جنبش بهکتی
From Wikipedia, the free encyclopedia
جنبش بهکتی (Bhakti) یک جنبش مذهبی هندو است که کردار اصلی روحانی در آن، سرسپردگی عاشقانه به قدیسهای شیواپرستان و ویشنوپرستان است.[1]
بهکتی به معنی عبادت عاشقانه است و شعار این جنبش این است که هر کس که خدا را عاشقانه عبادت بکند خدا او را میپذیرد، از هر طبقهای که باشد. این نهضت در واقع دروازههای نیایشگاههای هندو را به سوی شودرهها («نجسها») باز کرد و تا حدودی مانع جذب آنها به خانقاههای صوفیان مسلمان شود.[2]
«طریقهٔ بهکتی مرگه» یا «طریقهٔ عبادت عاشقانه»، از دیرباز یکی از روشهای معروف پرستش ویشنو و تجلیات و تجسمات (اوتاره) او در میان هندوان بودهاست و در منظومهٔ بهگودگیتا، در کنار دو روش دیگر، یعنی «کرمه مرگه» یا «طریقهٔ عبادت از طریق کردار» و «جنانه مرگه» یا «عبادت از طریق تفکر و معرفت نظری»، توصیه میشود؛ اما کریشنا، تجسم ویشنو، این روش را بر روشهای دیگر برتری مینهد و پرستندگان خود را به این طریقه میخواند.[3]