尼基弗罗斯·塞奥托基斯 (希腊语：Νικηφόρος Θεοτόκης；俄语：Никифор Феотоки or Никифор Феотокис；1731年生于克基拉 - 1800年逝于莫斯科)是一位希腊学者及神学家，后来成为俄罗斯帝国南部诸省的总主教。作为一名博学者，他在当时的希腊人之间被尊为“国家的老师”。[1]
早年生活
尼基弗罗斯出生于希腊克基拉（当时隶属于威尼斯共和国）。他接受了圣僧耶雷米亚斯·卡瓦迪亚斯的通谕教育，后者也是埃夫耶尼奥斯·沃尔加里斯的老师。大约18岁时，他前往意大利，并就读于博洛尼亚大学和帕多瓦大学。[2]
1748年，他回到克基拉，以修道士的身份加入教会，并于1754年晋升为圣僧。然而，与进行教会仪式相比，他更热衷于教育年轻一代。1758年，他在克基拉开设了自己的学校，[3] 即“共同学校”，在那里教授各种科目，包括希腊和意大利文学、语法、地理、修辞学、物理学、数学以及哲学。作为施洗者约翰教堂的布道者以及物理学和数学教科书的作者，他在当地小有名气。
尼基弗罗斯·塞奥托基斯引起了普世牧首塞缪尔·汉泽里斯的注意，后者于1756年任命他为君士坦丁堡教会的布道者。然而，尼基弗罗斯在君士坦丁堡停留的时间并不长；在接下来的十年里，他的大部分时间是在莱比锡度过的，在那里他出版了著作《物理学》；他也一度定居于雅西。[4]
在莱比锡居住期间，他被选为费城大主教。[5] 但在与威尼斯希腊社区的代表书信往来三年后，他没有接受这一职位。他提出的东正教应当相对于威尼斯当局和天主教会独立运作的理念不被接纳，这迫使他永远辞去职务。
在俄生涯
在俄罗斯女皇叶卡捷琳娜二世统治期间，大量希腊专业人士受邀来到她的帝国，帮助管理黑海北岸新近被征服的“新俄罗斯”的土地（即今天的乌克兰南部）。1776年，尼基弗罗斯收到克基拉同乡埃夫耶尼奥斯·沃尔加里斯的邀请也来到了俄罗斯帝国。当时埃夫耶尼奥斯·沃尔加里斯刚被任命为斯洛维扬斯克和赫尔松的大主教。[6] 沃尔加里斯最初将他安排在波尔塔瓦教区，该教区覆盖了乌克兰中南部的大部分地区。沃尔加里斯培养了这位年轻的神学家作为他的继任者，而尼基弗罗斯确实在沃尔加里斯于1779年退休时继承了他的大主教职位。1782年（一说为1786年），尼基弗罗斯被调往阿斯特拉罕，在那里担任阿斯特拉罕和斯塔夫罗波尔的大主教直至1792年。
晚年经历
1792年6月15日，由于健康状况不佳，尼基弗罗斯从大主教职位上退休。圣主教会议任命他为佩列斯拉夫尔-扎列斯基圣三一小丹尼洛夫修道院的院长。尼基弗罗斯没有前往位于乡村地区的佩列斯拉夫尔，而是要求留在莫斯科，并于1792年9月29日被任命为莫斯科丹尼洛夫修道院院长。他在那里进行小规模的修道院人事管理（根据官方提供的预算，共有12名修道士和8名雇员），并继续他的文学工作，以此度过余生。[7]
尼基弗罗斯于1800年在莫斯科去世，并被埋葬在丹尼洛夫修道院的墓地里。他的墓碑以及墓地的其他部分在20世纪30年代被毁。截至2006年，修道院方面报告称根据旧文献已大致确定了坟墓的位置，并计划在该地区进行考古发掘。[7]
意识形态
在当选为费城大主教期间，尼基弗罗斯·塞奥托基斯对东正教自由运作的理念以及东正教与君士坦丁堡普世牧首的隶属关系这一主题表现出特别的热情，这当然是威尼斯当局不允许的。天主教徒试图控制东正教的努力激起了他的强烈反应，以至于他宣布放弃东西教会统一的理念。[8]
在他于俄罗斯期间，除了他的学术和神学工作外，尼基弗鲁斯还因其反对持不同政见的宗教团体（如旧礼仪派和精神基督徒）的争议而闻名。尼基弗鲁斯对旨在让旧信徒放弃仪式并加入正规教会的宣传和执行方法收效甚微而感到失望。因此从1780年夏天开始，他开始接触旧信徒社区，并提出如果他们接受官方教会的统治，就让他们的教会合法化。
在接下来的二十年里，当乌克兰和俄罗斯南部的一些旧信徒社区接受这一安排时，这一安排便以“信仰统一”的名义在全国范围内扩散。[9][10] 一些学者认为尼基弗鲁斯在 1786年左右创造了“杜霍博尔”一词来指代精神基督徒，[11] 而另一些学者则将其归因于他在波尔塔瓦的继任者安布罗斯大主教。
后世纪念
克基拉的主要购物街尼基弗罗·塞奥托基就是以他的名字命名的。
个人著作
- Στοιχεία Φυσικής εκ νεωτέρων συνερανισθέντα, υπό Νικηφόρου Ιερομονάχου του Θεοτόκου, τόμοι Α'-Β', 莱比锡 1766-1767.
- Λόγοι εις την Αγίαν και Μεγάλην Τεσσαρακοστήν, μετά και τινών πανηγυρικών, επιφωνηματικών και επιταφίων, 莱比锡 1766.
- Πόνημα χρυσούν Σαμουήλ Ραββί του Ιουδαίαου εξελέγχον την των Ιουδαίων πλάνην, 莱比锡 1769.
- Του οσίου πατρός ημών Ισαακ επισκόπου Νινευί του Σύρου τα ευρεθέντα ασκητικά, 莱比锡 1770.
- Σειρά ενός και πεντήκονοτα υπομνηματιστών εις την οκτάτευχον και τα των Βασιλειών, 莱比锡 1772.
- Απόκρισις Ορθοδόξου τινός πρός τινα αδελφόν Ορθόδοξον περί των της Κατολίκων Δυναστείας και περί του τίνες οι Σχίσται και οι Σχισματικοί και οι Εσχισμένοι, 萨勒河畔哈雷 1775.
- Προσφώνημα τη ευσεβεστάτη, θεοστέπτω, σεβαστή, τρισμεγίστη και φιλανθρωποτάτη αυγούστη κυρία Αικατερίνη Αλεξιάδι, ..., εκφωνηθέν υπό Νικηφόρου, αρχιεπισκόπου Σλαβονίου και Χερσώνος, καθ' ην ημέραν επί τον της αρχιερωσύνης βαθμόν προεβιβάσθη, 柏林 1968.[12]
- Απόδειξις του κύρους των της νέας και παλαιάς Διαθήκης βιβλίων, και των εν αυτοίς αληθείας υπεράσπισις ή ανασκευή της εκ του Βολταίρου βίβλου, 维也纳 1794.
- Κυριακοδρόμιον, ήτοι ερμηνεία και μετ' αυτήν ηθική ομιλία εις το κατά πάσαν Κυριακή εν ταις αγίαις των Ορθοδόξων Εκκλησίαις αναγιγνωσκόμενον Ευαγγέλιον, 莫斯科 1796.[13]
- Στοιχείων Μαθηματικών εκ παλαιών και νεωτέρων συνερανισθένων, τόμοι 3, 莫斯科 1798 (ο πρώτος τόμος) –1799(οι δύο άλλοι).[14][15][16]
- Στοιχεία Γεωγραφίας, 维也纳 1804.[17]
- Εξήγησις του κατά Ρασκολνίκων λόγου εν τη επιστρέψει αυτών, 1915.
- Λόγος εκφωνηθείς εν τη Κυριακή της Ορθοδοξίας, εν Πουλτάνη Ρωσίας, 1915.
- Νικηφόρου του Θεοτόκη λόγος "Μακάριος ος εύρε φρόνησιν", 1892.
- Λόγος εις τον αποχωρισμόν αυτού εκ της επαρχίας, 1892.
- Διάφοροι λόγοι Νικηφόρου ιερομονάχου Θεοτόκου αφιερούμενοι τω πατριάρχη Ιεροσολύμων κυρίων Εφραίμ, 莱比锡 1770.[18]
参考文献
参考书目
外部链接
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
