พฤศจิกายน

源自พฤศจิก (“蠍子”) +‎ อายน (“到來；循環；過程”)；字面意思為“蠍子（天蠍座）的到來”；一般認為是德瓦旺社·瓦罗巴甲 (1858–1923) 和帕亞西·孫通沃漢 (1822–1891) 所造^[1]，官方上最早用於1890年4月1日拉瑪五世頒布的法令。^[2]

寫法		พฤศจิกายน b ṛ ɕ t͡ɕ i k ā y n
音素		พฺรึด-สะ-จิ-กา-ยน b ̥ r ụ ɗ – s a – t͡ɕ i – k ā – y n
泰語羅馬化	派汶拼音	prʉ́t-sà-jì-gaa-yon
	皇家轉寫	phruet-sa-chi-ka-yon
(標準泰語) IPA^(說明)		/pʰrɯt̚˦˥.sa˨˩.t͡ɕi˨˩.kaː˧.jon˧/^(R)

พฤศจิกายน (prʉ́t-sà-jì-gaa-yon)

(格里曆月份) มกราคม (má-gà-raa-kom), กุมภาพันธ์ (gum-paa-pan), มีนาคม (mii-naa-kom), เมษายน (mee-sǎa-yon), พฤษภาคม (prʉ́t-sà-paa-kom), มิถุนายน (mí-tù-naa-yon), กรกฎาคม (gà-rá-gà-daa-kom), สิงหาคม (sǐng-hǎa-kom), กันยายน (gan-yaa-yon), ตุลาคม (dtù-laa-kom), พฤศจิกายน (prʉ́t-sà-jì-gaa-yon), ธันวาคม (tan-waa-kom) ^{(Category: 泰語_格里曆月份)}

[1]
ส.พลายน้อย (2019-04-12)， “ชื่อ "วัน–เดือน" ของไทยมาจากไหน การใช้วันที่ ๑, ๒, ๓... เริ่มเมื่อใด?”，ศิลปวัฒนธรรม‎^[1] (泰語)，Bangkok：มติชน, 取回于2020-01-01
[2]
พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว (1890-04-01)， “พระบรมราชโองการประกาศให้ใช้วันอย่างใหม่ [ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้ใช้การนับวันเดือนปีตามสุริยคติ และสถาปนารัตนโกสินทรศกขึ้น ทั้งนี้ วัน ๒ เดือน ๕ ขึ้น ๑ ค่ำ ปีฉลู ยังเป็นสัมฤทธิศก จุลศักราช ๑๒๕๐ ถือเป็นวันที่ ๑ เมษายน รัตนโกสินทรศก ๑๐๘]”，ราชกิจจานุเบกษา‎^[2] (泰語)，第 5 卷, 期52，Bangkok：โรงพิมพ์อักษรพิมพการ, 取回于2020-01-01，第 451–456 頁

泰語