Políticu y profesor español From Wikipedia, the free encyclopedia
Pablo Iglesias Turrión (17 d'ochobre de 1978, Madrid) ye un politólogu, políticu y presentador de televisión español, actual secretariu xeneral de Podemos. Profesor universitariu y eurodiputáu ente 2014 y 2015, collaboró cola Fundación Centro d'Estudios Políticos y Sociales (CEPS).[9][10][11] Presenta, amás, los programes d'alderique políticu Fort Apache (Hispan TV) y La Tuerka (Público TV) y ye tertuliano de televisión y direutor de conteníos y creatividá de Producciones Con Mano Izquierda.[12] Asítiase na izquierda política[13] y postulóse como candidatu a la presidencia del Gobiernu d'España nes eleiciones xenerales de 2015 y 2016[14].[15]
Pablo Manuel Iglesias Turrión nació en Madrid el 17 d'ochobre de 1978, fíu de María Luisa Turrión Santa María, abogada del sindicatu Comisiones Obreres, y de Francisco Javier Iglesias Peláez, inspector de trabayu y profesor d'Historia yá xubiláu, que militó nel Frente Revolucionariu Antifascista y Patriota (FRAP).[16][17][18] El so güelu paternu, Manuel Iglesias Ramírez (1913-1986), un socialista-humanista, foi condergáu a muerte en 1939 pol franquismu, anque finalmente la pena foi conmutada por prisión gracies a los testimonios de miembros de la Falanxe, ente ellos Ezequiel Puig Maestre Amado, que desmontaron munches de les acusaciones que se fixeren contra él.[19] Per llinia materna, el so otru güelu foi unu de los fundadores de la Unión Xeneral de Trabayadores (UXT/UGT).
Mientres la so infancia, Pablo Iglesias vivió en Soria. De neñu, lleía con pasión les noveles de Julio Verne y Emilio Salgari.[20]
Con 13 años, tres la separación de los sos padres, la so madre llevó-y al barriu madrilanu de Vallecas. Un añu dempués, Iglesias ingresó na Unión de Mocedaes Comunistes d'España (UJCE) a la que perteneció hasta los ventiún años.[21]
Siguiendo l'exemplu de los sos padres, Pablo Iglesias estudió Derechu na Universidá Complutense de Madrid, llicenciándose en 2001 con una calificación media de 7,3, pa empezar a estudiar l'añu siguiente Ciencies Polítiques y de l'Alministración, la so verdadera vocación, na mesma Universidá. Tamién en 2001 participó nel movimientu antiglobalización, onde defendió la desobediencia civil como forma de llucha.[22]
En 2002 publicó'l so primer artículu nuna revista académica.[23] Dos años dempués, llogró la Llicenciatura en Ciencia Política, con premiu estraordinariu (con una calificación media de 9,22).
A partir de 2006 trabayó pa la Fundación Centro d'Estudios Políticos y Sociales (Fundación CEPS), que, según los sos estatutos, dedícase a la producción de pensamientu críticu y al trabayu cultural ya intelectual pa fomentar consensos d'izquierdes.[24] Tamién empezó a collaborar como articulista en distintos medios de prensa escrita, como Diagonal, Rebelión[25] y Kaosenlared.[26][27]
Gracies a una beca, Iglesias treslladóse en 2007 a Cambridge pa estudiar nel Centre of Latin American Studies.[28]
En 2008 llogró'l doctoráu, tamién na Universidá Complutense de Madrid, con una tesis sobre l'aición coleutiva postnacional empobinada por Heriberto Cairo Carou, el diploma d'estudios avanzaos en Ciencia Política y de l'Alministración y el certificáu de docencia, cola calificación de sobresaliente.[29] Foi profesor titular interín de Ciencies Polítiques na Facultá de Ciencies Polítiques y Socioloxía (Universidá Complutense de Madrid) dende 2008 a 2014.[30]
En 2010, empezó a dirixir y presentar La Tuerka en Tele K, un programa de conxusta política realizáu pola productora Con Mano Izquierda.[31][32] Por causa de los problemes coles llicencies de Tele K y Canal 33, dambes cadenes empezaron a emitir parte de la so programación conxuntamente, y La Tuerka treslladóse a Canal 33 pa emitir en direutu, emitiendo'l so programa en diferíu por Tele K.[33]
Realizó como estudios de posgráu un máster n'Humanidaes (2010) pola Universidá Carlos III con una tesis sobre analís políticu del cine, y un Master of Arts in Communication (2011), títulu propiu de la European Graduate School (Suiza), onde realizó cursos de filosofía de los medios de comunicación y estudió teoría política, cine y psicoanálisis.[34]
Nes eleiciones xenerales d'España de 2011, exerció d'asesor esternu pa Izquierda Xunida. Entabló rellación de pareya con Tania Sánchez Melero, ex diputada rexonal d'Izquierda Xunida na Asamblea de Madrid.[35][36]
N'agostu de 2012 empezó a collaborar con Público[37] y en payares d'esi mesmu añu apaeció como analista nel programa de La Sexta Columna tituláu «Rajoy añu I: La realidá yera esto», qu'analizaba'l primer añu de gobiernu de Mariano Rajoy.[38]
Nes eleiciones al Parllamentu de Galicia de 2012, exerció d'asesor d'Alternativa Galega de Esquerda.[39]
En xineru de 2013, empezó a presentar Fort Apache, programa realizáu por Producciones CMI y emitíu pola canal públicu iranín Hispan TV empobináu al mundu hispanofalante.
N'abril de 2013, Pablo Iglesias foi convidáu al programa El gato al agua[40] d'Intereconomía pa falar sobre la convocatoria Rodea el Congreso.[41][42] Tres esta participación, empezó a recibir solicitúes d'otros medios y pasó a ser collaborador habitual nes conxustes polítiques d'El gato al agua, El cascabel al gato (13 TV), La Sexta Noche (La Sexta), Las mañanas de Cuatro (Cuatro), Te vas enterar (Cuatro) y La noche en 24 horas (24 horas).[43]
N'ochobre de 2013, foi gallardoniáu pol departamentu de Periodismu y Comunicación Audiovisual de la Universidá Carlos III de Madrid y la Coordinadora ONG pal Desenvolvimientu-España col Premiu Enfocados de Periodismu pola so contribución al cambéu social, que compartió con Ignacio Escolar y Jordi Évole na categoría individual.[44]
.JPG)
En xineru de 2014 presentó, xunto con otres persones y coleutivos, el movimientu ciudadanu Podemos —qu'en marzu se tresformaría en partíu políticu— con vistes a allegar nes eleiciones europees d'esi añu y en que les sos primaries abiertes foi escoyíu cabeza de llista de la candidatura.[45][46] La so imaxe foi utilizada como logotipu pa les papeletes eleutorales por cuenta de la so proyeición mediática, superior a la del partíu, lo cual amenó delles crítiques y comentarios irónicos nes redes sociales.[47][48][49] Finalmente, Pablo Iglesias resultó escoyíu eurodiputáu pola candidatura de Podemos, que llogró cinco escaños nel Parllamentu Européu.
Na so sesión celebrada'l 13 de xunu de 2014, la Xunta Eleutoral Central alcordó que la fórmula d'acatamientu de la Constitución utilizada por Iglesias mientres la toma de posesión de la so acta como eurodiputáu cumplía'l requisitu previstu nel artículu 224.2 de la Llei Orgánica de Réxime Eleutoral Xeneral.[50]
Sí, prometo hasta que los ciudadanos de mi país la cambien para recuperar la soberanía y los derechos sociales.[51]Pablo Iglesias, mientres la toma de posesión de la so acta como eurodiputáu en 2014.
Presentó una denuncia contra'l periodista Alfonso Rojo, que foi condergáu por llamar -y «chorizo» y «mangante» mientres un alderique políticu nel programa de televisión La Sexta Noche.[52][53] Más tarde, Podemos demandó a la presidenta del Partíu Popular na Comunidá de Madrid Esperanza Aguirre, por acusa-yos de tar «col chavismu, col castrismu y con ETA».[54] El so partíu tamién se querelló contra'l periodista d'El Mundo Eduardo Inda, quien los acusó de recibir financiamientu illegal de Venezuela.[55] N'abril de 2017, el xulgáu de primera Instancia númbero 84 de Madrid tornó la demanda de Pablo Iglesias contra Eduardo Inda por publicar ésti nel so periódicu okdiario.com qu'Iglesias nel 2014 recibió un pagu de 272.325 dólares del Gobiernu de Venezuela nun paraísu fiscal, al entender que nun se frayó'l so honor por cuenta de que la noticia yera "veraz, oldeada y d'interés xeneral".[56]
El 25 de xunu de 2014 el Grupu Confederal de la Izquierda Unitaria Europea, nel que s'había integráu Podemos, escoyó-y como'l so candidatu pa presidir el Parllamentu Européu.[57][58] Na votación llogró 51 votos frente a los 409 que llogró'l candidatu socialdemócrata alemán Martin Schulz, que con esta resultancia foi escoyíu presidente.[59]
Foi nomáu profesor honoríficu de la Universidá Complutense en setiembre de 2014.
El 15 de payares d'esi mesmu añu foi escoyíu secretariu xeneral de Podemos nun procesu de primaries, col sofitu del 88,6% de los simpatizantes de la formación.[60]
Mientres l'añu 2015, siguió siendo convidáu a diversos programes de televisión, tales como La lupa (Canal 10), Vía V (V Televisión), Al rojo vivo (La Sexta), El objetivo (La Sexta), Viajando con Chester (Cuatro), Salvados (La Sexta), La noche en 24 horas y Las mañanas de La 1 (TVE), pero yá como entrevistáu en cuenta de contertuliu. Tania Sánchez y él comunicaron al traviés de Facebook la decisión d'acabar cola so rellación de pareya.[61]
El 27 d'ochobre dexó'l so escañu nel Parllamentu Européu pa centrase na campaña de les eleiciones xenerales de 20 d'avientu de 2015, pa les que se proclamó candidatu por Podemos en xunetu de 2015, por aciu unes primaries nes que tuvo un sofitu masivu (82%) pero nes qu'hubo poca participación de los militantes (16%).[62]
Nes eleiciones xenerales d'España del 20 d'avientu de 2015 el so partíu consiguió 44 escaños nel Congresu de los Diputaos, magar formó grupu parllamentariu con En Comú Podem y En Marea. Esto resultaba nel tercer grupu parllamentariu mayor, con 69 miembros.[63] El 15 de febreru de 2016 Podemos xunto con En Comú Podem y En Marea presentó al PSOE una propuesta pa formar gobiernu qu'incluyía 98 puntos de los que los socialistes responderíen cola so disconformidá con 14 que considera innegociables, ente ellos les cuestiones relatives a la política pol procesu soberanista en Cataluña.[64] El 30 de marzu Pablo Iglesias arrenunciaría a entrar a formar parte d'un gobiernu de coalición si eso facilitara les negociaciones.[65]
Tres nun conformase gobiernu, son convocaes nueves eleiciones pal 26 de Xunu de 2016, onde Izquierda Xunida entraría a formar parte de la coalición eleutoral Xuníos Podemos, que xunto a En Comú Podem, En Marea y Compromís, llogren 71 escaños, afitándose en tan solu dos años tres la so fundación como partíu políticu, na tercer fuercia político d'España.[66]
.jpg)
.svg){kind=small}
|fechaaccesu= requiere |url= (ayuda)Iglesias Turrión, Pablo (editor) (2013). Cuando las películes votan. Lecciones de ciencias sociales a través del cine. Catarata. ISBN 978-84-8319-831-5.Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
