realízase un caltenimientu periódicu de llimpieza. Pa caltener la uniformidá del color del cascarón y evitar que lluza parchado, reutilícense y reparen los mesmos azulexos que s'esprendieron col pasu de los años. Mientres 2015 cayeron apenes 40 azulexos, polo que'l permediu d'arreglu ye bien baxu.[2]
Los dos grupos mayores de bóvedes que conformen el techu del teatru pertenecen cada unu al Salón de Conciertos (Concert Hall) y al del Teatru de la Ópera (Opera Theater). Los otros salones tienen como techu les agrupaciones más pequeñes de bóvedes. La escala de los pulgos foi escoyida pa reflexar les necesidaes d'altor nel interior, con espacios baxos na entrada que s'alcen sobre les zones d'asientos hasta llegar a les altes torres d'escena.
Un grupu muncho más pequeñu del sistema de pulgos atópase a un llau de les entraes y de la escalinata monumental y del restorán de Bennelong. foi fundada en 1972
L'interior del edificiu ta construyíu en granitu rosa estrayíu de la rexón de Tarana, madera y contrachapáu proveniente de Nueva Gales del Sur.[3]
La estación d'accesu más cercana ye Circular Quay Station. Otros accesos son la terminal del ferry y la terminal d'autobús. Dientro de la ciudá ta asitiáu nel distritu de Central Business District (CBD).
La Casa de la Ópera de Sydney contién cinco teatros, cinco estudios d'ensayos, dos sales principales, cuatro restaurantes, seis bares y numberoses tiendes d'alcordances.
Los cinco teatros son los siguientes:
Amás de producciones de teatru, les instalaciones de la Casa de la Ópera de Sydney tamién s'utilicen pa otru tipu de funciones, tales como bodes, fiestes y conferencies.
Pa esti tipu d'acontecimientos el teatru tien les siguientes sales menores:
++ Cinco sales d'ensayu *
42 camarinos
6 antepares, sales de tar
En total hai alredor de 800 ambientes distintos o sales en tol complexu. L'edificiu cunta con más de 2.200 puertes.[3]
La idea de construyir un teatru d'ópera en Sydney empezó a concretase nos últimos años de la década de los 40 cuando Eugene Goossens, direutor del Conservatoriu de Música de Sydney del estáu de Nueva Gales del Sur sostuvo que la ciudá precisaba cuntar con un llugar conveniente pa les grandes producciones de teatru.
Nesa dómina les producciones teatrales efectuar nel edificiu del Conceyu de Sydney, un espaciu consideráu insuficiente pa esti tipu de producciones. En 1954, Goossens tuvo un gran ésitu al llograr el sofitu del primer ministru del estáu, Joseph Cahill, quien solicitó diseños pa la construcción d'un nuevu edificiu dedicáu espresamente p'allugar el teatru de la ópera.
Goossens tamién aportunó en que l'edificiu construyir na península de Bennelong Point, sobre la badea de Sydney, contra la opinión del primer ministru Cahill, que cuntaba que yera meyor instalalo nes cercaníes de la estación de ferrocarril de Wynyard, nel noroeste de la ciudá, facilitando asina d'esta forma'l so accesu. Bennelong ye una pequeña península denomada d'esta forma n'honor a un aborixe llamáu Bennelong (1764-1813) que faía d'intermediariu ente l'asentamientu aborixe y el Comandante de la Flota y primer Gobernador de Nueva Gales, Arthur Philip.[4]
El concursu empecipióse'l 13 de setiembre de 1955 y recibió un total de 233 proyeutos provenientes de 32 países distintos en busca d'un premiu consistente en 100.000 dólares.[5] Los criterios mínimos especificaos que debíen de contener los proyeutos yeren una gran sala con capacidá pa 3000 butaques y una sala de menor tamañu pa unes 1200 butaques, cada unu de los diseños debíen de contener amás espacios pa grandes óperes, conciertos d'orquestes, coros, conferencies, xuntes, representaciones de distintos tipos.[6]
El diseñu ganador foi anunciáu en 1957, resultando vencedor el proyeutu de Jørn Utzon, un arquiteutu danés. Eero Saarinen, arquiteutu y diseñador americanu d'orixe finlandés, qu'integraba'l xuráu de la Comisión del Teatru de la Ópera de Sydney, resultó crucial pa la seleición del diseñu de Jørn Utzon. Utzon llegó a Sydney en 1957 p'ayudar a supervisar el proyeutu y la construcción del edificiu.[7]
Nel terrén escoyíu pa la construcción del complexu, atopábase l'antiguu Fuerte Macquarie, convertíu entós en depósitu de tranvíes, que tuvo de ser baltáu en 1958. Al añu siguiente empezó formalmente la construcción. El proyeutu foi executáu en tres etapes:
La primer fase de les obres empezó'l 5 d'avientu de 1958, pola empresa constructora con sede en Sydney Lend Lease Corporation. El gobiernu decidió empecipiar les obres darréu, tarreciendo que'l financiamiento o la opinión pública, pudiera revertir y retrasar o inclusive atayar la obra. Pero esa decisión atopar col problema que los diseños estructurales más importantes inda nun taben realizaos (lo más notable les veles, que siguíen siendo parabóliques nesi momentu). Pal 23 de xineru de 1961, namái s'emplegaren 47 selmanes de trabayu, esti retrasu na obra debíase principalmente por cuenta de les dificultaes inesperaes (inclemencies meteorolóxiques, construcción qu'empieza primero que los dibuxos apropiaos de la construcción fueren preparaos, cambeos de los documentos orixinales del contratu). Finalmente, el 31 d'agostu de 1962 terminóse'l podiu.
L'empiezu prematuro y forzao de la obra condució a problemes finales bien significativos, el mayor de los cuálos foi la construcción de les columnes del podiu que teníen de sofitar el techu, con una resistencia menor que la necesaria pa poder sofitar la estructura proyeutada de l'azotea. Esti error llevó a que la cubierta tuviera que ser redefinida polo que'l so diseñu sufrió una variación respeuto al diseñu orixinal[8]
La estructura allixerada en forma de bóveda taba primeramente indefinida geométricamente,[9] pero casi dende'l principiu del procesu de diseñu del edificiu, les bóvedes fueron proyeutaes como una serie de paráboles sofitaes por una estructura prefabricada de costielles. Esti planteamientu tuvo la oposición de la firma inglesa Ove Arup y socios, que los sos inxenieros nun podíen atopar una solución aceptable pa construyiles.
Tuvieron qu'atopar una manera pola cual construyir de forma económica les bóvedes de forma prefabricada, porque usar encofráu "in-situ" acarretara un costu escomanáu. La repetición d'esta téunica na azotea tamién fuera demasiáu costosa.
Dende 1957 hasta 1963 l'equipu de diseñu embaraxó a lo menos dolce distintos interacciones na forma de les bóvedes (esquemes incluyendo paráboles, costielles circulares y les elipsoides) antes de topar qu'una solución realizable.
El trabayu de diseñu sobre les pulgos implicó una de les aplicaciones más tempranes de los ordenadores nel analís estructural pa entender el complexu sistema de fuercies que recibiríen les bóvedes.[10] Na metá del añu 1961 l'equipu de diseñu atopó una solución al problema: toles bóvedes son creaes como seiciones d'una esfera.
Esiste un gran discutiniu sobre a quién atribuyir esta solución orixinal. Primeramente foi atribuyida a Utzon. Una carta a de Ove Arup a Ashworth, un miembru del comité executivu de la Sydney ópera house, diz:
Utzon vieno con una idea de faer toles bóvedes con una combadura uniforme en toles partes y en dambes direiciones.[11]
Peter Jones, autor de la biografía de Ove Arup, indica que «...l'arquiteutu y los sos partidarios igualmente dixeron recordar el precisu momentu eureka...; los inxenieros y dalgunos de los sos asociaos, con igual convencimientu, recuerden el discutiniu tantu nel centru de Londres como na casa de Ove;». Jones conclúi que "la evidencia esistente amuesa que Arup esaminó delles posibilidaes pa la xeometría de les bóvedes (shells), dende paráboles a elipsoides y esferes".[11] Pela so parte, Yuzo Mikami, un miembru del equipu de diseñu, presentó una visión dafechu opuesta nel so llibru sobre proyeutu tituláu Utzon's Sphere.[12][13]
Ye pocu probable que la verdá definitiva sía conocida en dalgún momentu, pero hai un claru consensu sobre'l fechu de que'l trabayu realizáu pol equipu de diseñu ye d'una gran calidá. De fechu pa la primer parte del proyeutu, tanto Utzon como Arup y Ronald Jenkins (sociu de Ove Arup) xugaron un papel significativu nel desenvolvimientu del proyeutu.[14]
Como Peter Murray estableció en The Saga of the Sydney Opera House:
...los dos homes y los sos respeutivos equipos caltuvieron una collaboración que se notó na productividá y, a pesar de los munchos traumas, foi reparáu pola mayoría de los implicaos nel proyeutu como un puntu altu de la collaboración ente arquiteutos ya inxenieros.[8]
D'esta manera la forma esférica foi la finalmente usada nel diseñu final. La esfera, al ser la superficie curva tridimensional más senciella, abría un gran abanicu de posibilidaes nel diseñu, y convertíase asina na forma xeométrica más simple y bono de controlar. Nuna esfera'l grau de combadura ye igual en tolos puntos de la mesma.
Les bóvedes fueron construyíes por Hornibrook Group Pty Ltd, quien yeren tamién responsables de la construcción na tercer etapa. Hornibrook fabricó les 2400 costielles prefabricaes y 4000 paneles de l'azotea nuna fábrica nel mesmu sitiu, y tamién desenvolvió los procesos de la construcción.[8]
Esta téunica evitó la necesidá de construyir un costosu encofráu, recurriendo al usu d'unidaes prefabricaes (tamién dexó que los azulexos de l'azotea fueren prefabricaos en llámines a nivel del suelu, en llugar de ser pegaos individualmente sobre la bóveda n'altor). Inxenieros de Ove Arup & Acomuñaos supervisaron personalmente la construcción y allugamientu de les pieces de la bóveda, na cual utilizóse un innovador sistema de suxeción d'aceru, denomináu arcu de construcción, pa sofitar les diverses azotees antes de la terminación. Asina pa la forma de la estructura de les vigues usó un sistema d'abanicu. Les vigues partíen d'un puntu abrir como un abanicu siendo'l so trazáu'l de los meridianos de la esfera faciendo que la llinia que les define tuviera pa toles vigues el mesmu radio: 460 pies.[15]
Cola fabricación nel mesmu llugar de la obra, la construcción simplificóse considerablemente, sobremanera porque los pulgos son fragmentos d'una mesma esfera d'un radiu d'alredor de 75 metros (246 pies). Al trabayar con una esfera non yá simplificóse la construcción, sinón tamién los cálculos.
El 6 d'abril de 1962 envaloróse que l'edificiu de la Ópera podría tar rematáu ente los meses d'agostu de 1964 y marzu de 1965. Sicasí'l tiempu envaloráu foi superáu y pa finales de 1965, envalorábase que la segunda fase recién taría completada en 1967.[3]
En 1965 hubo un cambéu de gobiernu nel estáu de Nueva Gales, asumiendo como premier Robert Askin. El nuevu gobiernu camudó los equipos a cargu del proyeutu, tresfiriéndolo al Ministeriu d'Obres Públiques. Esto condució n'última instancia a la dimisión de Utzon en 1965 (vease embaxo).
La tercer etapa de construcción tuvo destinada a los interiores. Empezó en febreru de 1963, cuando Utzon treslladó la so oficina entera a Sydney. En 1965 Utzon foi despidíu y el so cargu foi asumíu principalmente por Peter Hall quien tomó'l control de les obres, y fíxose en gran parte responsable del diseñu del interior. Otres persones designaes esi añu pa substituir a Utzon fueron Y.H. Farmer como arquiteutu del gobiernu, D.S. Littlemore y Lionel Todd.
Hasta esi momentu (ochobre de 1965) el proyeutu gastara solamente 22.9 millones de dólares, menos d'un cuartu del costu final. Sicasí los costos proyeutaos pal diseñu nesta etapa yeren muncho más significativos.[3]
En 1966 el conseyeru acústicu, Lothar Cremer, confirmó a SOHEC que'l diseñu acústicu orixinal de Utzon dexaba solamente 2000 asientos na sala principal ya indicó que la medría nel númberu d'asientos hasta 3000 como taba especificáu nel diseñu sería desastrosu pa l'acústica del recintu.
Según Peter Jones, el diseñador de la etapa, Martin Carr, criticó la configuración, altor y anchor del escenariu, les instalaciones físiques pa los artistes, la llocalización de los camarinos, los anchores de puertes y les sos elevaciones, y la llocalización del tableru de llume».[16]
Los cuatro cambeos más significativos al diseñu dempués de la salida de Utzon del proyeutu fueron:
El Teatru de la Ópera foi termináu formalmente en 1973, algamando un costu de 102 millones de dólares. Sam Hoare, el direutor de Hornibrook a cargu del proyeutu, indicó los costos averaos per cada proyeutu en 1973:
El costu orixinal envaloráu en 1957 yera de 3,500,000 de £ (7 millones de dólares) siendo la fecha orixinal de terminación fita pol gobiernu'l 26 de xineru de 1963.[18]
Antes del concursu internacional pal diseñu de la Ópera, Utzon ganara siete de los dieciocho concursos nos que se presentara, pero nunca había vistu nengunu de los sos diseños construyíos.[19] El conceutu de Utzon pa la Ópera de Sydney ye consideráu casi universalmente como un diseñu únicu. L'informe de los asesores en xineru de 1957, indicaba:
Los dibuxos diseñaos pa esti esquema son simples al puntu de ser diagramáticos. Sicasí, como volvimos repitíes vegaes al estudiu d'estos dibuxos, convéncennos que presenten un conceutu de teatru d'ópera'l cuálos va ser capaz de convertise n'unu de los grandes edificios del mundu.
Pa la primer etapa del proyeutu Utzon trabayó coldu a coldu con ésitu col restu del equipu de diseñu y el veceru, pero col progresu del proyeutu, él llegó a tener claro (col usu revisáu de les sales a pidimientu de los veceros) que los requisitos del concursu fueren desaparentes no que fai a l'acústica, les especificaciones de los espacios de funcionamientu y otres árees, y que'l veceru nun apreciara los costos o'l trabayu implicaos nel diseñu y construcción. Les rellaciones ente'l veceru y l'equipu de diseñu complicáronse más cuando se dio la orde d'empecipiar la construcción prematuramente, a esixencia de los promotores estatales, a pesar de que'l diseñu entá se topaba incompletu.
La rellación ente'l veceru, l'arquiteutu, los inxenieros y los contratistes convertir nun puntu d'aumentu de la tensión, ente Utzon y los veceros, y tamién ente Utzon y Arups. Utzon creyó que los veceros tendríen de recibir tola información sobre tolos aspeutos del diseñu y de la construcción al traviés d'él, ente que los veceros deseyaben un sistema (dibuxáu en forma d'esquisa fecha por Davis Hughes) onde arquiteutu, contratistes, y los inxenieros, cada unu, amosaben al veceru'l trabayu direutamente. Esta diferencia tenía grandes implicaciones pa los métodos de consecución y control del costu, con Utzon deseyando axustar contratos colos provisores escoyíos (tales como Ralph Symonds pa los interiores del chapeado) y el gobiernu australianu qu'aportunaba en que los contratos fueren puestos n'ufierta pública.[8]
Sicasí, les razones poles que Arups precisaba entrar en contautu direutamente colos veceros taben igualmente clares. Peter Murray esplica eso:
Cuando él treslladóse a Australia, cerró la so oficina mientres tres meses y dedicóse a viaxar. Arups nun podía entrar en contautu con él y viéronse obligaos a efectuar un númberu de variaciones nel diseñu ensin la mediación de Utzon. Esto tuvo de tener un efeutu significativu na rellación de Utzon colos sos inxenieros.
Utzon yera bien reticente en responder a les entrugues o crítiques del so veceru, la "Sydney Opera House Executive Committee" (SOHEC).[20] Magar ello foi sofitáu permanentemente pol profesor Harry Ingham Ashworth, un miembru del comité y unu de los xueces orixinales de la competición. Sicasí la rellación nun foi facilitada pola postura de Utzon, que yera pocu dispuestu a subordinar los sos diseños, en dellos aspeutos, a los deseos de cambéu de los veceros. Como él comentó-y a Jack Zunz, miembru del equipu de diseñu, en 1961:
Yeme indiferente cuánto cuesta. Yeme indiferente cuánto tiempu lleva. Yeme indiferente l'escándalu causáu. Eso ye lo que quiero.[21]
Utzon sostenía constantemente que solucionara tolos problemes na so cabeza, pero yera ronciegu a ellaborar dibuxos o documentación pa demostrar el costu o la visión del so diseñu posterior. Peter Murray declaró:
Utzon investigaba de cutio nueves soluciones pero, con un esganu pa confiar n'otres persones, él esmoleceríase ensin parar nel problema mientres meses.[8]
Mientres el conceutu inicial y les etapes tempranes del diseñu ésti nun yera nengún problema, pero más palantre mientres el procesu empezaron unes considerables tensiones entra les partes. La capacidá de Utzon nunca se punxo en dulda y Ove Arup de fechu indicó que Utzon yera:
...probablemente'l meyor de toos colos que tratara al traviés de la mio llarga esperiencia nel trabayu con arquiteutos... La Ópera de Sydney podría convertise na primer obra maestra contemporánea del mundu, si Utzon diera la so cabeza.[22]
Mientres los años siguientes la rellación empioró, con Utzon refugando l'accesu a los dibuxos y a los documentos al representante del ministeriu d'obres públiques.
Coles mesmes, había discutinios sobre trabayu que Utzon realizara y que'l so pago nun había quedáu satisfechu. Arups foi actuando cada vez más de cutiu como un mediador cola misión de reconciliar a dambes partes. Jack Zunz, miembru del equipu de diseñu de Arup, indicaba tres una xunta con Utzon en Londres en 1964:
Él presentó con enerxía los sos argumentos pa sofitar el so casu y aportunó... que lo sofitáramos llealmente pos él sofitáranos nes etapes I y II. Tenemos De faer esto... siempres que non ente en conflictu coles nueses responsabilidaes básiques col nuesu veceru.
En mayu de 1965, Davis Hughes convertir en ministru d'obres públiques. Esi mesmu añu, n'ochobre, Utzon dio a Hughes un horariu precisando les feches de terminación de partes del so trabayu pa la tercer etapa. Hughes, pela so parte, retuvo'l permisu pa la construcción de los prototipos del chapeado pa los interiores. Utzon taba trabayando'l chapeado con Ralph Symonds, un fabricante con base en Sydney y altamente valoráu por munchos, pero sobre'l cual recibiera alvertencies de Arup en marzu de 1964, nel sentíu de que'l so "conocencia de les tensiones del diseñu del chapeado, yeren desaxeradamente superficiales" y que'l conseyu téunicu yera "elementalmente podemos dicir a lo menos que yera dafechu innecesariu pa los nuesos propósitos". Esi mesmu añu la empresa de Ralph Symonds quebró.[23]
La rellación ente Utzon y el promotor de la obra nunca se recuperó, quedando reflexaes nos espedientes del gobiernu les amenaces de dimisión de Utzon. La rotura definitiva concretar por aciu el siguiente diálogu:
-Utzon: Si usté nun lo fai yo dimito.
-Hughes: Yo acepto la so dimisión. Munches gracies y adiós.[24]
Utzon abandonó'l proyeutu'l 28 de febreru de 1966 sosteniendo que Hughes refugó pagar los sos honorarios y asina causó la so dimisión. Más palantre describió la situación con una espresión que se volvió famosa, "Malice in Blunderland", xuegu de pallabres traducible como "Malicia nel País de los Disparates".[25] En marzu de 1966, Hughes ufiertó-y un papel amenorgáu como "arquiteutu diseñador", subordináu a los arquiteutos executivos, ensin nengún poder de decisión sobre la execución del edificiu pero Utzon refugó la ufierta.
Dempués de la dimisión xeneróse una gran discutiniu sobre quién tenía razón y quien taba equivocáu. The Sydney Morning Herald sopelexó primeramente:
Nengún arquiteutu nel mundu goció de mayor llibertá que'l Sr. Utzon. Pocos veceros fueron más pacientes o más arrogantes que la xente y el gobiernu de NSW. Unu nun quixera que la hestoria rexistrara qu'esta sociedá acabar por un pequeñu problema pasaxeru o por un pequeñu problema de tacañería.
Sicasí'l mesmu periódicu sostuvo pocu dempués, el 17 de marzu de 1966:
Nun ye culpa d'él (Utzon) qu'una socesión de gobiernos y el Patronatu de Operar fallaren tan evidentemente n'imponer tou orde o control nel proyeutu... El so conceutu yera tan atrevíu qu'él mesmu solo podría solucionar los problemes paso a pasu... La so insistencia na perfeición conducir a alteriar el so diseñu mientres diba avanzando.[26]
A pesar del pasu de los años les opiniones siguieron estremaes y depende de la versión de caúna de les partes del proyeutu.[27][28]
Nun artículu del Harvard Design Magacín en 2005,[29] el profesor Bent Flyvbjerg sostuvo que'l despidu de Utzon foi un despidu políticu debíu al sobrecostu de la construcción, qu'entepasó finalmente'l presupuestu inicial nun 1400 per cientu. El sobrecostu y l'escándalu creáu torgar a Utzon construyir otres obres maestres. Según Flyvbjerg, esi ye'l verdaderu costu del teatru de la ópera de Sydney.
Esti edificiu abrió'l camín pa la construcción d'edificios de formes xeométriques de gran complexidá dientro de l'arquiteutura moderna. Foi unu de los primeros exemplos nel usu d'analís computacional nel diseñu de formes complexes. Les téuniques de diseñu escurríes por Utzon y Arup pa la Ópera de Sydney desenvolviéronse llargamente y agora úsense pa trabayos como los de Frank Gehry o l'arquiteutura blob.
El diseñu de la Ópera de Sydney foi tamién unu de los primeros nel mundu en contemplar l'usu d'araldite como pegamento de los elementos estructurales prefabricaos y probando al empar el conceutu pal so usu futuru.[30]
La Ópera de Sydney foi inaugurada de manera oficial pola Reina Sabela II,[31] na so condición de Reina d'Australia el 20 d'ochobre de 1973 xunto col Duque d'Edimburgu cola presencia de miles de persones. La ceremonia d'inauguración tuvo compuesta por fueos artificiales y una representación de la Sinfonía Nº 9 de Beethoven. Na velada inaugural participó la Orquesta Sinfónica de Sydney so la direición de Willem van Otterloo, el "Sydney Philarmonia Choir" y el "Sydney Philarmonía Motet Choor", interpretando "Jubugalee" (de John Antil). A otru día la Reina y el Duque d'Edimburgu realizaron una visita protocolaria a les instalaciones y a tol complexu.
Antes de la ceremonia d'inauguración oficial yá se realizaren delles representaciones dramátiques y musicales nel edificiu.
Mientres la construcción del edificiu realizáronse numberoses representaciones a la de la comida siendo la primera la del actor y cantante afroamericanu Paul Robeson, realizada en 1960 dende los andamios pa los trabayadores que construyíen l'edificiu.[32] Yá rematáu, la primer interpretación artística nel complexu foi un conciertu de prueba realizáu'l 31 d'ochobre de 1972 na Sala de Música, presentáu por Música Viva Australia, integráu pol Cuartetu de Cuerdes Fidelio, Lauris Elms y Donald Westlake. El 17 d'avientu d'esi mesmu añu realizó'l primer conciertu de prueba nel Concert Hall, cola Orquesta Sinfónica de Sydney empobinada por Sir Bernard Heinze. El 21 de xineru de 1973 concretóse'l primer conciertu de prueba nel Teatru de la Ópera, con interpretaciones de Donald Smith, Elizabeth Fretwell y miembros de l'ABC National Training Orchestra, dirixida por Robert Miller. El 10 d'abril de 1973 llevar a cabu'l primer recital nel complexu, ante un públicu d'invitaos, al cargu de la pianista Rómola Constantino quien realizó la interpretación nel Concert Hall (Sala de Conciertos).[33]
La primer representación pública realizóse'l 28 de setiembre de 1973, cola presentación de la ópera La Guerra y la Paz de Serguéi Prokófiev nel Teatru de la Ópera. A otru día, el 29 de setiembre, realizóse'l primer conciertu públicu na Sala de Conciertos, realizáu pola Orquesta Sinfónica de Sydney, dirixida por Charles Mackerras y la sopranu sueca Birgit Nilsson, como solista.[33]
El sitiu de la Ópera de Sydney tresformóse nun puntu de referencia y alcuentru de gran importancia. El 24 de payares de 1996, el destacáu grupu de rock australianu/neozelandés Crowded House, realizó'l so últimu conciertu nes escaleres del teatru ante un ensame de xente qu'algamaba casi los cien mil persones. En 1997, l'escalador urbanu francés Alain Robert moteyáu "Spiderman", usando solamente les sos manes y pies desnudos y ensin dispositivos de seguridá, esguiló la paré esterior del edificiu.[34]
Mientres los Xuegos Olímpicos de Sydney 2000 l'edificiu foi incluyíu dientro de la ruta olímpica que siguiría l'antorcha peles cais de la ciudá nel so camín escontra l'estadiu olímpicu, siendo la nadadora australiana Samantha Riley quien se paró nel visu de la casa d'ópera pa ximelgar l'antorcha olímpica. Tamién foi sede de dellos acontecimientos de los xuegos olímpicos, como'l triatlón que tenía la so salida nel edificiu o les regatas del puertu de Sydney.
La seguridá na ópera aumentó como resultáu de la probabilidá d'atraer atentaos tres los atentaos del 11 de setiembre de 2001. Esta seguridá nun torgar que dos activistes pacifistes en marzu de 2003 esguilaren al visu de la bóveda más alta y dibuxaren «NON WAR» (GUERRA NON) en lletres xigantes coloraes, pa oponese a la participación d'Australia na guerra d'Iraq. Estos dos pacifistes fueron arrestaos y condergaos en xineru de 2004 a nueve meses de detención periódica por dañu maliciosu y desorde públicu amás de tener qu'abonar $151.000 pola llimpieza de la bóveda.[35]
A fines de la década de los 90, el Patronatu de la Casa d'Ópera de Sydney empecipió un acercamientu a Jorn Utzon col fin de producir una reconciliación y asegurar la so implicación nuna futura remodelación del edificiu. Poco dempués, en 1999, el Patronatu designar como consultor del diseñu pal futuru trabayu.[36]
En 2004, abrióse'l primer espaciu interior reconstruyíu pa restablecer el diseñu orixinal de Utzon, rebautizándose como "Sala Utzon" nel so honor.[37] N'abril de 2007, Utzon propunxo una importante remodelación del edificiu de la Ópera.[38]
Patrimoniu de la Humanidá — UNESCO | |
---|---|
Sydney Opera House. | |
Llugar | Australia |
Criterios | Cultural: i |
Referencia | 166rev |
Inscripción | 2007 (XXXI Sesión) |
Área | Asia y Oceanía |
El 12 de xunetu de 2005 el gobiernu australianu declaró a la Ópera de Sydney patrimoniu nacional, pasu previu necesariu por que el edificiu pudiera ser declaráu Patrimoniu de la Humanidá pola Unesco. A principios de 2006, el gobiernu del Estáu de Nueva Gales del Sur y el gobiernu federal australianu presentaron la so candidatura, sumándose al Centro d'Esposiciones Real de Melbourne, la Gran barrera de coral Gran Barrera de coral de Queensland y les Montes Azules, de Nueva Gales del Sur. Finalmente, el 28 de xunu de 2007, la Unesco declaró la Ópera de Sydney como Patrimoniu de la Humanidá, tomando una área protexida de 5,8 ha y 438,1 hai de zona de proteición. Acabáu en 1973, tratar del edificiu más modernu del mundu que recibió'l títulu de patrimoniu de la humanidá. L'edificiu recibe cerca de cuatro millones de turistes añales.[39]
El ministeriu danés de cultura en 2006 designó doce iconos culturales que definen caúna de los nueve campos. Esti edificiu ta escoyíu como unu de los oxetos incluyíos nel apartáu d'arquiteutura'l cuál foi asina incluyíu nel apartáu cultural.
La Ópera de Sydney foi una de les 21 construcciones finalistes pa determinar les nueves siete maravíes del mundu. Nel día que foi nomada, realizóse un té de la mañana, que'l so anfitrión foi'l primer ministru de Nueva Gales del Sur, Morris Iemma, fora de la casa de la ópera. Finalmente'l complexu nun resultó escoyíu.[40][41]
L'edificiu de la ópera de Sydney foi usáu como la base del logotipu oficial de los xuegos olímpicos de Sydney 2000 tantu nel logotipu como nes medayes. L'edificiu apaez como parte del logotipu de los Sydney Swans Football Club, Australian Football League, Sydney Roosters, National Rugby League team, Sydney Kings National Basketball League (Australia) team, Sydney Football Club A-League, Sydney Gay and Lesbian Mardi Gras, la AMSA (Australian Medical Student Association) convención del añu 2005, y la XXIII Xornada Mundial de la Mocedá 2008 (WYD SYD 08).
Dellos edificios modernos del mundu inspiráronse na Ópera de Sydney, ente ellos:[42]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.