Адам Афцэліус
From Wikipedia, the free encyclopedia
А́дам Афцэ́ліус, ці Аўцэліус (шведск.: Adam Afzelius, 7 кастрычніка 1750, Лары, лен Вестра-Гёталанд, Швецыя — 30 студзеня 1837, Упсала, Швецыя) — шведскі батанік, вучань Лінея.
Адам Афцэліус | |
---|---|
шведск.: Adam Afzelius | |
| |
Дата нараджэння | 7 кастрычніка 1750(1750-10-07)[1][2][…] |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 30 студзеня 1837(1837-01-30)[1][3] (86 гадоў) |
Месца смерці | |
Месца пахавання | |
Грамадзянства | |
Бацька | Arvid Afzelius[d][1][2] |
Жонка | Anna Sofia Dassau[d] |
Род дзейнасці | батанік, заолаг, птэрыдолаг, выкладчык універсітэта, энтамолаг, міколаг, усходазнавец |
Навуковая сфера | батаніка |
Месца працы | |
Член у | |
Узнагароды |
член Лонданскага каралеўскага таварыства[d] |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Сістэматык жывой прыроды | |||
---|---|---|---|
Аўтар найменняў шэрага батанічных таксонаў. У батанічнай (бінарнай) наменклатуры гэтыя назвы дапаўняюцца скарачэннем «Afzel.». Спіс такіх таксонаў на сайце IPNI Даследчык, які апісаў шэраг заалагічных таксонаў. Для ўказання аўтарства, назвы гэтых таксонаў суправаджаюць абазначэннем «Afzelius».
|
Брат Ёхана Афцэліуса і Пера Афцэліуса.
У 1777 выкладаў усходнія мовы ва Упсальскім універсітэце.
У 1792 адправіўся з прыродазнаўча-навуковай мэтай на заходняе ўзбярэжжа Афрыкі, у прыватнасці, у англійскую калонію Сьера-Леонэ, дзе з прычыны нападу і рабавання, учыненага французамі, ён страціў усе свае калекцыі.
У 1797—1798 быў сакратаром шведскага пасольства ў Лондане.
Пасля вяртання, у 1799 стаў акадэмічным выкладчыкам батанікі ва Упсальскім універсітэце і атрымаў у 1812 званне прафесара materia medica.
У 1802 быў абраны прэзідэнтам Лінееўскага інстытута («Заафіталітычнага таварыства»).
Як батанічны пісьменнік, Афцэліус вядомы шматлікімі сваімі творамі, роўна выдадзенай ім у 1823 аўтабіяграфіяй Лінея.
Яго імем названы роды раслін:
- Afzelia Sm.
- Afzeliella Gilg
і мноства відаў.
Этнаграфічныя і батанічныя калекцыі Афцэліуса былі набыты Упсальскім універсітэтам.