Belo Horizonte

Belo Horizonte (Portugees: [ˌbɛloɾiˈzõtʃi], luister (hulp·inligting), letterlik: "mooi horison") is die hoofstad van die deelstaat Minas Gerais in die suidoostelike streek van Brasilië met 'n bevolking van sowat 2,7 miljoen en die derde grootste metropolitaanse gebied in Brasilië met 6 miljoen inwoners. Belo Horizonte, wat in die omgangstaal volgens sy Portugese voorletters "BH" dikwels net "Beagá" genoem word, is die ekonomiese en kulturele sentrum van Minas Gerais, die vyfde grootste deelstaat van Brasilië.

Belo Horizonte
Kaart	Wapen



	Vlag


Land	Brasilië
Deelstaat	Minas Gerais
Koördinate	19°55′S 43°56′W
Stigting	1701
Inkorporasie	12 Desember 1897
Oppervlakte:
- Totaal	330,9 vk km
Hoogte bo seevlak	852 m
Bevolking:
- Totaal (2020)	2 721 564
- Bevolkingsdigtheid	4 781/vk km
- Metropolitaanse gebied	6 006 887
Tydsone	UTC -3 (BRT)
Burgemeester	Fuad Noman (PSD)
Amptelike webwerf	pbh.gov.br

Belo Horizonte lê in 'n heuwelagtige gebied met ryk afsettings van ystererts, mangaan, chroom, goud en diamante. Minas Gerais se oorspronklike uitgestrekte bosgebiede het lankal die myn- en landbou ten prooi geval. Tans is Eucalyptus-plantasies die belangrikste bron van houtkole wat in die swaar nywerhede benodig word.

Die eerste nedersettings in die gebied het in die vroeë 1700's ontstaan. Toe die vroeëre hoofstad van Minas Gerais, Ouro Preto, in die laat 19de eeu weens die uitputting van sy goudmyne sy ekonomiese en administratiewe belangrikheid verloor het, is Belo Horizonte as nuwe hoofstad gekies. Belo Horizonte was die eerste beplande stad in Brasilië wat binne vyf jaar volgens 'n ontwerp van die ingenieur en stadsbeplanner Aarão Reis (1853–1936) ontstaan het en laat in 1897 ingewy is.

Belo Horizonte staan vandag onder meer vir die kontras tussen geskiedkundige en moderne geboue bekend. Sommige word as vroeë voorbeelde van Brasiliaanse modernistiese argitektuur beskou – en as die begin van die samewerking van Juscelino Kubitschek, die destydse burgemeester van Belo Horizonte en latere president van Brasilië, en die meesterargitek Oscar Niemeyer. Niemeyer het die opdrag gekry om vyf moderne geboue langs die oewer van die kunsmatige Pampulhas-meer te ontwerp.

Verwesenlik is die Pampulha-kerk (Portugees: Capela de São Francisco de Assis of Igreja da Pampulha), 'n kasino (wat tans as kunsmuseum dien), 'n jagklub en 'n balsaal – in 'n ambisieuse vormetaal wat die plastiese potensiaal van beton ten volle benut. Die vyfde beplande gebou, 'n hotel, is uiteindelik nie gebou nie. Die hele kompleks (in Portugees Conjunto Moderno da Pampulha genoem) het in 1940 in samewerking met die ingenieur Joaquim Cardozo, die landskapsargitek Roberto Burle Marx en modernistiese kunstenaars (onder wie Candido Portinari) ontstaan.

Die kompleks, waaraan in 2016 die status van Unesco-wêrelderfenis verleen is, is volgens die konsep van 'n tuinstad verwesenlik waarin Niemeyer se geboue en die kunstenaars se beeldhouwerke en muurskilderye met die landskapstuin tot 'n harmoniese eenheid versmelt. Dit weerspieël die invloed wat plaaslike tradisies, die Brasiliaanse klimaat en die natuurlike omgewing op die beginsels van moderne boukuns kan uitoefen.^[1]

Belo Horizonte se Estádio Independência is tydens die FIFA Sokker-Wêreldbekertoernooi in 1950 vir wedstryde ingespan, terwyl tydens die FIFA Sokker-Konfederasiebeker in 2013, FIFA Sokker-Wêreldbekertoernooi in 2014 en Olimpiese Somerspele 2016 van die Estádio Mineirão gebruik gemaak is.