Eng kam rivojlangan mamlakatlar
ijtimoiy-iqtisodiy rivojlanishning eng past koʻrsatkichlariga ega mamlakatlar / From Wikipedia, the free encyclopedia
Eng kam rivojlangan mamlakatlar (LDC) — bu Birlashgan Millatlar Tashkiloti tomonidan roʻyxatga olingan, ijtimoiy-iqtisodiy rivojlanishning eng past koʻrsatkichlariga ega boʻlgan rivojlanayotgan davlatlar. LDC tushunchasi 1960-yillarning oxirida paydo boʻlgan va 1971-yil 18-noyabrdagi 2768-sonli (XXVI) rezolyutsiyasida LDCning birinchi guruh davlatlari roʻyxatga olingan[1].
Agar davlat uchta mezonga javob bersa, eng kam rivojlangan davlatlar qatoriga kiradi[2][3]:
- Kambagʻallik — uch yil davomida oʻrtacha jon boshiga toʻgʻri keladigan yalpi milliy daromad (YaMM) asosida tartibga solinadigan mezon. 2018-yil holatiga koʻra, davlat roʻyxatga kiritilishi uchun aholi jon boshiga yalpi daromadi 1025 AQSh dollaridan kam boʻlishi kerak, uni tugatish uchun esa 1230 dollardan ortiq boʻlishi kerak;
- Inson resurslarining zaifligi (ovqatlanish, sogʻliqni saqlash, taʼlim va kattalar savodxonligi koʻrsatkichlari asosida);
- Iqtisodiy zaiflik (qishloq xoʻjaligi ishlab chiqarishining beqarorligi, tovarlar va xizmatlar eksportining beqarorligi, noanʼanaviy faoliyatning iqtisodiy ahamiyati, tovar eksportining kontsentratsiyasi va tabiiy ofatlar tufayli koʻchirilgan aholining foiziga asoslangan).
2020-yil dekabr oyi holatiga koʻra, 46 ta davlat hali ham LDC sifatida tasniflangan, oltitasi esa 1994-2020-yillarda bu roʻyxatdan chiqqan[4]. Jahon savdo tashkiloti (JST) BMT roʻyxatini tan oladi va „JST doirasida koʻrilayotgan chora-tadbirlar kam rivojlanayotgan davlatlarning JSTning boshqa aʼzolariga eksportini koʻpaytirishiga va investitsiyalarni jalb qilishiga yordam beradi. Koʻpgina rivojlanayotgan davlatlarda bozorni qoʻllab-quvvatlovchi islohotlar tezroq oʻsishni, eksportni diversifikatsiya qilishni va koʻp tomonlama savdo tizimida yanada samarali ishtirok etishni ragʻbatlantirdi.“[5]