Louvre Müzesi
Paris'te arkeoloji ve sanat müzesi Vikipedi'den, özgür ansiklopediden
Louvre Müzesi (Fransızca: Musée du Louvre), dünyanın en büyük sanat müzesidir. Fransa'nın başkenti Paris'te, Louvre Sarayı'na kurulmuştur. Şehrin içinden geçen Sen Nehri'nin kıyısında yer alır. Tarih öncesi çağlardan, 21. yüzyıla kadar uzanan, oldukça geniş bir koleksiyon yelpazesi vardır. Yaklaşık 35.000 kadar tarihî sanat eseri, 72.735 metrekarelik bir alanda sergilenmektedir.[4] 2017 yılında, 8,1 milyon ziyaretçi oranıyla dünyanın en çok ziyaret edilen sanat müzesi seçilmiştir.[5]
| Louvre Müzesi | |
|---|---|
| Musée du Louvre | |
 Müzenin Napolyon Avlusu'ndaki ünlü piramidi. | |
 | |
| Açılış | 1793 |
| Koordinatlar | 48°51′40″K 2°20′09″D |
| Tür | Sanat müzesi |
| Koleksiyon boyutu | 35.000 tanesi gösterimde, 554.731 toplam eser |
| Ziyaretçi | 8.344.521 (2010)[1] 8. 887.653 (2011)[2] 9.660.609 (2012)[2] 9.201.157 (2013)[2] 9.134.612 (2014)[2] 8.422.000 (2015)[2] 7.100.000 (2016) 8 .100.000 (2017)[3] |
| Yönetici | Jean-Luc Martinez |
| Küratör | Marie-Laure de Rochebrune |
| Toplu ulaşım | Paris metrosu  - 1. Hat  ve 7. Hat  |
| Resmî site | www.louvre.fr |
Sadece içeriğiyle değil, içine kurulmuş olduğu tarihî yapıyla da oldukça önem taşıyan müzenin binası; 12. yüzyılın sonları ile 13. yüzyılın başları arasında dönemin kralı II. Philippe tarafından kale olarak yaptırılmış fakat şehrin hızla gelişip kale sınırlarını aşması sonucunda yapı savunma özelliğini kaybettiği için 1546 yılında I. François'nın emriyle Fransız krallarının resmî konutu olarak kullanılması adına saraya çevrilmiştir. Bugün müzenin bodrum katında hâlâ kalenin kalıntılarından izler görülebilir.[6] Defalarca genişletme çalışmaları geçirdikten sonra nihayetinde 1682 yılında XIV. Louis'nin Versay Sarayı'na taşınma kararı vermesiyle beraber Louvre, aralarında Yunan ve Roma medeniyetlerinden kalma önemli eserlerin de bulunduğu kraliyet koleksiyonunun sergilenmeye başladığı, müze olmayan ama aynı işlevi gören bir yer hâline gelmiştir.[7] Bu bağlamda yaklaşık 10 yıl kadar kullanıldıktan sonra 1692 yılında kraliyet adına kurulmuş olan edebiyat ve heykeltıraşlık okulları buraya taşınmış ve 100 yıl boyunca burada eğitime devam etmişlerdir. Fransız Devrimi sırasında kurulan ulusal meclis, Louvre'un Fransız sanatının eserlerinin sergilendiği bir müze olarak kullanılması gerekliliğine karar verdiği için tekrar müzeye çevrilmiştir.
10 Ağustos 1793 tarihinde, 537 parçadan oluşan ve çoğu kraliyet ailesi ile kiliseye ait olan bir resim koleksiyonu ile açılan müze, binanın bu amaca yönelik inşa edilmemiş olmasından dolayı mimari açıdan sıkıntılar yaşamış ve 1796-1801 yılları arasında kapalı kalmıştır. Napolyon Bonapart devrinde içerik açısından iyice zenginleştirilen müze bir dönem Musée Napoléon (Napolyon Müzesi) olarak da adlandırılmış fakat Fransız ordusunun işgal ettiği yerlerden çekilmesi sonucunda yurt dışından etik olmayan yollarla kaçırılan bu eserler asıl sahiplerine iade edilmiştir. Yine de XVIII. Louis, X. Charles ve İkinci Fransız İmparatorluğu devirlerinde büyümesini sürdüren müzenin koleksiyonuna 20.000 yeni eser ilave edilmiştir. Üçüncü Fransız Cumhuriyeti döneminde de satın almalar ve yapılan bağışlar yoluyla içerik sayısı artış göstermiştir. Bugün müzenin sahip olduğu tüm sanat koleksiyonu sekiz ayrı başlığa göre ayrılmış durumdadır ve bu düzene göre sergilenmeye devam etmektedir.
Tarihçe
Louvre, on üçüncü yüzyıl başlarında (1204), Philippe Augustie tarafından ilk şekliyle inşa ettirilmiştir. Adını İngilizcede kuvvet, güç anlamına gelen “Lower” kelimesinden alan saray, daha sonra 14. yüzyılda kraliyet merkezi olmuştur. On beşinci yüzyılda Loire'nin kıyısına taşınınca Louvre bakımsız kalmış ve 1564'te sarayın Tuileries bölümünün yapımına başlanmış fakat III. Napolyon zamanında tamamlanabilmiştir. 1793'te müze hâline gelen saray, 1871'de büyük bir yangın geçirmiştir. Yapılan tamirat ve değişikliklerle zamanımıza kadar gelen bina 1932'de son şeklini almıştır. 2021 yılında Fransa Cumhurbaşkanlığı'nın aldığı kararla 228 yıl sonra müze yönetimine ilk defa bir kadın, Laurence Des Cars getirilmiştir.[8]
İçerisinde bulunan sanat koleksiyonları, yenileriyle birleştirilerek büyük bir sanat müzesi hâline getirildi.
Müze yöneticileri
- 1802–1815: Dominique Vivant Denon (1747–1825)
- 1816–1841: Auguste de Forbin (1777–1841)
- 1841–1848: Alphonse de Cailleux (1787–1876)
- 1848–1849: Philippe-Auguste Jeanron (1805–1877)
- 1850–1852: Émilien de Nieuwerkerke (1811–1891)
- 1870–1874: Frédéric Villot (1809–1875)
- 1874–1879: Frédéric Reiset (1815–1891)
- 1879–1881: Henry Barbet de Jouy (1812–1896)
- 1881–1887: Louis de Ronchaud (1816–1887)
- 1887–1904: Albert Kaempfen (1826–1907)
- 1904–1911: Théophile Homolle (1848–1925)
- 1911–1913: Eugène Pujalet (1868–1916)
- 1913–1919: Henry Marcel (1854–1926)
- 1919–1926: Jean Balluet d'Estournelles de Constant (1861–1949)
- 1926–1939: Henri Verne (1880–1949)
- 1940–1944: Jacques Jaujard (1895–1967)
- 1945–1957: Georges Salles (1889–1966)
- 1957–1960: Edmond Sidet
- 1960–1962: Henri Seyrig (1895–1973)
- 1962–1968: Jean Chatelain (1916–1994)
- 1968–1972: André Parrot (1901–1980)
- 1975–1977: Emmanuel Jacquin de Margerie (1924–1991)
- 1977–1986: Hubert Landais (1921–2006)
- 1986–1987: Michel Delignat-Lavaud (1948)
- 1987–1994: Michel Laclotte (1929)
- 1994–2001: Pierre Rosenberg (1936)
- 2001–2013: Henri Loyrette (1952)
- 2013-günümüz: Jean-Luc Martinez (1964)[9][10]
Bölümleri
Louvre Müzesi; yedi bölümden meydana gelmektedir. Her bölümün başında yetkili ve sorumlu kişiler vardır. Bunlar da müze müdürüne bağlıdır. Resim, heykel, doğu sanatları, Mısır sanatları, Yunan sanatları, sanat eserleri, desen gibi dallara ayrılan kısımlardan meydana gelmektedir. Doğu sanatları bölümünde; heykel, Akat uygarlıklarından eserler mevcuttur. Mısır sanatları kısmı ise Mısır'dan getirilen ve Kahire Fransız Enstitüsü tarafından yapılan araştırmalarda ortaya çıkan, uygarlık örneklerinin tanınması bakımından önemlidir.
Yunan sanatları bölümünde; MÖ 2000 yılı ile MS 3. yüzyıl sanatlarına ve çinilerine rastlanmaktadır. Sanat eserleri bölümünde, Orta Çağ'dan günümüze kadar gelen süsleme sanatı örnekleri; resim bölümünde, Orta Çağ Fransız ve Avrupa resim koleksiyonları vardır. Fragonard, Rembrandt, Rubens, Titian, Poussin ve David gibi sanatçıların eserlerinin görülebileceği Louvre Müzesi'nde, Winged Victory of Samothrace ve Venus de Milo gibi çok iyi bilinen heykel koleksiyonları da bulunmaktadır. Ayrıca Heykel Bölümü, 19. yüzyıl Fransız sanatının zamanımıza kadarki önemli eserlerini de bulundurmaktadır. Baron Edmond de Rothschild'ın 40.000'den fazla oyma resim, yaklaşık 3000 çizim ve 500 resimli kitap içeren koleksiyonu 1935'te Louvre'a verilmiştir. Bunların yanı sıra Louvre'da arkeolojik, mimari ve tarihsel sergilere de yer verilmektedir.
Müzenin çok zengin kütüphanesi, konferans salonu ve eğitim bölümü, eserlerin incelendiği ve yenilendiği laboratuvar ile sanat tarihi ve müzecilik konusunda eğitim yapan Louvre Müze Okulu da önemli kısımlarındandır.
Koleksiyon
8 farklı bölümden oluşan Louvre Müzesi koleksiyonu, sadece 35.000'i teşhire sunulan 380.000'den fazla sanat eserine ev sahipliği yapmaktadır.[11]
Mısır eserleri
Bu bölümde; Nil Nehri ve çevresinden çıkartılmış, tarihî geçmişi günümüzden 4.000 yıl öncesine kadar dayanan yaklaşık 50.000 kadar el işçiliği eser bulunmakla beraber, bunların sadece belirli bir kısmı sergilenebilmektedir.[13][14] Dünyanın en büyük Mısır temalı koleksiyonunu oluşturan bu eserler arasında Antik Mısır, Orta Krallık, Yeni Krallık, Ptolemaios Krallığı, Roma İmparatorluğu ve Bizans döneminden kalma parçalar bulunmaktadır.[14]
Müzenin bu alanda sahip olduğu koleksiyonun bir kısmı kraliyet ailesine ait olsa da, Napolyon'un 1798'de düzenlediği seferler sonrasında zapt edilerek Fransa'ya getirilen parçalarla beraber daha da genişlemiştir. Bu seferlerde Napolyon'a eşlik eden Dominique Vivant Denon ise bir dönem müzenin yöneticiliğini üstlenmiştir.[13] Jean-François Champollion Rosetta Taşı'nı Fransızcaya çevirdikten sonra dönemin kralı X. Charles, müzede diğer eserlerden ayrı olacak şekilde bir bölüm kurulmasını emretmiş ve böylelikle bugünkü koleksiyonun temelleri atılmıştır. Champollion ayrıca kraldan Edmé-Antoine Durand, Henry Salt ve Bernardino Drovet'in sahip olduğu yaklaşık 7.000 parçalık kişisel koleksiyonların da satın alınarak bu bölüme dâhil edilmesini rica etmiştir. Mısır'ın başkenti Kahire'de Kahire Mısır Müzesi'ni kuran Auguste Mariette, daha sonraları Memfis'te yapılan kazı çalışmaları sırasında bulunan diğer önemli eser ve buluntuları etik olmayan bir şekilde Fransa'ya yollamış; böylelikle Louvre Müzesi'nin Mısır koleksiyonunun büyüme süreci devam etmiştir.[13][15]
20 kadar odada muhafaza edilen ve sergilenen bu eserler yalnızca el işçiliği heykel vb. sanatsal ürünleri değil; aynı zamanda papirüslere yazılmış belgeler, mumyalar, kıyafetler, mücevher eşyaları, müzik aletleri, silahlar ve oyunları içermektedir.[13][14] Orta Krallık sanatı, altından yapılma heykel ve büstlerle meşhurken; Yeni Krallık dönemine ait eserler ağır ve kasvetli bir hava taşımaktadır. Yine de tanrıça Neftis ve Hathor'un kireç taşından yapılma heykelleri, çağın zenginliğinden izler taşımaktadır.[14][15]
Yakın Doğu eserleri
Yakın Doğu eserleri koleksiyonu; müzenin, 1881'e tarihlenen, ikinci en yeni bölümüdür. İslamiyetin yayılmasından önceki döneme ait eserlerin sergilendiği bu bölüm; Levant, Mezopotamya (Irak) ve Pers (İran) olmak üzere coğrafi bölgelere dayalı üç farklı kategoriye ayrılmıştır. 1843 yılında Paul-Émile Botta tarafından ilgili bölgelere yapılan keşif ziyaretleri ve II. Sargon'un sarayının bulunmasıyla beraber, bu bölümdeki içeriklerin sayısı hızla çoğalmaya başlamıştır.[14][16]
Sümer medeniyetinden birçok eserin sergilendiği koleksiyonda, Lagaş prensinin Zagros Dağları'nda barbar kavimlere karşı kazandığı zaferin anısına Agade şehrinin kralı tarafından MÖ 2450 yılında diktirilen bir yazılı anıt da bulunmaktadır. 1901 yılında keşfedilen, 2,25 metre boyutuna ulaşan ve Hammurabi Kanunları'nın yazılı olduğu başka bir çivi yazması da yine bu bölümde yer alır.[14][17] Ayrıca 2005 yılında düzenlenen bir Antik Pers sergisi için, aralarında Persepolis kazılarında bulunan nadir eserlerin de bulunduğu birtakım nesne de British Museum tarafından Louvre'a ödünç verilmiştir.[18]
Yunan, Etrüsk ve Roma eserleri
Bu bölümdeki eserler; tarihleri Cilalı Taş Devri'nden MS 6. yüzyıla kadar uzanan süreçte, Akdeniz havzasındaki medeniyetlerden kalma parçalardan oluşmaktadır.[19] Müzenin en eski koleksiyonlarından birisini oluşturan bu eserler, I. François döneminden beri toplanmakta ve zaman zaman yenileri eklenmektedir.[14][20] Başlangıçta sadece Venus de Milo gibi mermer heykellerden oluşan koleksiyona Napolyon Savaşları sırasında birçok önemli eser ve heykel dâhil edildiyse de bunlar Napolyon Bonapart'ın 1815 yılında tahttan inmesinin ardından getirildikleri yerlere geri gönderilmiştir. 19. yüzyıla gelindiğinde Fransa Millî Kütüphanesi'nin ve Durand'ın kişisel koleksiyonunun da dâhil edilmesiyle sergiler büyümeye devam etmiştir.[12][19]
MÖ 4. yüzyıldan sonra sanatta insan formunu ve biçimini resmetme, işleme ve tasvir etme anlayışı yükselişe geçmiştir.[14][21] Louvre Müzesi de; bünyesinde barındırdığı Venus de Milo ve Semadirek Kanatlı Zaferi gibi eserlerle hâlen dünyanın en büyük Helenistik dönem koleksiyonlarından birine sahip bir müzedir.[20] Galerie Campana ise binlerce örneğinin arasından sıyrılıp öne çıkan, Antik Yunan çömlekçiliğinin en bilindik ürünlerindendir.[19] Yine müze dâhilindeki Agrippa ve Annius Verus portrelerinin de dâhil olduğu Roma dönemi portreciliği, bu türün önde gelen temsilcilerindendir.
İslami sanat eserleri
İslami sanat eserleri koleksiyonu; 13 farklı ülkeden, 3 ayrı başlıkta toplanmıştır ve müzenin en yeni kısmıdır.[22] 5000 kadar seramik, ahşap, cam, metal, fildişi gibi çeşitli materyallerden yapılma eser ve 1000 kadar da çanak-çömlek kalıntısından oluşan koleksiyon,[23] 2003 yılına kadar dekoratif sanatlar bölümünün bir parçasıydı. [24]Koleksiyon; Endülüs, Memlük ve İran olmak üzere dönemsel olarak üç parçaya ayrılmıştır.[16][22] Bu bölümdeki en önemli eser, Firdevsî'nin Şehnâme'sinin üç sayfalık bir kısmıdır.[23]
Heykeller
Başlangıçta sarayın antika bölümünün bir parçası olan heykel koleksiyonu, Louvre müze olmadan önce kralın kişisel sarayıyken de âdeta bir heykel deposunu andırmaktaydı.[25][26] Fakat 1824 yılına kadar Louvre'da sadece antik dönem heykelleri sergilenmiştir çünkü kraliyet koleksiyonunun büyük bir kısmı Versay Sarayı'nda korunmakta, burada ise sadece 100 kadar eser bulunmaktaydı. 1847 yılında bölümün başına Léon Laborde'un geçmesiyle beraber Orta Çağ bölümü de genişlemeye başlamış;[26] bu büyüme 1986 yılına kadar devam etmiştir. Bu yıldan sonra, Louvre müzesinin heykel koleksiyonu yerli ve yabancı eserler olmak üzere ikiye bölünmüş; 1850 kadar Fransız sanatına ait eser Richelieu kanadında yani Orsay Müzesi'nde, geri kalan yabancı parçalar ise Denon kanadında yani Louvre'da sergilenmeye başlanmıştır.[25] Güncel olan heykel bölümü; Etrüsk, Yunan ve Roma medeniyeti dışında kalan bölgelerden toplanan eserlerden meydana gelmektedir[25] ve Michelangelo'nun Ölmekte Olan Köle ile İsyancı Köle adlı heykelleri, koleksiyonun en değerli parçalarındandır.[26]
Romanesk sanat anlayışına bağlı kalarak 11. yüzyılda yapılmış olan Daniel in the Lions' Den ve 12. yüzyıldan kalma Virgin of Auvergne adlı eserler de koleksiyona dâhil olan önemli parçalardandır. Rönesans akımıyla beraber Fransız heykel sanatı daha ölçülü bir kıvama yoğrulmuş, bu değişimin örnekleri de yine müzede sergilenen Jean Goujon ve Germain Pilon'un eserlerine yansımıştır. Koleksiyonda 17. ve 18. yüzyıllardaki sanat anlayışını en iyi yansıtan eserler ise Gian Lorenzo Bernini'nin Bust of Cardinal Richelieu'i, Étienne Maurice Falconet'in Woman Bathing ve Amour menaçant adlı çalışmaları ve François and Michel Anguier'in yaptığı dikilitaştır. Neoklasisizm akımına ait en önemli parça Antonio Canova'nın Psyche Revived by Cupid's Kiss adlı eseridir. 18. ve 19. yüzyılların önde gelen temsilcisi ise Fransız sanatçı Alfred Barye'dir.[26]
Tablolar
Yapım tarihleri 13.-19. yüzyıllar arasında değişen 7.500'den fazla tablonun bulunduğu koleksiyon, 12 yetkili tarafından yönetilmektedir.[27] Bu tabloların üçte ikisi Fransız ressamlara aitken, 1.200'den fazlası da Kuzey Avrupalı sanatçılar tarafından yapılmıştır. I. François ve XIV. Louis'nin kişisel koleksiyonlarının çoğu Raphael, Michelangelo ve Leonardo da Vinci gibi İtalyan ressamların eserlerinden oluşmaktadır.[28] Bununla beraber, Napolyon Bonapart zamanında yadsınamayacak kadar çok resim de çeşitli yollarla saraya kazandırılmıştır.[29][30] Fransız ve Kuzey Avrupalı sanatçıların çalışmaları müzenin Richelieu kanadında, İtalyan ve İspanyol ressamların eserleri ise Denon kanadının birinci katında yer almaktadır.[30][31]
1869 yılında Louis La Caze tarafından Louvre Müzesi'ne hediye edilen La Caze Koleksiyonu, bir kişinin Louvre'a yaptığı en büyük bağış olarak tarihe geçmiştir. La Caze, kişisel derlemelerinden 584 tabloyu müzeye vermiş ve böylelikle bugün dahi en önemli parçalardan sayılan Antoine Watteau'nun "Gilles" adlı eseri müzeye katılmıştır. Müzede 2007 yılında La Caze'yi anma ve teşekkür etme amacıyla 1869: Watteau, Chardin... Louvre'a katılıyor; La Caze Koleksiyonu" adı bir sergi düzenlenmiştir.[32] Bugün müzenin bünyesinde barındırdığı birçok tablo, Fransa Müzeler Müdürlüğüne bağlı Fransız Restorasyon ve Araştırma Merkezi tarafından dijital ortama aktarılmıştır.[33]
Baskılar ve çizimler
Baskı ve çizimler bölümü, kâğıt üzerine işlenmiş olan eserlerin sergilendiği kısımdır.[34] Koleksiyona dâhil olan 8.600 kadar eserin kaynağı, Fransız kraliyet ailesinin özel derlemeleridir. Yaklaşık 1.200 çizim de Fillipo Baldinucci gibi insanların özel koleksiyonlarından satın alma yoluyla toplanmıştır.[12][35] Resmî olarak 5 Ağustos 1797 tarihinde 415 parçalık bir koleksiyonla, Galerie d'Apollon'da sergilenmeye açılan bu bölümdeki eserler üç ana başlığa ayrılmıştır. Cabinet du Roi olarak adlandırılan bu koleksiyonun bir kısmı Edmond James de Rothschild'dan satın alınmıştır ve 14.000 parça bakır kaplama tabak, 40.000 baskı, 3.000 çizim ve 5.000 adet resimli kitaptan oluşmaktadır.[34]
Bezem eşyaları
Başlarda heykellerin sergilendiği alanın bir parçası olan dekoratif sanatlar bölümü; kraliyet ailesi ve kilisenin ortak koleksiyonlarına dayanmaktadır. Orta Çağlardan 19. yüzyılın sonlarına kadar uzanan Objet d'art derlemesi de sonradan buraya dâhil edilmiştir.[36][37] Yeni yeni büyümeye başlayan bu koleksiyonun en değerli eserleri arasında pietre dure vazolar ve bronzlar yer almaktaydı. İlerleyen yıllarda Durand koleksiyonunun satın alınmasıyla seramik, emaye, vitray çalışmaları da dâhil oldu; yaklaşık 800 parçalık başka bir derleme de Pierre Révoil tarafından hediye edildi. Romantizm akımının başlangıcı, Rönesans ve Orta Çağ eserlerine olan ilgiyi yeniden canlandırdı ve Sauvageot'tan 1500 kadar fayans çalışması satın alındı. 1862 ise Giampietro Campana'nın altın mücevher ve 15.-16. yüzyıllardan kalma İtalyan çinileri koleksiyona dâhil oldu.[37][38]
Bütün bu çalışmalar Richelieu kanadının birinci katındaki Apollo Salonu'nda sergilenmektedir ve salonun adını, XIV. Louis tarafından mekândaki boşlukları güneş sistemi temasıyla doldurması için görevlendirilen ressam Charles Le Brun koymuştur. Koleksiyonun Orta Çağ'a ait olan kısmında; XIV. Louis'nin giydiği tacı, V. Charles'ın asası ve 12. yüzyıldan kalma porfir bir vazo gibi önemli eserler bulunmaktadır.[39] Rönesans döneminden ise Giambologna'nın bronz Nessus ve Deianira'sı ve Maximillian'ın Avı adlı gobleni yer alır.[36] Pompadour'un Sevr vazoları ve III. Napolyon'un odası ise bu bölümde dikkat çeken diğer ayrıntılardır.[36]
2000 yılının Eylül ayında müze, Gilbert ve Rose-Marie Chagoury Sergisinin açılışını yapmıştır. Bu sergide; Chagoury çifti tarafından satın alınıp kişisel koleksiyonlarına eklenmiş olan, aralarında altın ve gümüş ipliklerle işlenmiş ve deniz tanrılarını tasvir eden, 16. yüzyıldan kalma altı parçalı bir takımın da olduğu goblenler sergilenmektedir.
Uydu müzeler
Lens
2004 yılında Fransız yetkililer artık kullanım kapasitesini aşan Paris'teki Louvre Müzesi için bir uydu müze inşa edilmesine karar verdiler. Başta kurulacak bu yeni müzenin Amiens, Arras, Boulogne-sur-Mer, Calais, Lens veya Valenciennes'e açılması düşünülmüş; yapılan tartışmalar ve görüşmeler sonucunda da en uygun yerin Lens olduğuna hükmedilmiştir. Bu fikirle beraber sadece Louvre'u rahatlatmak değil; aynı zamanda müzenin toplam ziyaretçi sayısını artırıp, Fransa'nın kuzeyindeki şehirlerin ekonomisini canlandırmak amaçlanmıştır.[40] Dönemin başbakanı Jean-Pierre Raffarin Lens'e müze için uygun bir bina yaptırılması için onay vermiş, projeyi çizmesi için de Japon mimarlık firması olan SANAA görevlendirilmiştir. Müze nihayetinde 7 yıllık bir çalışmanın ardından 2012'de açılmış; yetkililer ise 600 kadar eserin sergileneceği müzenin yılda en az 500.000 ziyaretçi çekeceğini dile getirmişlerdir.[40]
Abu Dabi
Dönemin Fransız kültür bakanı Renaud Donnedieu de Vabres ve Abu Dabi şeyhi Halife bin Zayid el-Nehyan arasında imzalanan 30 yıllık bir anlaşma sonucunda kurulması kararlaştırılan Louvre Abu Dabi Müzesi, 8 Kasım 2017 yılında ziyaretçilerine kapılarını açmıştır. Saadiyat Adası'nda yaklaşık 24.000 metrekare alan üzerine planlanmış olan müzenin projesi Fransız mimar Jean Nouvel tarafından çizilmiş ve bir mühendislik firması olan Buro Happold önderliğinde inşa edilmiştir. Bulunduğu mekanın özellikleriyle bir uyum içerisinde olması planlandığı için müze binasının çatısı, vahadaki bir hurma ağacının yaprakları arasından geçip yere ulaşan güneş ışınlarını tasvir edecek şekilde dizayn edilmiş metalik gövdeyle kaplanmıştır. Bu proje; kültürel bir anlaşma olmasının yanı sıra ticari şartlar da taşıdığı için birçok sanatsever, sanatçı ve devlet insanının tepkisini çekmiştir.[41][42] İki hükûmet arasında 832.000.000 €'luk bir bedelde anlaşmaya varılmış; Fransa hükûmeti onar yıllık periyotlarla Abu Dabi'ye sayıları 200-300 arasında değişen sanat eserini yollamayı ve 15 yıl boyunca her yıl birer geçici sergi düzenlenmesini sağlamayı kabul etmiştir. Ayrıca bu müzeye sadece Louvre'dan değil; Pompidou Merkezi'nden ve Guimet, Rodin, Orsay, Versay müzelerinden içerik gönderilmesi kararlaştırılmıştır.[43]
İran
2016 yılında Fransa ve İran hükûmetleri arasında yapılan bir anlaşma sonucunda kurulması planlanan müzenin, 2018'in Mart ayında Tahran'da açılışı gerçekleştirilmiş; Paris'teki Louvre Müzesi'nden gelen onlarca eser burada gösterime sunulmuştur. Açılışa Louvre'dan iki kıdemli yönetici katılmış; Antik Mısır, Mezopotamya ve İran medeniyetlerine ait nesnelerin yanı sıra Fransız kraliyetine ait eşyaların da teşhir edildiği sergiyi gezmişlerdir. İran Ulusal Müzesi'ni inşa eden Fransız mimar André Godard'dan sonra iki ülke arasındaki en büyük kültürel anlaşma ise bu proje olmuştur.[44]
Tartışmalar
Fotoğraf çekme yasağı
Louvre Müzesi'nin politikaları gereği kamusal alana ait eski eserleri fotoğraflama yasağı tartışmalara yol açmıştır. 2005 yılında alınan ve uygulanmaya başlanan bu karar, ziyaretçiler ve sanat yorumcuları tarafından, ulusal müzelerin kültürel ve kamusal misyonuna aykırı ve yasa dışı olduğu gerekçesiyle kınanmıştır. Müze ise bu yasağı; fotoğraf makineleri ve telefon flaşlarının fotoğrafı çekilen eserlerin dokusuna zarar vererek, zaman içinde yıpranmalara ve bütünlüğünde bozulmalara meydan verdiğini öne sürerek savunmuştur. Ancak insanlar bu yasağın, müzeye ait hediyelik eşya dükkanlarından kartpostal vb. fotoğrafların satın alınmasına bir teşvik olduğunu düşünerek yönetimi protesto etmişler; çıkan olaylar sonucunda da yasak kısmen kaldırılmış ve sadece flaşsız fotoğraf çekmeye izin verilmiştir.[45]
Louvre-Total ortaklığı
Fransız menşeli iki kurum olan Louvre Müzesi ve petrol şirketi Total, yıllardır süregelen bir ortaklık içindeydi.[46] Fakat 2017 yılında başkent Paris'te düzenlenen küresel çaptaki iklim değişikliği konferansında alınan kararlarla, Total'in uyguladığı ve sürdürdüğü eylemler birbirine ters düşmekteydi. Bu sebepten dolayı birtakım çevreci sivil toplum örgütü bir araya gelerek; Total'in dünya iklimini olumsuz etkileyen çalışmalarda bulunduğu ve bunları azaltmak yerine ısrarla çoğalttığı gerekçesiyle protesto gösterileri düzenledi.[47][48][49] 2016 yılında şehrin içinden geçen Sen Nehri'nin aşırı yağışlar sonucunda taşıp, müzeyi su basması ve akabinde Louvre'un kapılarını bir süre ziyaretçilere kapatmak zorunda kalması[50] da bu protestoları haklı kılan olaylardan bir tanesi olmuştur. Henüz ortaklığı bitirmek için kesin bir adım atılmamış olmakla beraber, eylem kampanyalarını düzenleyen aktivistler; "Louvre’un etik şartnamesinin tütün ve alkol sanayisinden bağış alınmasını yasakladığına dikkat çekerek, benzer ilkelerin fosil yakıt sanayi için de uygulanması gerektiğini[51] savunmaktadırlar.[52][53]
Galeri
Pişmiş toprak kap, İslam sanatı, 900'ler
İşlemeli bir kutu, İslam sanatı, 968
Kahire'de bir sokak, John Frederick Lewis, 1876
Ayrıca bakınız
Dış bağlantılar
- Louvre Müzesi resmî sitesi1 Mart 2000 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
Kaynakça
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
