Lagman (yemek)

Lagman (Kazakça: лағман, lağman; Özbekçe: lagʻmon; Uygurca: لەغمەن, leġmen, ләғмән; Kırgızca: лагман, lagman), çekilmiş erişte, et ve sebzeden oluşan bir Orta Asya yemeğidir.^[1][2][3][4] Çin'de lātiáozi^[5] (Çince (basitleştirilmiş): 拉条子; Çince (geleneksel): 拉條子) veya bànmiàn (Çince (basitleştirilmiş): 拌面; Çince (geleneksel): 拌麵) olarak bilinir.

Tokyo'da bir Uygur lokantasında servis edilmiş lagman

Taşkent'te Özbek lagmanı (Özbekçede lagʻmon)

ÖzTürkçede L ile başlayan kelimelerin olmaması nedeniyle "lagman" kelimesinin en büyük ihtimalle Çince lamian'den türemek üzere yabancı kökenli bir alıntı kelime olduğu düşünülmektedir.^[5] Buna rağmen, lagmanın tadı ve hazırlama şekli Uygurlara özgüdür.^[5][6][7][8]

Lagman, yerel Uygur ve Dungan^[9] azınlıklarının bir ulusal yemeği olarak kabul edildiği Kazakistan ve Kırgızistan'da pek popülerdir.^[10] Özbekistan'da da tüketilir,^[11][12] ve Kırım Tatarları, kendi mutfaklarındaki lagmanı Özbek kültüründen uyarlamışlardır.^[13]

Ayrıca bakınız

Wikimedia Commons'ta Laghman ile ilgili çoklu ortam belgeleri bulunur

• Ramen
• Lamian
• Cam erişte
• Erişte yemekleri listesi [en]

Kaynakça

1. Nate Tate; Mary Kate Tate (20 Eylül 2011). Feeding the Dragon: A Culinary Travelogue Through China with Recipes. Andrews McMeel Publishing. ss. 241-. ISBN 978-1-4494-0848-0. 3 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ağustos 2020.
2. Lonely Planet; Daniel McCrohan; David Eimer (1 Mart 2015). Lonely Planet Beijing. Lonely Planet Publications. ss. -. ISBN 978-1-74360-526-4. 3 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ağustos 2020.
3. Beyond the Great Wall: Recipes and Travels in the Other China. Artisan. 2008. ss. 135-. ISBN 978-1-57965-301-9. 9 Ocak 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ağustos 2020.
4. Rachel Harris (23 Aralık 2004). Singing the Village: Music, Memory and Ritual Among the Sibe of Xinjiang. OUP/British Academy. ss. 45-. ISBN 978-0-19-726297-9. 9 Ocak 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ağustos 2020.
5. Ildikó Bellér-Hann (2007). Situating the Uyghurs Between China and Central Asia. Ashgate Publishing, Ltd. ss. 192-193. ISBN 978-0-7546-7041-4. 6 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ağustos 2020.
6. Inner Asia. The White Horse Press for the Mongolia and Inner Asia Studies Unit at the University of Cambridge. 2000. s. 235. 2 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ağustos 2020.
7. Q. Edward Wang (26 Ocak 2015). Chopsticks: A Cultural and Culinary History. Cambridge University Press. ss. 55-. ISBN 978-1-316-19436-2. 21 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ağustos 2020.
8. Andrea Lynn (30 Eylül 2014). Queens: A Culinary Passport: Exploring Ethnic Cuisine in New York City's Most Diverse Borough. St. Martin's Press. ss. -. ISBN 978-1-4668-5755-1. 9 Ocak 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ağustos 2020.
9. Trilling, David (20 Nisan 2010). "Kyrgyzstan Eats: A Dungan Feast in Naryn". 26 Aralık 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ağustos 2020 – EurasiaNet vasıtasıyla.
10. MiMi Aye (26 Haziran 2014). Noodle!: 100 Amazing Authentic Recipes. A&C Black. ss. 83-. ISBN 978-1-4729-1061-5. 3 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ağustos 2020.
11. "Recipe Laghman in Uzbek. Text in Russian". 13 Kasım 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ağustos 2020.
12. Jen Lin-Liu (25 Temmuz 2013). On the Noodle Road: From Beijing to Rome, with Love and Pasta. Penguin Publishing Group. ss. -. ISBN 978-1-101-61619-2. 24 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ağustos 2020.
13. G. R. Mack and A. Surina (2005). Food culture in Russia and Central Asia. Greenwood Publishing Group. s. 12. ISBN 978-0-313-32773-5. 31 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ağustos 2020.