Loading AI tools
Vikipedi'den, özgür ansiklopediden
Martinizm, 18. yüzyıl Fransası'nda Louis-Claude de Saint-Martin tarafından başlatılan mistik bir harekettir. Saint-Martin, Martinez de Pasqually'nin ölümünden sonra kendisinin "ikinci üstadım" dediği Jacob Boehme'nin yazılarını keşfetmiştir. Kurduğu Dostlar Cemiyeti'ne (Intimate Society/Society of Friends) bazı önemli kişileri dahil etmiştir.
1803'te Saint Martin'in ölümünden sonra kendisinin öğretileri küçük topluluklar tarafından sürdürülüp yaygınlaştırılmıştır. 1888 yılında topluluğa katılan Augustin Chaboseau ve meşhur Okültist Papus (Gérard Encausse) tüm Martinistleri bir araya getirmeye karar vermişler ve bu amaçla Ordre Martiniste[1] mistik okulunu kurmuşlardır. Hareket büyük bir başarı göstermiş ve 1891'de Fransız Meclisi'nin 21 üyesi bu harekete katılmıştır. Papus bu konsülün ilk başkanı ve tarikatın büyük üstadı seçilmiştir. Onun çabaları altında teşkilat genişlemiş ve 1900'lerde pek çok ülkede yüzlerce üye sayısına ulaşmış hatta Rus Çarı II. Nikolay 1905'te Papus'u davet edip devrimciler karşısında yaşadığı güçlüklerle ilgili kendisinin önerilerini almak istemiştir.
I. Dünya Savaşı'nda Papus doktor olarak görev yaparken ölmüş, savaştan sonra da kalan üyeleri çeşitli alanlara dağılmışlardır. Karl Wilhelm Naundorff'un Fransız Krallığı iddialarını destekleyen bir grup Fransız Martinist, Ordre Martiniste et Synarchique (OMS)[2] hareketini kurmuştur.
Martinist Felsefe Martinez de Pasqually'nin "Treatise on the Reintegration of Beings" adlı eseri ve öğrencileri Louis-Claude de Saint-Martin ve Jean-Baptiste Willermoz'un yazıları üzerine kurulmuştur. Öğretileri daha çok Hristiyan Mistisizmi, Musevi Mistisizmi ve Kabala ağırlıklıdır.
Martinizm, Hristiyan ezoterizmini ve mistisizmini kullanarak "İnsanın Düşüşü" üzerine odaklanan ve onun orijinal yaratılış halinden ve İlahi Kaynağıyla olan birlikteliğinden, bu İlahi Kaynakla "yeniden bütünleşmesini" sağlamak için çalışan felsefi bir disiplindir.
Martinist sistem üç derecelidir. Gelenek, 1765'te Fransa'da Martinez de Pasqually tarafından kurulan derece sistemi ile başladı, daha sonra çırakları Louis Claude de Saint-Martin ve Jean-Baptiste Willermoz tarafından iki farklı biçimde devam etti.[3] Bu geleneklerin üç temel aktarımı şunlardır:
Arabuluculuk, dua ve içsel değişimleri veya ruhsal simyayı etkileme yoluyla yeniden bütünleşmeye odaklanır. İlginçtir ki Aziz Martin yaşadığı dönemde bu disiplini bir tarikat olarak değil, daha ziyade bu öğretilerin sunulduğu ve tartışıldığı çalışma grupları olarak yapılandırmıştır. Seçilmiş Coen'lerin yanı sıra Jakob Böhme'nin yazıları da Aziz Martin'i ve öğretilerini büyük ölçüde etkilemiştir. Bu geleneğin yapılandırılmış bir tarikat olarak resmileşmesi, Gerard Encausse ve Augustin Chaboseau'nun çabaları sonucunda 19. Yüzyılın sonlarına kadar Paris'te gerçekleşmemiştir.[3]
de Pasqually tarafından oluşturulan ve dualar, büyülü yakarışlar ve diğer teurjik işlemler de dahil olmak üzere teurjik çalışmalar yoluyla ulaşmaya odaklanan ritüelleri barındırır.[3]
"Kutsal Şehrin Merhametli Şövalyeleri"
Pasqually'nin 1778'de vefatından sonra Willermoz, Mason "Sıkı Gözetim" ayinlerini "Düzeltilmiş İskoç Ayini" veya "RER" olarak yeniden düzenledi. Bu tarikat, Tapınak Şövalyelerinin Sıkı Gözetim temasını yansıtırken, cerrahi operasyonlar olmaksızın Seçilmiş Coen'lerin felsefi amaçlarına odaklanan dereceleri sürdürdü.[3]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
