From Wikipedia, the free encyclopedia
Die Afrika Renaissance is die konsep dat Afrika-mense en nasies die huidige uitdagings, wat hulle op die kontinent mee te doene het, oorkom en kulturele, wetenskaplike, en ekonomiese hernuwing bereik. Die Afrika Renaissance konsep is die eerste keer deur Cheikh Anta Diop, 'n historikus, antropoloog en politikus wat die oorsprong van die mensdom en die voor-koloniale Afrika-kulture nagevors het, genoem. Hy het sy denkwyses in 'n reeks essays geskryf wat in die boek, Towards the African Renaissance: Essays in Culture Development, 1946–1960, gepubliseer is. Dié konsep is later deur die voormalige President van Suid-Afrika, Thabo Mbeki, tydens sy termyn gewild gemaak. Mbeki het die Afrika Renaissance aan die gang gekry en voortgegaan om dit deel van die na-apartheidsera se intellektuele agenda te maak.
.jpg)
Cheikh Anta Diop het vanaf 1946 tot 1960 'n reeks essays as 'n student geskryf waarin hy die ontwikkelings in Afrika uiteen gesit het. Die essays, wat gesien word as 'n soort van bloudruk, is saamgestel in boekvorm, Towards the African Renaissance: Essays in Culture and Development, 1946–1960.[1]
Dit was na 1994 se eerste demokratiese verkiesing in Suid-Afrika wat die, toe adjunk-president Mbeki in Mei 1996 met die ondertekening van die Grondwet van Suid-Afrika, sy beroemde, Ek is 'n Afrikaan (toespraak) gemaak het:
Ek is gebore uit mense wat helde en heldinne is (…) Geduldig is want die geskiedenis is aan hulle kant, hierdie massas is nie wanhopig omdat die weer vandag sleg is nie. Nog minder is hulle triomfantelik wanneer, moreoggend, die son weer skyn. (…) Maak nie saak wat die omstandighede is waardeur hulle moes leef nie, en oor daardie ondervinding, is hulle vasberade om dit vir hulself te definieer wie hulle is, en wie hulle behoort te wees.[2]
In April 1997 verduidelik Mbeki die elemente wat die Afrika Renaissance is: sosiale samehorigheid, demokrasie, ekonomiese heropbou en groei, en die vestiging van Afrika as 'n toonaangewende rolspeler in geopolitieke aangeleenthede.
In Junie 1997 skryf een van Mbeki se raadgewers, Vusi Maviembela, dat die Afrika Renaissance die "derde oomblik" is in die post-koloniale Afrika, na dekolonisasie en die koms van demokrasie regoor die kontinent in die vroeë 1990's.[3]
Op 28 en 29 September 1998 is 'n konferensie oor die Afrika Renaissance in Johannesburg gehou waaraan 470 mense deelgeneem het. 'n Boek is in 1999 oor dit gepubliseer en Mbeki, die hoofspreker tydens die geleentheid, het die aanhef in die boek geskryf. Die publikasie se 30 essays is uiteengesit onder die algemene onderwerpe wat tydens die gespreksessies by die konferensie behandel is, soos: kultuur en opvoeding, ekonomiese transformasie, wetenskap en tegnologie, vervoer en energie, morele vernuwing en Afrika-waardes, en media en telekommunikasie.[4]
Die Afrika Renaissance Instituut (ARI) is op 11 Oktober 1999 in Pretoria gestig.[5] Die hoofkantoor is in Gaborone, Botswana.[6] Die instituut se aanvanklike fokus het onder meer ingesluit die ontwikkeling van Afrika se menslike hulpbronne, wetenskap en tegnologie, landbou, voeding en gesondheid, kultuur, sake, vrede en goeie bestuur.[7] Okumu skryf in sy boek, The African Renaissance, baie positief oor wetenskap en tegnologie:
Die Afrika Renaissance is onder meer 'n filosofiese en politieke beweging wat daarop gemik is om geweld, elitisme, korrupsie en armoede te beëindig, wat lyk of dit die Afrika-kontinent bedreig, en om dit met 'n meer regverdige en billike orde te vervang. Mbeki het voorgestel dat dit gedoen kan word deur opvoeding aan te moedig en die omkeer van die Kundigheidsverlies van intellektueles van Afrika. Hy het ook Afrikane (onder leiding van Afrika se intellektueles) aangemoedig om trots te wees op hul herkoms, en beheer te neem van hul eie lewens. Vir Noel Moukala, redakteur van *Renaissance Africaine, sal daar geen Afrika Renaissance sonder Afrika eenheid kan wees nie. Wanneer Afrikane hul verskille oorkom om saam te staan, dan kan hulle begin gesls oor die Afrika Renaissance. [9]
Een regstreekse reaksie op Mbeki se oproep op kunstenaars en denkers om sy utopiese visie verder te vat, het gekom van Andre Venter wat sy boek, I Ching for the 'African Renaissance' in 2006 gepubliseer het. Voor publikasie is die konsep van sy werk by Aardklop en later by die Universiteit van Johannesburg uitgestal. Die uitstalling, onder die kuratorskap van David Paton was getiteld, Navigating the Bookscape. Die werk vertolk "renaissance" as 'n radikale verandering in die "denkrigtings". Venter se kommentaar deur "I Ching for the 'African Renaissance'" is kompleks (dit is beide gemik op die materiële en simboliese gebruike), maar dit illustreer (in 'n empiriese sin) hoe onwaarskynlik radikale verandering in "ons denkrigting" in Suid-Afrika moontlik is in die tyd van publikasie. Venter wys — deur hierdie "begrensde-ondervinding" — dat, deur toe te laat dat waarskynlikheid 'n rol speel in die transformasie van "regerings-mentaliteit" in Suid-Afrika byna onmoontlik is. Die werk postuleer waarskynlikheid as die enigste ontsnapping van 'n "denkrigting" wat ons vermoëns beperk om aan alternatiewe te dink hoe ons oor onsself as Afrikane kan dink. Hy het 'n handgemaakte, leergebinde kopie van die kunstenaar se boek, "I Ching for the 'African Renaissance' by Mbeki se kantoor laat aflewer- en wag vir terugvoering. Die sagteband-uitgawe (eerste druk), is uit druk, maar 'n digitale weergawe is deur Internet Archive beskikbaar. 'n Vreemde kenmerk van die publikasie is dat daar geen melding van die skrywer gemaak word nie. Dié strategie het beide die Universiteit van die Witwatersrand en dieUniversiteit van Johannesburg se biblioteke genoop om afleidings van die uitgewer se naam as die skrywer se naam te gebruik vir die klassifikasie van die boek.
Hoewel president Mbeki vermy het om lande soos die Demokratiese Republiek van die Kongo en Angola te besoek, omrede hulle erg-korrup was en nie in die denkwêreld van die Afrika Renaissance gepas het nie, het sy opvolger reeds in September 2009 die DRK besoek. President Kabila het om militêre hulp gevra teen die M23-rebelle in die ooste waar ryk olievelde op ontginning gewag het. Zuma het hom te hulp gesnel, en daarna het Zuma se seun Khubuluse belangrike mynbouregte in die DRK bekom.[10] Daarmee het nepotisme en korrupsie 'n onderdeel van die Suid-Afrikaanse politiek geword, hoewel dit teen die Afrika Renaissance se denkrigting blyk.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
