actriz y cantante francesa (1945–2022) From Wikipedia, the free encyclopedia
Catherine Spaak (3 d'abril de 1945, Boulogne-Billancourt – 17 d'abril de 2022, Roma) foi una actriz, cantante, baillarina y presentadora televisiva francesa nacionalizada italiana.
Catherine Spaak | |
|---|---|
 | |
| Vida | |
| Nacimientu | Boulogne-Billancourt[1], 3 d'abril de 1945[2] |
| Nacionalidá |
 Bélxica  Italia  Francia |
| Residencia | Roma |
| Llingua materna | francés |
| Muerte | Roma, 17 d'abril de 2022[3] (77 años) |
| Familia | |
| Padre | Charles Spaak |
| Madre | Claudie Clèves |
| Pareyes |
Johnny Dorelli Pasquale Festa Campanile |
| Fíos/es | 2 |
| Hermanos/es | Agnès Spaak |
| Estudios | |
| Llingües falaes |
francés italianu |
| Oficiu | cantante, actriz de cine, actriz de teatru, presentadora de televisión, actriz |
| Influyencies | Eckhart Tolle y Ruben Edgardo Caime |
| Xéneru artísticu | pop |
| Instrumentu musical |
voz guitarra |
| IMDb | nm0816457 |
| catherinespaak.eu | |
 | |
Catherine Spaak provién d'una familia belxicana que cunta ente los sos miembros tamién artistes y homes políticos: la madre ye l'actriz Claudie Clèves, el padre Charles ye un guionista cinematográficu, la hermana Agnes foi tamién actriz y depués fotógrafa, mientres el tíu Paul-Henri desempeñó'l cargu de primer ministru de Bélxica.[4][5] Dempués recitar un pequeñu papel con tan solo 14 años na película Le trou de Jacques Becker, debuta n'Italia en 1960 con Duces engaños d'Alberto Lattuada que va condicionar los sos roles socesivos, centraos sobre l'estereotipu d'una adolescente desprejuiciada. El mesmu personaxe, con oportunes variaciones, atopar en munches películes qu'interpreta na primer metá de los '60, como Diciochoañeras al sol, Il sorpasso, La noia, La caliente vida, La Parmigiana, La mentirosa y Unes ganes lloques, mientres que'l so rodaxe conoz a Fabrizio Capucci, col que se va casar en 1963 y de que la so unión, que nun duró enforma, naz Sabrina, actriz de teatru.
Coles mesmes la Dischi Ricordi ufiérta-y un contratu y son grabaos los sos primeros discos de 45 r.p.m., ente los cualos Dasme mieu (1964) (Alberto Testa-Iller Pattacini); dalgunos (Aquellos de la mía edá, versión de Tous les garçons et les filles de Françoise Hardy y L'exércitu del surf notable al igual que Nós somos los mozos) vuélvense ésitos nos Hit parade, gracies tamién a la publicidá nes variedaes televisives del sábadu nueche de les cualos de cutiu ye güéspede. En 1964 llogra la Targa d'Oru nos David de Donatello y sigue trabayando n'Italia colos más célebres autores y direutores, convirtiéndose nuna presencia repitida na comedia a la italiana (L'armada Brancaleone, Adulteriu a la italiana, La matriarca, Certo, certissimo, anzi... probabile).
En 1968 so la direición de Antonello Falqui interpreta La vilba allegre, musical televisivu estrayíu de la opereta homónima anque nes partes cantaes ta doblada por Lucía Mannucci del Quartetto Cetra, el so protagonista varonil ye Johnny Dorelli, y ente los dos naz un venceyu sentimental. Dende 1970 empieza a escribir pa delles publicaciones periodístiques, collaborando col Corriere della Sera, Amiga, Marie Claire, Il Mattino, TV Sorrises y Cantares, mientres adulces dilata l'actividá cinematográfica. Na temporada 1978-1979 recita'l rol de Rosana na comedia musical Cyrano (de Riccardo Pazzaglia y Domenico Modugno), pa la direición de Daniele De Anza; na temporada siguiente ye sustituyida por Alida Chelli.
Dende'l 28 de setiembre de 1985 hasta 1988 presenta les primeres trés ediciones de Forum col xuez Santu Licheri, al interior de Bon Domingo. Autora y presentadora del talk-show d'ésitu, el más famosu de los cualos queda Harem (más de 15 ediciones pa Rai 3), ye inda güei apreciada pol públicu pola so elegancia y refinamientu. Dende'l 26 de xineru de 2015 ye unu de los participantes de la décima edición del reality show La islla de los famosos, nel aire sobre Canal 5 y presentáu por Alessia Marcuzzi; esti trabayu atayóse'l 2 de febreru de siguío d'una decisión de la mesma Spaak.[6] Xunto con Brigitte Bardot, participó na apelación siguida a José Barroso pa una Xornada Vexetariana Europea.[7]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
