Nowosibirsk-oblast

	Nowosibirsk-oblast ; Новосибирская область
	Die ligging van Nowosibirsk-oblast in Rusland.
	Politieke status
Land	Russiese Federasie
Federale distrik	Siberiese
Ekonomiese streek	Wes-Siberiese
Stigting	28 September 1937
	Regering
Hoofstad	Nowosibirsk
Leier	Andrei Trawnikof
Amp	Goewerneur
Wetgewer	Wetgewende Raad
	Bevolking
Sensus	2010
Totaal	2 665 911
Volgorde	16de
Digtheid	14,96/km2
Stedelik	77,3%
Plattelands	22,7%
	Statistiek
Oppervlakte	178 200 km2
Volgorde	18de
Tydsone	UTC+07:00
Registrasienommer	54
Amptelike tale	Russies
Webtuiste	http://www.nso.ru
	Wapen en vlag
	;
Portaal	Rusland

Nowosibirsk-oblast (Russies: Новосиби́рская о́бласть, Nowosibirskaja oblast) is ’n oblast (deelgebied) van Rusland. Dit lê in die suidweste van die Siberiese Federale Distrik en die hoofstad is Nowosibirsk.

Kitsfeite

Sluit

Nowosibirsk-oblast lê in die suidooste van die Wes-Siberiese Vlakte, tussen die riviere Ob en Irtisj. Dit grens aan Omsk-oblast in die weste, Tomsk-oblast in die noorde, Kemerowo-oblast in die ooste en Altai-krai en Kazachstan in die suide. Dit strek oor meer as 600 km van oos na wes en 400 km van noord na suid.

Dit bestaan hoofsaaklik uit vlaktes; in die suide kom veral steppe voor en in die noorde woude en moerasse. Daar is baie mere – die grootstes is Tsjani, Sartlan en Oebinskoje.

Natuurlike hulpbronne

Die streek het baie olie- en gasreserwes, verskeie metale asook antrasiet en steenkool. Mineraalwaterreserwes is sowat 6 948 kubieke meter per dag; die gewilde Karachinskaya-mineraalwater kom uit dié streek.^[1]

Weens die 4 531 800 hektaar woude is hout ook ’n belangrike produk, maar die ekonomiese potensiaal daarvan word belemmer deur die feit dat die meeste van die woude in die noorde lê, in gebiede wat moeilik bereikbaar is.^[1]

In die Middeleeue is die streek deur Siberiese Tatare en Teleute bewoon. Weens aanhoudende strooptogte deur nomadiese Kalmukke tydens die eerste eeue van die verkenning van Siberië het die toekomstige Nowosibirsk-oblast nie baie Russiese koloniste gelok nie; hulle het verkies om hulle naby die meer noordelike Tomsk te vestig. Die eerste Russiese dorpie, Maslianino, is in 1644 gestig. In 1716 het offisier Iwan Boetkejef die Berd-fort gebou wat later die stad Berdsk geword het. Dit was die hoofsentrum van die toekomstige kolonisasie en ontwikkeling in die streek. Soos baie ander dele van Siberië het die gebied ’n veilige hawe vir politieke andersdenkendes, vlugtende slawe en godsdienstige sektes van oor die hele Rusland geword.

Vir die grootste deel van die gebied se geskiedenis het dit onder die Tomsk-administrasie geval, aanvanklik as deel van die Tomsk-afdeling van die Tobolsk-goewernoraat en later, van 1804 af, van die aparte Tomsk-goewernoraat. Die ommekeer in die geskiedenis van die streek het plaasgevind met die bou van die Transsiberiese en die Turkestan-Siberiese Spoorlyn. Nowosibirsk, wat in 1893 gestig is en toe as Nowonikolajefsk bekend was, het die middelpunt van vervoer geword en ander groot Siberiese stede soos Omsk en Tomsk in net ’n paar dekades vebygesteek. In 1920 is die hoofstad van die Tomsk-goewernoraat na Nowonikolajefsk geskuif en in 1921 is die Nowonikolajefsk-goewernoraat gestig.

In 1925 is die meeste van die Siberiese goewernorate as die Siberiese Krai verenig, met Nowosibirsk as hoofstad. In 1930 is dit verdeel in die Wes-Siberiese Krai (Nowosibirsk) en Oos-Siberiese Krai (Irkoetsk). Die Nowosibirsk-oblast is eindelik op 28 September 1937 gestig. Kemerowo- en Tomsk-oblast het eers in 1943-1944 daarvan afgestig.

Volgens die 2002-sensus bestaan 93% van die bevolking uit Russe. Daar is ook Duitsers (1,8%), Oekraïners (1,3%), Tatare (1%) en ’n paar ander volke wat elk minder as 1% van die bevolking uitmaak.

Die grootste stede is Nowosibirsk (met ’n bevolking van 1 379 000), Berdsk (91 900), Iskitim (63 800) en Koeibisjef (48 500).^[1]