SS-Totenkopfverbände

Başlığın diğer anlamları için Totenkopf sayfasına bakınız.

SS-Totenkopfverbände (kısaca: SS-TV), Nazi Almanyası'nda SS'e bağlı Nazi toplama kamplarının kurulumundan ve idaresinden sorumlu örgüt.

Totenkopfverbände kurukafa amblemi

SS-Totenkopfverbände subayları Gusen Toplama Kampında esirlerin önünde duruyorlar, Ekim 1941

SS-Totenkopfverbände mensupları, Waffen-SS mensupların sahip olduğu yevmiye defteri (Soldbuch) ve askerlik cüzdanı (Wehrpaß)'na sahipti.

Holokost

Treblinka imha kampından Totenkopfverbände üyeleri (soldan): Paul Bredow, Willi Mentz, Max Möller ve Josef Hirtreiter

1942'de Glücks, Endlösung'un yönetimine giderek daha fazla dahil oldu ve Aktion Reinhardt'a yardımcı olacak personel sağladı (Belzec, Treblinka ve Sobibor ölüm kampları Genel Hükümetten SS-und Polizei-führer Odilo Globocnik tarafından yönetilse de). Temmuz 1942'de Glücks, toplama kampı mahkûmları üzerinde tıbbi deneyleri tartışmak için Himmler ile bir araya geldi. Tüm imha emirleri, Glücks'in ofisinden Nazi Almanyası ve işgal altındaki Avrupa'daki SS-TV komutanlarına verildi. Auschwitz'de kullanılmak üzere Zyklon B'nin satın alınmasına özel olarak izin verdi.

Karpat Ruthenian Yahudileri Auschwitz –Birkenau'ya varıyor, Mayıs 1944. Çoğu, geldikten saatler sonra gaz odalarında öldürüldü.

Daha 1943'te SS-TV birimleri , Holokost'un mümkün olduğu kadar çok kanıtını gizleme emri almaya başladı. Sovyetlerin işlediği Katyn katliamının 22.000 Polonyalı kurbanının Smolensk yakınlarında yeraltında iyi korunmuş halde bulunmasından bu yana Himmler en çok Nazi suçlarını örtbas etme konusunda endişeliydi. Kremasyonlar kısa bir süre sonra başladı ve kampların resmi olarak kapanmasına kadar devam etti. Kamplar titizlikle yok edildi, hasta mahkûmlar vuruldu ve diğerleri ilerleyen Müttefiklerden uzağa ölüm yürüyüşlerine çıkarıldı. SS-TV aynı zamanda yüzlerce siyasi tutuklunun infaz edilmesinde de onların kurtuluşunu engellemek için etkili oldu.

Nisan 1945'e kadar birçok SS-TV görevlerinden ayrılmıştı. Ünlü olmaları nedeniyle, bazıları kimliklerini gizlemek için kurukafa nişanlarını kaldırdı. Kamp görevleri, Totenkopf adamlarının kaçabilmeleri için kamp muhafızları olarak askere alınan askerler ve siviller olan "Yardımcı-SS" olarak adlandırılan kişilere giderek daha fazla devredildi. Ancak, birçoğu Müttefikler tarafından tutuklandı ve 1946 ile 1949 yılları arasında Nürnberg'de savaş suçlarından yargılandı. Sydnor, "9-10 Mayıs 1945'te Ruslar tarafından ele geçirilmelerinin hemen ardından, Totenkopf Tümeni'ndeki subaylar ve erkekler Sovyetler Birliği içindeki çeşitli gözaltı kamplarına nakledildi. Savaşın bitiminden sonraki altı ay içinde, Becker de dahil olmak üzere birçok önde gelen SSTK subayı, büyük olasılıkla gizli infazların kurbanları olarak ortadan kayboldu."^[1]

Toplama kampı personeli

Serbest bırakılmış bir Buchenwald toplama kampı mahkumu, SS kamp muhafızının bir üyesini tanımlar.

SS-TV'nin başlangıcından itibaren, Eicke, ustalar tarafından uygulanan "esnek olmayan sertlik" tutumunu teşvik etti. Bu temel inanç, Eicke SS Totenkopf Tümeninin komutasını devraldıktan sonra bile tüm toplama kamplarındaki SS muhafızlarını etkilemeye devam etti. Acemilere zorlu eğitim rejimleri ve Nazi telkinleriyle düşmanlarından nefret etmeleri öğretildi.^[2]

Kamplarda, gardiyanlar, kontrollü, disiplinli bir gaddarlık ortamında mahkûmlara boyun eğdirdi. Bu resmîleştirilmiş vahşet ortamı, Rudolf Höß, Franz Ziereis, Karl Otto Koch, Max Kögel ve Amon Göth gibi SS-TV'nin en kötü şöhretli komutanlarından bazılarını etkiledi.^[3]

İkinci Dünya Savaşı'nın son günlerinde, toplama kamplarını çalışır durumda tutmak ve düzenli SS personelinin kaçmasına izin vermek için son bir çaba olarak "Auxiliary-SS" (SS-Mannschaft) adlı özel bir grup kuruldu. Yardımcı SS üyeleri düzenli SS personeli olarak kabul edilmedi, ancak Alman ordusunun diğer şubelerinden, Nazi Partisi'nden ve Volkssturm'dan askere alınan üyelerdi. Bu tür personel, ayırt edici bir ikiz gamalı haç yaka yaması giydi ve Almanya'nın teslim olmasına kadar kamp muhafızı ve idari personel olarak görev yaptı.^[2]

Kâr

SS, bireysel ve toplu olarak, Holokost'tan finansal olarak yararlandı. Kamplardaki köle emeği özel şirketlere satıldı ya da SS tarafından işletilen kârlı endüstrileri çalıştırmak için kullanıldı, mahkûmların bakım maliyeti ise asgari düzeydeydi. Himmler, toplama kamplarını SS'lerin finansal çıkarları için karlı bir endüstri haline getirmeyi amaçladı. Savaş zamanı işgücü kıtlığı, toplama kamplarının Alman ekonomisinin tüm sektörleri için önemli bir işgücü kaynağı olduğu anlamına geliyordu.^[4] Öldürülen Yahudilerin malları çalındı ve Alman halkına satıldı. Kamplardaki bireysel personel çoğu zaman çalınan malın bir kısmını kendileri için zimmetine geçirdi ve bazıları hırsızlıkla suçlandı.^[5]

Kaynakça

1. Sydnor 1990.
2. Höss 1974.
3. Friedman 1993.
4. Berger 2002.
5. Waschsmann 2015.