![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/a/a5/Osborne-iow-3Ja10-10914.jpg/640px-Osborne-iow-3Ja10-10914.jpg&w=640&q=50)
Italiya arxitektura uslubi
From Wikipedia, the free encyclopedia
Italiya uslubi klassik arxitektura tarixida 19-asrning oʻziga xos bosqichi edi. Palladianizm va neoklassitsizm singari, italyan uslubi ham oʻz ilhomini 16-asr Italiya Uygʻonish davri arxitekturasining modellari va meʼmoriy lugʻatidan olib, ularni goʻzal estetika bilan sintez qilgan. Shu tarzda yaratilgan meʼmorchilik uslubi, garchi „Neo-Uygʻonish“ deb ham taʼriflangan boʻlsa-da, aslida oʻz davriga tegishli edi[1].
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/a/a5/Osborne-iow-3Ja10-10914.jpg/640px-Osborne-iow-3Ja10-10914.jpg)
Italiya uslubi birinchi boʻlib Britaniyada taxminan 1802-yilda Jon Nesh tomonidan Shropshireʼda Cronkhill qurilishi bilan ishlab chiqilgan. Ushbu kichik qishloq uyi odatda Angliyadagi birinchi italyan villasi sifatida qabul qilinadi, undan kech Regency va Viktoriya davrining italyan arxitekturasi olingan[2]. Italiya uslubi 1830-yillarda meʼmor ser Charlz Barri tomonidan yanada rivojlangan va ommalashgan.
Uslub Angliya bilan chegaralanib qolmadi va Britaniyada, Shimoliy Yevropa va Britaniya imperiyasida mashhurligi pasayganidan ancha keyin turli shakllarda qoʻllanildi. 1840-yillarning oxiridan 1890-yilgacha u Qoʻshma Shtatlarda[3] katta shuhrat qozondi.