Erkeklerin genellikle ergenlik çağında veya yetişkin erkeklerin ortalama 21 yaşından itibaren sakalları çıkmaya başlar.[1]
Erkeklerde ergenlik çağından itibaren gözlenmeye başlayan sakal, hirsutizm rahatsızlığı olan kadınlarda da görülebilmektedir.
Tarih boyunca toplumun erkek sakalına yönelik tutumları, hakim kültürel-dinsel gelenekler ve çağın moda trendleri gibi faktörlere bağlı olarak büyük farklılıklar göstermiştir. Bazı dinler (İslam'ın bazı mezhepleri ve Sihizm gibi) sakalın gerekli olduğunu düşünmüş ve bunu ibadetlerinin bir parçası olarak zorunlu kılmıştır.[2]
Diğer kültürler, resmi olarak zorunlu kılmasa da sakalı bir erkeğin erkekliğinin merkezi olarak görür; bilgelik, güç, cinsel yetenek ve yüksek sosyal statü gibi erdemlerin örneğidir. Sakalların nadir olduğu (veya şu anda modası geçmiş) kültürlerde sakallar, kötü hijyen veya alışılmadık davranışlarla ilişkilendirilebilir. Soğuk iklime sahip ülkelerde sakal, kullanıcının yüzünün hava şartlarından korunmasına yardımcı olur. Sakal aynı zamanda güneşten korunma da sağlar.[3]
Biyologlar sakalı ikincil bir cinsel özellik olarak nitelendirir çünkü sakal bir cinse özgüdür ancak üremede doğrudan rol oynamaz.
Modern biyologlar, sakalın evriminde cinsel seçilimin rolünü doğruladı ve kadınların çoğunun sakallı erkeği sakalsızdan daha çekici bulduğuna dair kanıtlar olduğu sonucuna vardılar.[5][6][7]
Sakalın evrimsel psikoloji açısından bakıldığında, algılanan çene boyutunun artmasıyla cinsel olgunluğa ve baskınlığa işaret edilir, traşlı yüzler sakallıdan daha az baskın olarak değerlendirilir.[8]
Bazı bilim adamları, sakala yol açan cinsel seçimin çekiciliğe mi yoksa baskınlığa mı dayandığının henüz belirlenmediğini iddia eder.[9] Sakal, erkeğin genel durum göstergesi olarak açıklanabilir.[10] Yüzdeki tüylenme oranının erkek çekiciliğini etkilediği görülür.[11][12]
Sakalın varlığı, erkeği göğüs göğüse dövüşlerde savunmasız yapar (rakibinin kafayı tutmasını kolaylaştırır), bu da risklidir. Bu yüzden biyologlar, bu dezavantajdan daha ağır basan başka evrimsel faydaların olması gerektiğini tahmin etmektedir.[13]
Sakalla kanıtlanan aşırı testosteron, spermatogenezi destekleyebilecek hafif İmmün baskılanmayı gösterebilir.[14][15]
Sakal kılları genellikle tıraş edilerek veya sakal düzeltici kullanılarak kırpılarak alınır. Yalnızca üst dudağın üzerindeki alan tıraşsız bırakılırsa, ortaya çıkan yüz kılı modeline bıyık denilir; kıl sadece çenede kalıyorsa stil keçi sakalı‘dır.
Tam: Şekillendirilmiş veya bıyıkla birleşik aşağı doğru akan sakal
Garibaldi: alt kısmı yuvarlak ve bıyıklı geniş, dolgun sakaldır.
Eski Hollandalı: Favorilerle birbirine bağlanan, bıyıksız, alt kısımda dışa doğru genişleyen büyük ve uzun bir sakaldır.
Favoriler: şakaklardan yanaklara doğru çene çizgisine doğru uzayan saçlar. Isaac Asimov ve Carlos Menem tarafından bırakılmıştı.
Çene sakalı: Çeneden çene çizgisi boyunca uzayan sakaldır. Çene kayışı, çene perdesi ve brett, çene örtüsü ve favori uzunluğu gibi farklarla çene çizgisi sakalının tipleridir.
Çene kayışı: öne çıkan ve çenenin altında biten uzun favorileri olan bir sakaldır.
Çene perdesi: çene kayışı sakalına benzer ancak tüm çeneyi kaplar. Lincoln veya Shenandoah denilir.
Brett: çene perde sakalına benzer ancak favorilere bağlanmaz.[16]
Boyun sakalı (Yakın, "boyun" ve "sakal"ın birleşimidir)): çene kayışına benzer, ancak çene ve çene çizgisi tıraşlı, sadece boyunda çıkacak kıl bırakılır. Hiçbir zaman diğer sakal stilleri kadar popüler olmasa da, Neron, Horace Greeley, Henry David Thoreau, William Empson, Peter Cooper, Moses Mendelssohn, Richard Wagner ve Michael Costa gibi birkaç ünlü tarihi şahsiyet bu tür sakal bırakmıştır.
Çember sakal: Genelde keçi sakalıyla karıştırılan çember sakal, ağzın çevresinden bıyığa bağlanan küçük çene sakalıdır.[17]
Tasarımcı kirli sakalı: 1980'lerde Batı'da popüler olan ve 2010'larda popülaritesi yeniden canlanan kısa bırakılmış erkek sakalı.[18]
Kaptan sakalı: Genellikle daha uzun bir bıyıkla eşleştirilen kısa kenarlı, yuvarlak, alt kısmı ağır, orta uzunlukta bir sakaldır.
Keçi Sakalı: Çenede çıkan, bazen bir teke keçisinin sakalına benzeyen bir tutam kıldır.
Junco: Yukarı doğru uzanan ve ağzın köşelerine bağlanan ancak çember sakal gibi bıyık içermeyen keçi sakalıdır.
Meg: Yukarı doğru uzanan ve bıyığa bağlanan bir keçi sakalıdır. Bu kelime İrlanda'nın güneydoğusunda yaygın olarak kullanılır.
Van dyke sakalı: bıyığa eşlik eden keçi sakalıdır.
Maymun kuyruğu: Bir taraftan bakıldığında Van Dyke diğer taraftan bakıldığında Lincoln artı bıyık, bir maymun kuyruğunun kulaktan çeneye ve kişinin ağzına kadar uzandığı izlenimini veren sakal tipidir.
Hollywood'lu: favorileri birleştirmeden çenenin alt kısmına ve çene bölgesine bırakılan bıyıkla birleşik sakaldır.
Kamış: çenenin alt kısmında ve çene bölgesinde uzatılan, favorileri birleştirmeden kulaklara doğru incelen bıyıkla birleşen sakaldır.
Royale: çeneden uzanan dar ve sivri bir sakaldır. Tarz, İkinci İmparatorluk döneminde Fransa'da popülerdi ve "emperial" veya "impériale" alternatif adını buradan alır.
Verdi: alt kısmı yuvarlak kısa sakaldır ve belirgin bir bıyık ile hafif tıraşlı yanaklar tarzındadır.
Müslüman sakalı: Kesilmiş bıyıklı tam sakaldır.
Ruh bandı: alt dudağın hemen altında ve çenenin üzerinde küçük bir sakaldır.
Hulihee: temiz traşlı çene ve bıyığa bağlı kalın kesim tarzında sakaldır.
Dost koyun pirzolası: bıyığa bağlı uzun koyun pirzolası tipi favoriler bırakılan sakaldır ancak çene ve boyun traşlıdır.
Stashburns veya Lemmy: çeneyi aşağı indiren ancak bıyığın üzerinden yukarı doğru çıkıntı yaparak çeneyi açıkta bırakan favorilerdir. Dost koyun pirzolasına benzer. Genellikle güney ve güneybatı Amerika kültüründe bulunur (örneğin Yosemite Sam karikatürüne bakınız).
Kapalı veya Bağlı sakal: Çoğunlukla modern Sih gençliğinde görülen bu, yapışkan bir sıvı veya Jel kullanılarak bağlanan ve çenenin altında sertleşen bir tür sakaldır.
Oakley sakalı: Hint makyöz Banu tarafından "ne Fransız sakalı ne de tam sakal" olarak tanımlandı. Enthiran (2010) filminde Rajinikanth'ın görünümünü kullandı.[21]
Dixson, A.; Dixson, B; Anderson, M (2005). "Sexual selection and the evolution of visually conspicuous sexually dimorphic traits in male monkeys, apes, and human beings". Annu Rev Sex Res. 16: 1-19. PMID16913285.
Miller, Geoffry F. (1998). "How Mate Choice Shaped Human Nature: A Review of Sexual Selection and Human Evolution". Crawford, Charles B. (Ed.). Handbook of Evolutionary Psychology: Ideas, Issues, and Applications. Psychology Press. ss.106, 111, 113.
Skamel, Uta (2003). "Beauty and Sex Appeal: Sexual Selection of Aesthetic Preferences". Voland, Eckhard (Ed.). Evolutionary Aesthetics. New York: Springer. ss.173-183. ISBN3-540-43670-7.
Puts, D. A. (2010). "Beauty and the beast: Mechanisms of sexual selection in humans". Evolution and Human Behavior. 31 (3): 157-175. doi:10.1016/j.evolhumbehav.2010.02.005.
Barber, N. (1995). "The Evolutionary psychology of physical attractiveness: Sexual selection and human morphology". Ethol Sociobiol. 16 (5): 395-525. doi:10.1016/0162-3095(95)00068-2.
Folstad, I.; Skarstein, F. (1997). "Is male germ line control creating avenues for female choice?". Behavioral Ecology. 8 (1): 109-112. doi:10.1093/beheco/8.1.109.
Folstad and Skarsein cited by Skamel, Uta (2003). "Beauty and Sex Appeal: Sexual Selection of Aesthetic Preferences". Voland, Eckhard (Ed.). Evolutionary Aesthetics. Springer. ss.173-183.