From Wikipedia, the free encyclopedia
Jorge Jamil Mahuad Witt (29 de xunetu de 1949, Loja) ye un abogáu y políticu ecuatorianu d'ascendencia libanesa (Jamil significa n'árabe bellu-a, bondá o arrogancia) y alemana. Mahuad foi electu como presidente del Ecuador en 1998, nun remató'l so periodu presidencial una y bones foi cesáu nes sos funciones en xineru del 2000.
 | Esti artículu o seición necesita referencies qu'apaezan nuna publicación acreitada, como revistes especializaes, monografíes, prensa diaria o páxines d'Internet fiables. |
Jamil Mahuad | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
.jpg) | |||||||||
10 agostu 1997 - 21 xineru 2000 ← Fabián Alarcón - Gustavo Noboa →
10 agostu 1996 - 10 agostu 1998
10 agostu 1992 - 10 agostu 1998 ← Rodrigo Paz - Roque Sevilla →
1986, 1990 - 1988, 1992 | |||||||||
| Vida | |||||||||
| Nacimientu | Loja, 29 de xunetu de 1949[1] (75 años) | ||||||||
| Nacionalidá |
 Ecuador  Estaos Xuníos | ||||||||
| Familia | |||||||||
| Fíos/es | Paola Mahuad Calderón | ||||||||
| Estudios | |||||||||
| Estudios |
Escuela de Gobierno John F. Kennedy (es)  Pontificia Universidá Católica d'Ecuador | ||||||||
| Llingües falaes | castellanu | ||||||||
| Oficiu | políticu, abogáu, funcionariu, profesor universitariu | ||||||||
| Premios |
ver
| ||||||||
| Creencies | |||||||||
| Partíu políticu |
Democracia Popular (es) | ||||||||
 | |||||||||
Foi líder del desapaecíu partíu ecuatorianu Democracia Popular. Antes de llegar a la presidencia del Ecuador, Jamil Mahuad desempeñó cargos como diputáu (1990-1992), Ministru del Trabayu, y Alcalde de Quito mientres dos periodos consecutivos (1992-1998).[2] Mientres el so mandatu desamarró la crisis financiera n'Ecuador de 1999, mientres la cual sumieron una docena de bancos ecuatorianos y un númberu similar d'instituciones del sistema financieru. Anguaño mora n'Estaos Xuníos, onde imparte clases d'alministración política en delles universidaes estauxunidenses. El 27 de mayu de 2014 la Interpol emitió una circular colorada al ser riquíu pola xusticia d'Ecuador pol presuntu delitu de peculado, foi condergáu a 12 años de prisión, sienda esta emisión retirada darréu al ser considerada la so sentencia un "fechu políticu y non llegal".[3]
Nacíu en Loja la 29 de xunetu de 1949. Los sos padres son Jorge Antonio Mahuad Chalela, fíu d'inmigrantes libaneses y Rossa Witt García, fía d'inmigrantes alemanes.
Los sos estudios primarios, realizar nos Hermanos de les Escueles Cristianes – La Salle, ente que los estudios secundarios nel Colexu San Gabriel de Quito, rexentáu pola orde católica xesuita. Darréu ingresó a realizar los sos estudios cimeros na Pontificia Universidá Católica del Ecuador, onde se graduó de Doctor en Xurisprudencia y Abogáu de los Tribunales de la República, siguió los sos estudios na Universidá "John F. Kennedy" School of Goverment de Harvard, Estaos Xuníos, onde llogró la Maestría n'Alministración Pública.
Casóse con Tatiana Calderón, reina de Quito del añu 1971, de la cual divorcióse por diferencies personales, d'esi matrimoniu nació la so única fía:
Mientres el gobiernu d'Osvaldo Hurtado Larrea, Mahuad foi miembru del gobiernu, primero como xerente de Emprovit, l'axencia estatal de venta, a menor preciu, de productos alimenticios básicos; depués como ministru de Trabayu en 1983, y, finalmente, como voceru del gobiernu. Nes eleiciones de 1990, foi escoyíu diputáu por Pichincha y algamó notoriedá mientres el xuiciu políticu contra'l ministru d'Industries de León Febres-Cordero Ribadeneyra, l'economista de Guayaquil Xavier Neira. En 1992, se candidatizó pa la presidencia de la República, pero nun llogró sinón un quintu llugar dempués de Rodrigo Borja Cevallos, Abdalá Bucaram, Sixto Durán Ballén y Frank Vargas Pazzos. Nel mesmu añu sufrió d'una agresión nel Congresu per parte de familiares y siguidores d'Abdalá Bucaram, (ex-presidente del Ecuador).
El 10 d'agostu de 1992, asumió'l cargu d'Alcalde de Quito, cargu que-y dio gran prestíu pola provisión casi total de servicios públicos, la construcción d'un sistema de tresporte al traviés de trolebuses y la modernización del cabildru. Un finxu de la so alcaldía foi que Quito foi alzáu a Distritu Metropolitanu en 1993 ganando más autonomía y denominó-y el nuevu tratamientu como "Alcalde Metropolitanu". Siguió les obres del so predecesor Rodrigo Paz ya impulsó y concluyó el trolebús ente La Y y El Recréu. Pa 1996 yera yá Mahuad un presidenciable bien cotizáu. En xineru y febreru de 1997 foi parte del lideralgu opositor al gobiernu de Abdalá Bucaram que remató na destitución del mesmu. Ye asina que Jamil Mahuad entamó la invistidura del titular del Congresu, Fabián Alarcón, en desterciu de Rosalía Arteaga qu'asumiera la presidencia de manera temporal tres el cese de Abdalá Bucaram.
En marzu de 1997, siendo Alcalde de Quito, allegó a Barcelona, España, p'asistir a la Conferencia del Bancu Interamericano de Desenvolvimientu (BID), mientres la mesma sufrió un derrame cerebral.[4]
Mahuad presentar a les Eleiciones presidenciales d'Ecuador de 1998 en binomiu con Gustavo Noboa pol partíu Democracia Popular, venciendo en segunda vuelta a Álvaro Noboa del Partíu Roldosista Ecuatorianu, siendo esta resultancia polémica, por cuenta de la curtia distancia ente dambos candidatos y acusaciones de Noboa de fraude eleutoral, que fueron refugaos pol Tribunal Supremu Eleutoral d'Ecuador. La campaña eleutoral de Mahuad basar en resaltar el desprestixu del ex-presidente Abdalá Bucaram pola corrupción nel so gobiernu.
Se posesionó el 10 d'agostu de 1998, día qu'entraba en vixencia la nueva Constitución promovida por Fabián Alarcón, prometiendo'l fin de la inestabilidá política que precedió al so gobiernu. Una de les sos primeres actuaciones como presidente foi la firma del Alcuerdu de Paz col Perú, el 26 d'ochobre de 1998, qu'estableció finxos definitivos de frontera y acabó col llargu y costosu conflictu Perú-Ecuador.[5] Foi méritu de Mahuad dar prioridá a la paz, asumir personalmente la negociación, habela lleváu a un planu políticu y habela consiguíu en dos meses y mediu.[6]
L'alcuerdu definitivu roblar en Brasilia el 26 d'ochobre, presentes los mandatarios d'Arxentina, Brasil y Chile, un representante personal de Clinton, los reis d'España, los presidentes de Bolivia y Colombia y un representante de Xuan Pablo II. L'Acta Presidencial de Brasilia daba per terminaes global y definitivamente les 'discrepancies ' ente los dos Repúbliques, señalaba la frontera terrestre por onde Perú había siempres interpretáu'l Protocolu de Ríu, ratificaba'l Tratáu de Comerciu y Navegación del mesmu Protocolu y comprometía a los dos Estaos a un ampliu Alcuerdu d'Integración Fronteriza, Desenvolvimientu y Vecindá, que'l so conteníu especificaba claramente.
En 1999, el gobiernu robló un alcuerdu de cooperación colos Estaos Xuníos pal usu de la Base Aérea de Cobertor. Esti alcuerdu inscribir nel contestu del Plan Colombia para erradicar los sembríos de coca y xixilar el comerciu de la droga.[7]
Mahuad expedió una llei de salvataje bancariu, que destinó recursos del Estáu p'atender a los problemes de los bancos privaos qu'habíen quebráu. Según el gobiernu de la dómina, pa protexer los aforros y el sistema financieru nacional. Esta política de salvataje aplicar dende empiezos del gobiernu de Mahuad y consistió na emisión inorgánica de dineru.[8]
Esti dineru líquido enrióse como préstamu a los bancos pa torgar la so quiebra. Una parte del dineru recibíu destinóse, n'efeutu, a la compra de dólares y al so allugamientu fora del país p'atayar creitos vixentes de los mesmos bancos. El Central trató d'evitar la devaluación monetaria. Ente agostu de 1998 y febreru de 1999 vendió 700 millones de dólares de la Reserva Monetaria Internacional. En marzu del 99, escosada la disponibilidad de sucres nes bóvedes, recurrir al conxelamientu pol ralu d'un añu de los depósitos del públicu cimeros a los quinientos dólares. Magar tou, quebraron munchos bancos.[8] El gobiernu creó l'Axencia de Garantía de Depósitos (AGD) por que se encargara de devolver el dineru de los veceros de los bancos quebraos. Esta entidá devolvió bien pocu y más bien siguió enriando creitos a bancos como'l Pacíficu, el Popular y la Previsora que más tarde habríen de pasar a la mesma Axencia. El Ministeriu de Finances emitía bonos y apurrir a l'Axencia por que los trocara con sucres emitíos pol Central. Esti mecanismu dio llugar a una emisión inorgánica de mil trescientos millones de dólares ente marzu de 1999 y xineru de 2000. Una parte de la emisión destinar a mercar dólares. Producióse, pos, una devaluación acelerada: ente'l 29 d'avientu de 1999 y 6 de xineru de 2000, el sucre devaluar en 25.7 per cientu.[9]
El mandatariu decretó un conxelamientu de depósitos. L'escesu d'impresión de billetes pol Bancu Central del Ecuador pa encarar les obligaciones contraíes pol Estáu (col preciu del petroleu a 6 dólares el barril), fizo que la inflación aumentara considerablemente y la crisis de la economía real disparó la cotización del dólar a niveles nunca antes vistos (un 67% de medría).[9] Mahuad asumió como salida l'adopción del dólar d'Estaos Xuníos, en sustitución de la moneda nacional el 9 de xineru de 2000. Antes de la dolarización decretada por Mahuad el preciu del dólar nel mercáu cambiario xubiera de 4.500 a más de 25.000 sucres en menos d'un añu.[9]
D'últimes, seis mil millones de dólares foi'l costu del salvataje bancariu pa los ecuatorianos yá como inflación, devaluación, creitos del Central a los bancos, recesión, aumentu del desemplegu y compresión del consumu polos dineros conxelaos. Les families volviéronse más probes, les finances públiques deterioráronse y el gastu d'educación, salú y desenvolvimientu agropecuariu foi dos veces y un terciu menor que'l pagu del serviciu de les deldes interna y esterna. Nes families del segmentu más probe, la tasa de desemplegu llegó al 29 per cientu y, nel restu, al 14.4 per cientu. Esta crisis ente otros efeutos provocó una fuerte emigración d'ecuatorianos a otros países, sobremanera España ya Italia. Fernando Aspiazu, cabeza del Bancu del Progresu, reveló dende la prisión que financiara la campaña de Mahuad y de la Democracia Popular con una suma de tres millones cuatrocientos mil dólares, él y Mahuad fueron multaos pol Tribunal Supremu Eleutoral d'Ecuador por contribuyir illegalmente na campaña pa la so presidencia.[10]
La quiebra de los bancos tizara'l rexonalismu y un sector de la clase dirixente de Guayaquil colara contra'l presidente. El conxelamientu bancariu volvió bien impopular a Mahuad. El 21 de xineru de 2000, foi derrocáu cuando les Fuercies Armaes del Ecuador retiráron-y el so sofitu depués de que los miembros de la Confederación de Nacionalidaes Indíxenes del Ecuador, (CONAIE), tomárense les cais de Quito y avanzaren al Congresu Nacional, sofitaos por un grupu de coroneles de les Fuercies Armaes quien actuaben de manera independiente a la institución militar. Cerca de la media nueche anuncióse la creación d'un triunviratu, nel que taben los indíxenes representaos por Antonio Vargas, el coronel Lucio Gutiérrez, y el xurisconsultu Carlos Solórzano Constantine, quien representaba a la sociedá civil. Gutiérrez foi releváu nel triunviratu pol xeneral Carlos Mendoza representando a les Fuercies Armaes del Ecuador al momentu en que'l triunviratu tomo'l poder y el palaciu de gobiernu.[11]
El triunviratu nun llogró reconocencia internacional nin sofitu popular, polo que'l Comandu de les Fuercies Armaes obligó a Mendoza a arrenunciar y a reconocer l'orde constitucional. Finalmente, mientres la madrugada del sábadu 22 de xineru de 2000, el vicepresidente de Mahuad, el catedráticu de Guayaquil Gustavo Noboa, foi declaráu como nuevu presidente nun actu que tuvo llugar nel Ministeriu de Defensa, siguiendo l'orde constitucional, asumiendo formalmente y constitucionalmente ante'l Congresu Nacional a otru día, una y bones el Congresu declaro cesante a Mahuad como presidente so la clausa de "abandonu del poder" al habese autu exiliáu na Embaxada chilena con 87 votos de 96 posibles.[12][13][14][15]
| Ministeriu | Ministru !
colspan="2" |Partíu | ||
|---|---|---|---|
| Ministeriu de Defensa | bgcolor="lightgreen" | DP | |
| Carlos Mendoza Poveda | Militar | ||
| Ministeriu de Bienestar Social | Guillermo Celi Dávila | DP | |
| Ministeriu de Salú Pública | Edgar Rodas | Ind. | |
| Ministeriu d'Obres Públiques | Raúl Samaniego | Ind. | |
| José Machiavello | Ind. | ||
| Ministeriu d'Agricultura y Ganadería | bgcolor="gray" | Ind. | |
| Salomón Larrea | Ind. | ||
| Ministeriu d'Educación | Vladimiro Álvarez | DP | |
| Rosángela Adoum | DP | ||
| Ministeriu de Ambiente | Yolanda Kakabadse | Ind. | |
| Ministeriu de Turismo | Rocío Vásquez Alcázar | Ind. | |
| Isabel Laniado | Ind. | ||
| Ministeriu de Gobiernu | Ana Lucía Armijos | Ind. | |
| Vladimiro Álvarez | DP | ||
| Ministeriu d'Economía y Finanza | bgcolor="gray" | Ind. | |
| Ana Lucía Armijos | Ind. | ||
| Alfredo Arizaga | DP | ||
| Jorge Guzmán | Ind. | ||
| Ministeriu d'Enerxía y Mines | Patriciu Ribadeneira | DP | |
| Teodoro Abdo | Ind. | ||
| René Ortiz | DP | ||
| Ministeriu de Rellaciones Esteriores | José Ayala Lasso | DP | |
| Benjamín Ortiz | DP | ||
| Ministeriu d'Industries y Comerciu Esterior | Héctor Plaza Saavedra | DP | |
| José Luis Icaza | Ind. | ||
| Ministeriu de Desenvolvimientu Urbanu y Vivienda | bgcolor="lightgreen" | DP | |
| Ministeriu de Trabajo | Ángel Polibio Chaves Álvarez | DP | |
| Secretaría de l'Alministración Pública | Jaime Durán Barba | Ind. | |
| Secretaría de la Presidencia | bgcolor="lightgreen" | DP | |
| Superministerio de la Producción | Héctor Plaza Saavedra | DP | |
| Mauricio Dávalos | DP | ||
| Juan Falconí Puig | Ind. | ||
| Superministerio de Infraestructura | Raúl Samaniego | Ind. | |
| Carlos
Larreátegui |
DP | ||
| Superministerio d'Economía y Energía | bgcolor="gray" | Ind. | |
| bgcolor="gray" | Ind. | ||
| Guillermo Lasso | DP | ||
Fonte:[16]
Anque'l gobiernu de Chile ufiertó-y asilu diplomáticu, Mahuad salió del país pa morar n'EE.XX. Jamil Mahuad tien cargos pendientes nel so contra por dellos actos del so gobiernu; asina, como un procesu xudicial nel so contra. Jamil Mahuad ye miembru del Conseyu de Presidentes y Primeros Ministros del Centru Carter.
Anguaño Mahuad entá tien problemes pendientes cola xusticia ecuatoriana aduciendo que'l conxelamientu de depósitos ye malversación de fondos públicos, la defensa de Mahuad sostién que les midíes económiques tomaes por un gobiernu nun son causales de delitos. Nel 2013 foi sentenciáu a 12 años de prisión pol delitu de peculado. La Policía Internacional (Interpol) emitió, el 27 de mayu de 2014, espardimientu coloráu, yá que ye riquíu pola xusticia d'Ecuador, d'alcuerdu a les pruebes presentaes pola Fiscalía Xeneral del Estáu d'Ecuador ante la Corte, los decretos executivos 681 y 685 roblaos pol ex-mandatariu violaron normes constitucionales de la dómina. La Fiscalía Xeneral del Estáu d'Ecuador determinó que'l conxelamientu de fondos executóse cola cuenta de beneficiar a los propietarios, xerentes o alministradores de los bancos privaos con iliquidez, lo que causó un enorme perxuiciu económicu a la ciudadanía ecuatoriana.[17] La Interpol finalmente negóse a detener a Mahuad sol argumentu que'l so requerimientu pola xusticia d'Ecuador yera tema política que nun-yos pertenez. En mayu del 2017, ante l'apelación de la defensa del ex-presidente, la so pena foi rebaxada a 8 años.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
_-_ribbon_bar.gif){kind=small}
