From Wikipedia, the free encyclopedia
Nínive[1] (n'acadiu: Ninua, n'árabe: Nínawa نينوى) foi una importante ciudá asiria, dientro de l'actual Mosul n'Iraq, descrita nel Llibru de Jonás como «ciudá grande sobremanera, de tres díes de percorríu».[2] Atopar na vera oriental del Tigris, estender a lo llargo de 50 quilómetros, con un anchor medio de 20 quilómetros, estendiéndose dende'l ríu hasta les llombes del este. Toa esta estensa área ye na actualidá una inmensa zona de ruines.
 Nínive | |
|---|---|
 | |
| Alministración | |
| Estáu desapaecíu | Reinu d'Iraq |
| Gobernaciones | Gobernación de Nínive (es)  |
| Ciudá | Mosul |
| Tipu d'entidá | ciudá antigua |
| Xeografía | |
| Coordenaes | 36°22′00″N 43°09′00″E |
  Nínive Nínive (Iraq) | |
 | |
Asitiada na confluencia de los ríos Tigris y Khosr, Nínive yera un importante puntu de camín de les rutes comerciales que cruciaben el Tigris. Ocupaba una posición central nes rutes ente'l Mediterraneu y el Índicu, xuniendo asina Oriente y Occidente, recibiendo influencies y riqueza de munchos llugares. Llegó a convertise nuna de les más grandes ciudaes de l'antigüedá.
Nínive ye mentada per primer vegada alredor de 1800 e. C. como una ciudá con un templu dedicáu a la diosa Ishtar, en bona parte responsable de la temprana importancia qu'adquirió la ciudá.
Nínive tamién se menta na Biblia, como una ciudá edificada pol rei Nimrod, bisnietu de Noé, nel Xénesis 10:7-11.
Nun hai demasiaes evidencies pa dicir que Nínive fuera totalmente reconstruyida polos reis asirios mientres el segundu mileniu e.C. Cuando'l rei Senaquerib convirtió a Ninua, o Nínive na capital del reinu d'Asiria a finales del sieglu VIII e. C. (antes foilo de volao Dur Sharrukin), ésta yá yera un antiguu asentamientu. Los nomes de monarques posteriores como Salmanasar I o Tiglath-Pileser I apaecieron na acrópolis. Dambos fueron activos constructores d'Assur, Asiria, y el primeru d'ellos fundó amás Nimrud. Nínive tuvo qu'esperar hasta los neoasirios, dempués de la dómina d'Asurbanipal II, p'algamar un desenvolvimientu urbanísticu enforma mayor. A partir d'entós, socesivos monarques caltuvieron y fundaron nuevos palacios, según templos dedicaos a Sin, Nirgal, Inanna, Shamash, Ishtar y Nabu de Borsippa.
Foi'l rei Senaquerib el que fizo de Nínive una ciudá realmente magnífica (700 e. C.). Diseñó amplies cais y places y construyó'l famosu «palaciu ensin rival», d'unos 200 por 210 metros, que la so planta foi reconstruyida en gran parte. Esti palaciu tenía unes 80 habitaciones, munches d'elles apinaes d'escultures nes sos parés. Gran parte de les tablillas de Nínive atopáronse equí. Dalgunes de les principales entraes taben flanqueadas por toros alaos con cabeza humana. Nesi tiempu l'área total de Nínive, ocupaba unos 7 km² y 15 grandes puertes dexaben el pasu de les sos muralles. Un ellaboráu sistema de 18 canales llevaba l'agua dende les llombes hasta Nínive. Atopáronse tamién delles partes d'un magníficu acueductu alzáu pol mesmu rei en Jerwan, a unos 40 km de distancia.
La rellumanza de Nínive foi efímeru. Alredor del 633 e. C. l'Imperiu Asiriu empezó a dar muestres de debilidá y los medos atacaron Nínive. Estos volvieron atacar, esta vegada xunto a Babilonia y Susa, en 625 e. C.
En 612 e. C., nuevamente, babilonios y medos volvieron aliase pal asaltu de la ciudá. El asediu duró tres meses, mientres los cualos emplegar tou tipu de táctiques, como esviar el cursu del ríu Khosr o atacar al empar por dellos lladrales pa debilitar la defensa asiria. L'ataque final producir pol calce yá secu del ríu. Nínive cayó y foi afarada hasta los cimientos. L'imperiu asiriu llegó al so final cuando babilonios y medos partiéronse les sos provincies.
Dempués de gobernar mientres más de seis sieglos, dende El Cáucasu y el Caspiu hasta'l Golfu Pérsicu, y más allá del Tigris hasta Asia Menor y Exiptu, la ciudá sumió como si fuera namái un suañu.
Enantes a les escavaciones del sieglu XIX, les conocencies sobre'l gran Imperiu Asiriu y la so magnífica capital yeren casi nulos. Vagos nicios lleven a pensar nel so poder y grandiosidá, pero definitivamente sábese bien pocu sobre Nínive. Otres grandes ciudaes abandonaes, como Palmira, Persépolis o Tebas, dexaron tres de sigo ruines que marcaben los sos allugamientos y amosaben la so antigua rellumanza, pero de la imperial Nínive, inclusive la so estensión yera una mera conxetura.
Na dómina del historiador griegu Heródoto (400 e. C.), Nínive yá yera parte del pasáu. Cuando l'historiador Jenofonte pasó pol llugar, na so obra Anábasis vese qu'inclusive'l nome de la ciudá fuera escaecíu. Sumiera de la vista y naide sabía de la so importancia. Nunca más se llevantó de les sos ruines.
En 2015, nun ataque terrorista, destruyéronse o desfiguraron grandes estatues del llugar arqueolóxicu de Hatra, declaráu patrimoniu mundial, según artefautos únicos procedentes de delles escavaciones de la provincia de Nínive que s'atopaben nel Muséu de Mosul.
Na actualidá, l'allugamientu de Nínive atópase señaláu por dos grandes montículos, llamaos Kouyunjik y Nebi Yunus ("Profeta Jonás") según polos restos de la so muralla (una circunferencia d'unos 12 km). El primer montículo (Kouyunjik) foi esploráu en fondura. Sicasí, nel otru montículo nun se fixeron demasiaes escavaciones por cuenta de la presencia d'un santuariu musulmán dedicáu al profeta Jonás nesi llugar.
Nel sieglu XIX, el cónsul francés en Mosul empezó a buscar nos grandes montículos qu'había na otra vera del ríu. Los árabes qu'emplegó neses escavaciones, pa la so sorpresa, llegaron a una edificación nel montículo de Khorsabad. Investigaciones posteriores del edificiu demostraron que se trataba del palaciu real de Sargón II, nel cual esploróse en fondura en busca d'escultures y otres reliquies.
En 1847, el mozu aventureru británicu Sir Austen Henry Layard esploró les ruines.[3] Nel montículo Kouyunjik redescubrió'l palaciu de Senaquerib, que tenía 71 habitaciones y colosales bajorrelives. Tamién desenterró'l palaciu y la famosa biblioteca de Assurbanipal que contenía 22.000 tablillas. L'estudiu de l'arqueoloxía de Nínive revela'l poder y la gloria de l'antigua Asiria mientres los reinaos d'Esarhaddon (681-669 e. C.) y Assurbanipal (669-626 e. C.). Nesta primer escavación, l'alcalde de Kuyunyik unvió una carta a los arqueólogos qu'intervinieron.[3][4]
Los trabayos d'esploración siguir Botta, George Smith y otros, nos montículos de Nebi Yunus, Nimrud, Kouyunjik y Khorsabad, y numberosos oxetos asirios fueron desenterraos y treslladaos a museos europeos. Afayáronse ensame de palacios, coles sos decoraciones y lloses esculpíes, revelando la vida y costumes d'esti antiguu pueblu, les sos formes de guerra y paz, de relixón, l'estilu de la so arquiteutura y el grandor de los sos monarques. Les cais de la ciudá fueron esploraes y descifráronse les inscripciones nos lladriyos, tablillas y figures esculpíes. Con ello, los secretos de la so historia pudieron ser revelaos.
El más importante de los recién descubrimientos ye la biblioteca d'Assurbanipal. Contenía unos diez mil tablillas en escritura cuneiforme nes que se describía la historia, lleis y relixón d'Asiria. Esto fai que sía unu de les mayores ayalgues de la lliteratura del mundu antiguu. La biblioteca contenía tamién antiguos documentos acadios, que son los documentos esistentes más antiguos enxamás atopaos, probablemente de la dómina de Sargón de Acad.
En delles de les tablillas faise mención al posible usu de daqué similar al torniellu d'Arquímedes p'alzar agua, xunto a otres tablillas que menten xardinos. Eso trai la hipótesis de Nínive como un posible allugamientu de los míticos Xardinos colgantes de Babilonia.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
