From Wikipedia, the free encyclopedia
Wildsvleis is vleis van 'n dier gejag vir voedsel; die dier word normaalweg nie makgemaak nie. Wild word ook gejag vir sport en ontspanning. Dit word as 'n eeu-oue kuns beskou om 'n wildsbok te agtervolg, te bekruip en dit met 'n goedgeplaasde skoot dood te skiet, hetsy met 'n geweer of 'n pyl-en-boog.
Die tipe en omvang van die diere vir kos gejag, wissel in verskillende dele van die wêreld. Dit word beïnvloed deur die klimaat, wildverskeidenheid, plaaslike smaak en plaaslik aanvaarde menings oor wat kán of kan nié wettig gejag word. Soms word 'n onderskeid ook getref tussen rasse en spesies van 'n bepaalde dier, soos 'n wilde of mak kalkoen.
Vis is uitgesluit van die benaming, en vis wat gevang word vir ontspanning word na verwys as sportvis of hengelvis.
In die meeste lande word wildsoorte geklassifiseer, insluitend wetlike vereistes met betrekking tot lisensies vir die jag van óf kleinwild of grootwild. Kleinwild sluit klein diere, soos hase, fisante, ganse of eende in. 'n Enkele kleinwildlisensie kan al die klein wildsoorte dek en is onderworpe aan jaarlikse sakgrense.
Grootwild sluit wildsbokke in soos koedoes, blesbokke, impalas, kameelperde, rendiere, en ook buffels en bere. Hulle is dikwels onderhewig aan individuele lisensiëring waar 'n afsonderlike lisensie vereis word vir elke individuele dier gejag. Grootwild as 'n term word soms uitruilbaar gebruik vir verskeie grootwildsoorte, hoewel dit meestal verwys na die groot soogdiere van Afrika (soos olifante en renosters) wat hoofsaaklik gejag word vir hul trofeë, en nie vir kos nie.
In Midde-Afrika word wilde diere gejag vir hul vleis, dit word "bosvleis" ((en) bush meat) genoem; sien die artikel vir meer inligting oor hierdie bedryf in die ekonomie (vir persoonlike gebruik en vir geld) en die reg (insluitend oorbenutting en onwettige uitvoere).
Diere gejag vir bosvleis sluit in, maar is nie beperk nie tot:
Sommige van hierdie diere is bedreigde spesies of word andersins beskerm, en dit is dus onwettig om hulle te jag.
In Afrika, waar diere gejag word vir hul velle en ivoor, word dit na verwys as grootwildjag (of selfs erger, "stroping").
Sien ook die wetlike definisie van wild in eSwatini.[1]
Suid-Afrika het 62 jagvoëlsoorte, wat tarentale, fisante, patryse, kwartels, sandpatryse, eende, ganse, snippe, poue en korhane insluit. Sommige van hierdie spesies word nie meer gejag nie, en van die 44 inheemse voëls wat potensieel in Suid-Afrika gejag mag word, benodig slegs drie, naamlik die Geelkeelsandpatrys, Delegorgues duif en die Dwerggans spesiale beskerming.
Van die oorblywende 41 spesies, het 24 se getalle en verspreiding in die laaste 25 jaar verbeter. Die status van 14 spesies verskyn onveranderd, met onvoldoende inligting wat beskikbaar is vir die oorblywende drie spesies.
.jpg)
Sodra dit verkry is, moet wildsvleis dadelik verwerk word. Die metode van verwerking hang af van die wildspesie en sy grootte. Kleinwild en voëls kan eenvoudig na die huis gedra word en afgeslag word. Grootwild soos bokke moet vinnig bewerk word deur die verwydering van die ingewande in die veld, terwyl baie groot diere soos elande gedeeltelik afgeslag word in die veld a.g.v. die probleme met die ongeskonde verwydering van die karkasse uit hul habitat. Kommersiële verwerkers hanteer dikwels wildsbokke wat geskiet is tydens die jagseisoen, soms ook slaghuise of supermark vleismarkte. Anders sal die jagter die afslag en verdere bewerking self moet behartig. Die karkas word koel gehou om bederf te voorkom.
Tradisioneel was die gebruik gewees om wildsvleis buite te laat hang totdat dit "hoog" en winddroog was, d.w.s. nader 'n staat van ontbinding. Maar dit dra by tot die risiko van bederf of besmetting deur vlieë. Kleinwild kan heel verwerk word; na dit skoongemaak, afgeslag of ontveer is. Dit is dadelik gereed om gekook te word, hoewel hulle eers in boude en blaaie gesny kan word. Grootwild moet verwerk word deur tegnieke wat algemeen beoefen word deur kommersiële slagters.
Gewoonlik word wild op dieselfde manier as ander vleis gaargemaak.[2] Omdat sommige wildsvleis maerder is as winkelgekoopte beesvleis, is die oorgaarmaak daarvan 'n algemene fout wat vermy kan word indien dit korrek voorberei word.[3][4] Dit word soms gebraai of stadig gekook met klamhitte-metodes om die vleis sagter te maak, aangesien sommige wild geneig is om taaier te wees as plaas-geproduseerde vleis. Ander metodes van malsing (sagmaak) sluit marinering in, sowel as die maak van 'n wildspastei of kook in 'n bredie. Vleis van veral groter wildsbokke leen hul natuurlik uitstekend vir die maak van heerlike wildsbiltong, veral gedurende die koeler wintermaande.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
