From Wikipedia, the free encyclopedia
Juan Gerson o Jean-Charlier Gerson (13 d'avientu de 1363, Gerson (es) 
– 12 de xunetu de 1429, Lyon) foi un teólogu y filósofu francés.
Juan Gerson | |
|---|---|
 | |
| Vida | |
| Nacimientu | Gerson (es) , 13 d'avientu de 1363 |
| Nacionalidá | Reinu de Francia |
| Llingua materna | francés medio (es) |
| Muerte | Lyon[1], 12 de xunetu de 1429[2] (65 años) |
| Estudios | |
| Estudios | Universidad de París (es) |
| Llingües falaes |
llatín medieval francés medio (es) [3] |
| Alumnu de |
Gilles Deschamps Pierre d'Ailly |
| Profesor de | Nicolas de Clamanges (es) |
| Oficiu | teólogu, escritor, filósofu, Canciller, poeta |
|
Participante
| |
| Llugares de trabayu | París |
| Emplegadores | Universidad de París (es) |
| Trabayos destacaos |
Donatus spiritualis (en) Opusculum tripartitum de preceptis decalogi, de confessione et de arte moriendi (en) Dialogue du cœur mondain et du cœur seulet (en) |
| Creencies | |
| Relixón | catolicismu |
El llamáu Doctor christianissimus estudió nel colexu de Navarra en París y doctoróse en teoloxía en 1393. Yá conocíu y apreciáu, asocedió en 1395 nel cargu de canciller de la universidá de París a Pierre d'Ailly, amosando una particular enerxía. Tres l'asesinatu del duque d'Orleans en 1408, acusó al duque de Borgoña, autor del atentáu, y fixo condergar a Jean Petit, el so defensor. La so firmeza manifestóse tamién en rellación cola Ilesia: entá cuando yera intransixente coles doctrines consideraes herétiques, como fixo nel Conceyu de Pisa y nel de Constanza, nel cual contribuyó a la condena a muerte de Jan Hus y de Jerónimo de Praga, sostuvo con fuercia los derechos a l'autonomía de la ilesia galicana, combatió toa relaxación de los costumes eclesiástiques, reivindicó la superioridá del poder del conceyu de los obispos respeuto al del Papa y empeñóse en poner fin al Cisma d'Occidente.
Tres el conceyu de Constanza nun pudo volver a Francia, por causa de los desórdenes que se producieron, y retiróse a Baviera. Mientres esti exiliu, compunxo les Consolaciones de la teoloxía, obra en cuatro llibros. Dos años dempués pudo volver a Francia pero nun tomó parte en nengún asuntu públicu y retiróse al conventu lionés de los Celestinos, escribiendo y enseñando.
Numbérase-y ente los probables autores de la Imitación de Cristu.
Como teólogu, intentó ellaborar una teoloxía mística que s'oponía a la teoloxía escolástica. Personaxe de transición ente la Edá Media y el Renacimientu, buscó un alcuerdu ente formalistes y terministas, reprochó a Duns Scoto y a Juan de Ripa que multiplicaren les esencies ya introduxeren na noción de Dios, formes metafísiques y razones ideales, de tal manera que'l Dios resultante ye una construcción intelectual arbitraria. Refugó tamién la identificación platónica de Dios col Bien o con una naturaleza neoplatónicamente necesaria, reivindicando'l primáu de la voluntá y de la llibertá divina, esencial, al so xuiciu, nel cristianismu, yá que tal primáu de la voluntá divina anula cualquier certidume demostrativa en rellación con Él.
La so teoloxía ye coles mesmes negativa y mística: sigue a san Agustín y al Pseudo Dionisio, Bernardo de Claraval y Ricardo de San Víctor; esta teoloxía ye un estudiu sistemáticu de les esperiencies contemplatives qu'él llama Scientia experimentalis.
Críticos como Roberto Bellarmino, Jean Mabillon, Jean-Baptiste-Modeste Gence atribúye-y la Imitación de Cristu. El so Consolation , escrita en francés, ufierta n'efeutu una gran analoxía, según el Diccionariu Bouillet, con esti escritu célebre.
Esiste una edición en catalán titulada "Normes de ben obrar". Ye un facsímil del primer llibru impresu en Mallorca, l'añu 1485 por Bartomeu Caldentey y Nicolau Calafat en Valldemossa. Publicar pola Conselleria de Educacio i Cultura del Govern Balear con motivu del quintu centenariu de la efemérides utilizando l'orixinal calteníu na Fundación Huntington de San Marino (California)
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
