Dôodstraffe

De dôodstraffe is 't terechtstelln van een persôon achter een juridisch proces as straffe vô zwoare misdryvn. Vroeger was de dôodstraffe olgemêen toegepast vo misdryvn goande van môord en 't schendn van sexuêle restrieksjes toet godslasterienge, en de terechtstellienge gebeurde mêestol met de byle of met de strop (olhoewel dat hekserye met den brandstoapel wierd bestraft).

Cesare Beccaria, Dei delitti e delle pene

Liechtnstein was in 1798 't êeste land da de dôodstraffe ofschaftige, en tegenwôordig zyn der veel landn gevolgd. 't Ofschaffn van de dôodstraffe is êen van de vorwoardn vo by den Europeesche Unie toe te treen.

Dôodstraffe in België

Eigenoardig genoeg is België êen van de latste landn in West-Europa die de dôodstraffe officiêel hèn ofgeschaft: toet in 't joar 1996 stound de dôodstraffe nog olsan in de wetsboekn, olhoewel dat je in de praktyke sedert 1918 nie mè wierd uutgevoerd, moar ottomoatisch wierd ommegezet toet dwangarbeid. Vanof 1996 is levenslange upslutienge de zwoarste straffe die de wette toeloat.

Achter de twidden weireldôorloge zyn der 241 collaborateurs gefusijèrd. Normoal gezien wierd in België de dôodstraffe vultrokkn met de guillotine, moa de collaborateurs wierdn gefusjèrd omdan ze deur een militair gerecht woarn verôordêeld. De latste kê dat de dôodstraffe wierd uutgevoerd in België was in ogustus 1950, ot den Duutsen kampcommandant van 't concentroasjekamp in Breendonk, Philipp Schmitt, teegn Antwerpn wierd gefusijèrd.

Ofbeeldiengn die ier by passn ku je vien in de categorie Death penalty van Wikimedia Commons.