bende

Türkçe

Söyleniş

• IPA^(anahtar): [sɛn.ˈdɛ]
• Heceleme: sen‧de

Köken 1

Farsça بنده‎.

Ad

bende (belirtme hâli bendeyi, çoğulu bendeler), sahiplik şekli bende -si

1. (tarih) köle, kul

   Aynı zamanda, bu has ve vefakâr bendesine mim koymuştu. — Y. K. Karaosmanoğlu

Çekimleme

		tekil	çoğul
yalın		bende	bendeler
belirtme		bendeyi	bendeleri
yönelme		bendeye	bendelere
bulunma		bendede	bendelerde
ayrılma		bendeden	bendelerden
tamlayan		bendenin	bendelerin
iyelik
		tekil	çoğul
1. tekil	yalın	bendem	bendelerim
	belirtme	bendemi	bendelerimi
	yönelme	bendeme	bendelerime
	bulunma	bendemde	bendelerimde
	ayrılma	bendemden	bendelerimden
	tamlayan	bendemin	bendelerimin
2. tekil	yalın	benden	bendelerin
	belirtme	bendeni	bendelerini
	yönelme	bendene	bendelerine
	bulunma	bendende	bendelerinde
	ayrılma	bendenden	bendelerinden
	tamlayan	bendenin	bendelerinin
3. tekil	yalın	bendesi	bendeleri
	belirtme	bendesini	bendelerini
	yönelme	bendesine	bendelerine
	bulunma	bendesinde	bendelerinde
	ayrılma	bendesinden	bendelerinden
	tamlayan	bendesinin	bendelerinin
1. çoğul	yalın	bendemiz	bendelerimiz
	belirtme	bendemizi	bendelerimizi
	yönelme	bendemize	bendelerimize
	bulunma	bendemizde	bendelerimizde
	ayrılma	bendemizden	bendelerimizden
	tamlayan	bendemizin	bendelerimizin
2. çoğul	yalın	bendeniz	bendeleriniz
	belirtme	bendenizi	bendelerinizi
	yönelme	bendenize	bendelerinize
	bulunma	bendenizde	bendelerinizde
	ayrılma	bendenizden	bendelerinizden
	tamlayan	bendenizin	bendelerinizin
3. çoğul	yalın	bendesi	bendeleri
	belirtme	bendesini	bendelerini
	yönelme	bendesine	bendelerine
	bulunma	bendesinde	bendelerinde
	ayrılma	bendesinden	bendelerinden
	tamlayan	bendesinin	bendelerinin

bende adının çekimi

Çeviriler

çeviriler

Farsça: بنده‎ (fa) Fince: orja (fi) İngilizce: slave (en) Tatarca: mindä (tt)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "bende" maddesi

Köken 2

sen + -de

Adıl

bende

1. sen zamirinin bulunma hâli

Anagramlar

• ben de

Türkmence

Söyleniş

• Heceleme: sen‧de

Ad

bende

1. bende, köle, kul