Lorenzo de Médici (italianu: Lorenzo di Piero de' Medici; 1 de xineru de 1449, Florencia – 8 d'abril de 1492, Careggi (en) 
), tamién conocíu como Lorenzo'l Magníficu polos sos contemporáneos, foi un estadista italianu y gobernante de facto[7] de la República de Florencia mientres el Renacimientu italianu. Príncipe de Florencia, mecenes de les artes, diplomáticu, banqueru, poeta y filósofu renacentista, perteneciente a la familia Médici, y tamién bisagüelu de la reina Catalina de Médici.
Llorienzu de Médici | |
|---|---|
 | |
| Vida | |
| Nacimientu | Florencia[1], 1 de xineru de 1449[2] |
| Nacionalidá |
 República de Florencia |
| Residencia |
Palacio Medici Riccardi (es) |
| Muerte |
Careggi (en) [2], 8 d'abril de 1492[2] (43 años) |
| Sepultura |
Capilla de los Médici (es) |
| Familia | |
| Padre | Piero di Cosimo de' Medici |
| Madre | Lucrecia Tornabuoni |
| Casáu con |
Clarice Orsini (es) (1469, 1469 (Gregorianu) – 1487)[3] |
| Pareyes | Lucrezia Donati |
| Fíos/es | |
| Hermanos/es |
Nannina de Médici (es) María de Piero de Médici (es) Blanca de Médici (es) Juliano de Médici (es) [5]Juan de Pedro de Médici (es)
|
| Pueblu | Médici |
| Estudios | |
| Llingües falaes | italianu[6] |
| Alumnu de |
John Argyropoulos Marsilio Ficino Gentile de' Becchi |
| Oficiu | políticu, escritor, poeta, banqueru |
| Creencies | |
| Relixón | Ilesia Católica |
 | |
 | |
La so vida coincidió col cumal de la Renacencia italiana tempranu; la so muerte marca'l final de la Edá d'Oru de la ciudá de Florencia. La fráxil paz qu'ayudó a caltener ente los distintos estaos italianos terminó cola so muerte. Los restos de Lorenzo de Medici reposen na Capiya de los Médici na Basílica de San Llorienzo (Florencia).
Biografía
Lorenzo foi consideráu'l más intelixente de los cinco hermanos, y tuvo como tutor a un diplomáticu llamáu Gentile Becchi. Participó en xustes, cetrería, caza y cría de caballos pa competir nel Paliu de Siena. El so caballu llamábase Morello.
Educóse primero en Venecia, más tarde foi unviáu a Milán con namái diecinueve años en representación del so padre, Pedro de Médici. Siendo Lorenzo entá mozu, Pedro unviar a numberoses misiones diplomátiques. Ente elles cunten viaxes a Roma pa ver al Papa y a otres figures polítiques y relixoses.
Con venti años, en 1469, la muerte del so padre obligó-y a faese cargu del Estáu florentín so un pulsu permanente col Reinu de Nápoles. El so calter conciliador y diplomáticu dexó-y algamar la paz colos napolitanos en 1480 en declarándo-y la guerra Fernandu I de Nápoles. Los enfrentamientos ente los xefes de familia de la república florentina calteníen la ciudá en tensión y Lorenzo tuvo d'apostar la so posición de forma permanente. Esta actitú llevó a parte de la historiografía a considera-y un déspota. Otros, sicasí, consideráron-y un mantenedor del orde nun periodu bien convulso de la historia de la ciudá italiana. L'enfrentamientu ente los Médici y los Pazzi —otra influyente familia banquera de la ciudá— caltener mientres tol so principáu y hubo de sufrir, siquier, dos atentaos, el más famosu de los cualos asocedió'l 26 d'abril de 1478, la combalechadura de los Pazzi, qu'asocedió frente al Duomo de Florencia, un domingu en Misa. Nesta escabarriada operación los Pazzi acabaron cola vida del hermanu menor de Lorenzo, Xulianu. Enfrentar al Papa Sixto IV nel procesu d'espansión de los Estaos Pontificios.
Casáu con una de les muyeres más nobles de l'aristocracia romana, Clarisa Orsini, consiguió que'l so fíu fixera carrera como eclesiásticu, de tal suerte que más tarde aportaría a el Papa Lleón X.
Como mecenes destacó nel so sofitu a artistes de la talla de Sandro Botticelli, Leonardo da Vinci, Giuliano da Maiano y Michelangelo Buonarroti, ente otros. Estendió l'arte renacentista italianu pol restu de les cortes europees, gracies a les sos escelentes rellaciones.
Fundó, ente otres instituciones, la Biblioteca Laurenciana. Unviaos de Lorenzo recuperaron del Este d'Europa gran cantidá d'obres clásiques, montando talleres pa copiar los sos llibros y espublizar el so conteníu al traviés de toa Europa. Sofitó'l desenvolvimientu del Humanismu al traviés del so círculu d'amigos eruditos qu'estudiaron a los filósofos griegos y trataron de combinar les idees de Platón col cristianismu. Nesti grupu atopaben los filósofos Marsilio Ficino, Poliziano y Giovanni Pico della Mirandola.
Na so condición de banqueru desoyó los negocios heredaos de la familia y tuvo munchos problemes pa caltener les actividaes mercantiles nel oeste d'Europa, perdiendo les filiales de Londres, Bruxes y Lyon (creada en 1466).
Mecenalgu
El mecenalgu de Lorenzo de Médici nun consistió tantu en financiar obres, como fixera'l so güelu Cosme el Viejo, sinón en mandar a los artistes más destacaos de Florencia (Botticelli, los Pollaiolo a Roma, Maiano a Nápoles, Sansovino a Lisboa, Verrocchio a Venecia, etc.) a diverses cortes, practicando la política de prestíu artísticu». El so gustu y el so criteriu yeren bien valoraos yá que, dotáu d'una gran sensibilidá demostrada polos sos poemes, gustó d'arrodiase d'artistes, filósofos y científicos: amaba'l contautu cola intelixencia y el talentu, como pa cultivar nél mesmu una especie d'artista universal, p'adquirir o presentir toles virtualidades del xeniu. A la xeneración viril, la de Cosme que se complacía en construyir en tolos órdenes, siguió la de los estetes, almirablemente dotaos, que prefieren el gocie estéticu y l'especulación a l'actividá. Esto amás tien la so esplicación nel fechu de qu'había que faer avanzar numberosos trabayos yá entamaos, que les villes de los Médicis yeren yá numberoses en 1469 y que taben afataes con cuadros y estatues, quedando pocu sitiu llibre. Lo que si ye ciertu ye qu'ente toles anticaglie (antigüedaes) que calteníen en xardinos y nel interior de los palacios, artistes como Michelangelo pudieron entrar en contautu direutu coles obres de l'antigüedá clásica -y restaurar dalgunes, como ye'l casu de Donatello-, ensin escaecer por casu que nel Campusantu monumental de Pisa hai una magnífica coleición de sarcófagos romanos, probablemente la primer fonte d'inspiración pa los escultores florentinos del Quattrocento.
Dellos estudiosos proclamen a Lorenzo de Medici como unu de los padrinos del Renacimientu». Destácase'l llamáu «xardín d'escultura» que fundó, col cual pretendía alicar l'arte de la escultura, casi estinguíu en Florencia. Nesti xardín impartió enseñanza gratuita nel procesu d'esculpir a los más talentosos aprendices de los talleres del momentu, ente ellos al mozu Michelangelo, y foi ellí onde ésti realizó delles de les sos primeres obres en mármol como La Virxe de les Escaleres y La batalla de los centauros. Pa enllenar la necesidá de tener un maestru nel xardín d'escultura, Lorenzo contrató a Bertoldo, antiguu aprendiz del famosu escultor Donatello, quien de la mesma fuera aprendiz de Ghiberti. Bertoldo, a pesar de la so avanzada edá enseñó l'arte d'esculpir el mármol a los sos aprendices del xardín, lo cual dio-yos les bases necesaries p'alicar la escultura en Florencia.
Matrimoniu y fíos
Lorenzo cásase con Clarisa Orsini por poderes el 7 de febreru de 1469. El matrimoniu en persona llevar a cabu en Florencia el 4 de xunu del mesmu añu. Clarisa yera una fía de Jacobo Orsini, señor de Monterotondo y Bracciano cola so esposa y primo Madalena Orsini. Clarisa y Lorenzo tuvieron 10 fíos:
- Lucrecia (Florencia, 4 d'agostu de 1470 - 15 de payares de 1553), casóse'l 10 de setiembre de 1486 con Jacobo Salviati y tuvieron 10 fíos, incluyendo al Cardenal Juan Salviati, Cardenal Bernardo Salviati, María Salviati (madre de Cosme I de Médici, y de Francisca Salviati (madre del Papa Lleón XI)
- Dos ximielgos que morrieron dempués de la nacencia (marzu 1471)
- Pedro (Florencia, 15 de febreru 1472 - ío Garigliano, 28 d'avientu de 1503), gobernante de Florencia dempués de la muerte del so padre, llamáu El Infortunado.
- Madalena (Florencia, 25 de xunetu de 1473 - Roma, 2 d'avientu de 1528), casóse'l 25 de febreru de 1487 con Franceschetto Cybo (fíu illexítimu del Papa Inocencio VIII) y tuvieron siete fíos.
- Contessina Beatriz (23 setiembre de 1474 - setiembre de 1474), morrió bien nuevu.
- Juan (Florencia, 11 d'avientu de 1475 - Roma, 1 d'avientu de 1521), xubió al papáu como Lleón X el 09 de marzu 1513.
- Luisa (Florencia, 25 de xineru de 1477 - xunetu de 1488), tamién llamada Luigia, taba prometida con Juan el Popular, pero morrió nuevu.
- Contessina (Pistoia, 16 de xineru de 1478 - Roma, 29 de xunu de 1515), casada en 1494 con Piero Ridolfi (1467-1525) y tuvo cinco fíos, incluyendo al Cardenal Nicolás Ridolfi.
- Xulianu, duque de Nemours (Florencia, 12 de marzu de 1479 - Florencia, 17 de marzu de 1516), creáu duque de Nemours en 1515 por Rey Francisco I de Francia.
Lorenzo tamién adoptó al so sobrín Julio, el fíu illexítimu del so hermanu muertu Xulianu de Médici. Julio más tarde convirtióse nel Papa Clemente VII.
Na cultura popular
- Nel videoxuegu Assassin's Creed II, Lorenzo ye amigu del protagonista, quien de la mesma lo ayudar a acabar cola Combalechadura de los Pazzi.
- Na serie de TV Da Vinci's Demons, Lorenzo contrata a Leonardo como artista y como inxenieru militar, siendo ésti quien lo llibra de los Pazzi.
Bibliografía
- Eric Frattini, La Conxura, Matar a Lorenzo de Medici (2006) ISBN 978-84-670-2210-0
Referencies
Enllaces esternos
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
