تاریخ آیین هندوئیسم
From Wikipedia, the free encyclopedia
تاریخ هندوئیسم طیف گستردهای از سنتهای مذهبی مربوط به بومی شبه قاره هند را در بر میگیرد. [1] تاریخ آن با زمان ایجاد دین از عصر آهن در شبه قاره هند همپوشانی دارد، برخی از سنتهای آن مربوط به آیینهای پیش از تاریخ مانند آیینهای تمدن دره سند عصر برنز است. از این رو " قدیمیترین دین" در جهان نامیده شدهاست. [note 1] دانشمندان هندوئیسم را سنتز [11] [12] [13] فرهنگ و سنتهای مختلف هند میدانند، [12] [14] [11] با ریشههای متنوع [15] و بدون هیچ بنیانگذار واحدی. [16] [note 2]
این مقاله دقیق، کامل و صحیح ترجمه نشده و نیازمند ترجمه به فارسی است. کل یا بخشی از این مقاله به زبانی بهجز زبان فارسی نوشته شدهاست. اگر مقصود ارائهٔ مقاله برای مخاطبان آن زبان است، باید در نسخهای از ویکیپدیا به همان زبان نوشته شود (فهرست ویکیپدیاها را ببینید). در غیر این صورت، خواهشمند است ترجمهٔ این مقاله را با توجه به متن اصلی و با رعایت سیاست ویرایش، دستور خط فارسی و برابر سازی به زبان فارسی بهبود دهید و سپس این الگو را از بالای صفحه بردارید. همچنین برای بحثهای مرتبط، مدخل این مقاله در فهرست صفحههای نیازمند ترجمه به فارسی را ببینید. اگر این مقاله به زبان فارسی بازنویسی نشود، تا دو هفتهٔ دیگر نامزد حذف میشود و/یا به نسخهٔ زبانی مرتبط ویکیپدیا منتقل خواهد شد. اگر شما اخیراً این مقاله را بهعنوان صفحهٔ نیازمند ترجمه برچسب زدهاید، لطفاً عبارت {{جا:هبک-ترجمه به فارسی|1=تاریخ آیین هندوئیسم}} ~~~~ را نیز در صفحهٔ بحث نگارنده قرار دهید. |
تاریخ هندوئیسم اغلب به دورههای مختلف تقسیم میشود. دوره اول دوره قبل از ودایی است که شامل تمدن دره سند و مذاهب محلی پیش از تاریخ است که در حدود سال ۱۷۵۰ قبل از میلاد به پایان میرسد. این دوره در شمال هند با دوره ودایی دنبال شد، که با مهاجرت هند و آریایی، از حدود ۱۹۰۰ قبل از میلاد تا ۱۴۰۰ قبل از میلاد، آیین ودایی تاریخی معرفی شد. [24] [note 3] دوره بعدی، بین ۸۰۰ قبل از میلاد و ۲۰۰ قبل از میلاد، «یک نقطه عطف بین آیین ودایی و آیینهای هندو است»، [24] و یک دوره شکلگیری هندو، جینیسم و بودیسم است. دوره حماسه و اوایل دوره پورانیک، از سالهای ۲۰۰ قبل از میلاد تا ۵۰۰ میلادی، شاهد «عصر طلایی» کلاسیک هندوئیسم (حدود ۳۲۰–۶۵۰ م)، که همزمان با امپراتوری گوپتا است. در این دوره شش شاخه از فلسفه هندو تکامل یافته، یعنی سامکیا، یوگا، Nyaya، Vaisheshika، Mīmāṃsā و ودانتا. فرقههای توحیدی مانند شیعیسم و وایشناویسم در همین دوره از طریق جنبش باکتی شکل گرفت. دوره تقریباً از ۶۵۰ تا ۱۱۰۰ سال میلادی اواخر دوره کلاسیک [24] یا اوایل قرون وسطی را تشکیل میدهد که در آن هندوئیسم کلاسیک پورانی و تحکیم با نفوذ آدی شانکارا از ویدانته ادویته ایجاد میشود.
هندوئیسم تحت حاکمیت هندو و اسلام از سالهای ج. ۱۲۰۰ تا ۱۷۵۰ م.[27][28] برجسته شدن جنبش باکتی را شاهد بوده که امروز نیز با نفوذ است. دوره استعمار شاهد جنبشهای مختلف اصلاحات هندو بود که تا حدودی از جنبشهای غربی مانند وحدت گرایی و تئوسوفی الهام گرفته شده بود. تجزیه هند در سال ۱۹۴۷ در امتداد خطوط مذهبی بود و جمهوری هند با اکثریت هندو ظهور کرد. در طول قرن بیستم، به دلیل پراکندهگی هند، اقلیتهای هندو در همه قارهها تشکیل شدهاند، که بیشترین جوامع را به تعداد مطلق در ایالات متحده و انگلستان تشکیل دادهاند.