II. Afonso

II. Afonso, (İngilizce: Alphonzo; Arkaik Portekizce: Affonso; Galiçyaca-Portekizce: Alfonso veya Alphonso ; Latince: Alphonsus; 23 Nisan 1185^[1] – 25 Mart 1223), Şişman (o Gordo) veya Cüzzam (o Gafo) lakapları ile de bilinir. Portekiz'in üçüncü kralıdır. Kral I. Sancho ile Aragonlu Dulce'nin çocuğudur. 27 Mart 1211'de babasının ölümü üzerine tahta çıkmıştır.^[2][3]

II. Afonso
Portekiz Kralı
Hüküm süresi	26 Mart 1211-25 Mart 1223
Önce gelen	I. Sancho
Sonra gelen	II. Sancho
Doğum	23 Nisan 1185 Coimbra, Portekiz Krallığı
Ölüm	25 Mart 1223 (37 yaşında) Coimbra, Portekiz Krallığı
Defin	Alcobaça Manastırı
Eş(ler)i	Kastilyalı Urraca
Çocuk(lar)ı	II. Sancho III. Afonso Eleanor, Danimarka Kraliçesi Ferdinand (Serpa Lordu)
Hanedan	Portekiz Burgonya Hanedanı
Babası	I. Sancho
Annesi	Aragonlu Dulce
Dini	Roma Katolikliği

Saltanatı

Bir kral olarak II. Afonso, farklı bir hükûmet yaklaşımı belirledi. Selefleri olan babası I. Sancho ile dedesi I. Afonso, ya komşu Kastilya Krallığı'na ya da güneydeki Mağribi topraklarına karşı savaş uğraşları içerisine girmişlerdi. Afonso, bölge genişleme politikaları izlemedi ve hükümdarlığı sırasında Kastilya Krallığı ile barışı sağlamayı başardı. Buna rağmen, 1217'de Alcácer do Sal gibi bazı kasabalar, soyluların inisiyatifleriyle Müslümanlardan alındı. Bu onun zayıf ya da bir şekilde korkak olduğu anlamına gelmez. Saltanatının ilk yılları başka ülkelerle savaşlar yerine Afonso ile kardeşleri arasındaki iç karışıklıklarla geçti. Kral, ülke içi güvenliği akrabalarını sürgün ederek sağladı.

Askeri meseleler bir hükûmet önceliği olmadığı için Afonso, devletin yönetimini geliştirdi ve kendi kontrolünde merkezi bir hale getirdi. İlk Portekiz yazılı yasalarını ilan etti. Bunlar esas olarak özel mülkiyet, sivil adalet ve darphane ile ilgiliydi. Afonso ayrıca İber Yarımadası dışındaki Avrupa krallıklarına elçiler gönderdi ve çoğu ile dostane ticari ilişkilere başladı.

Diğer reformlar, papa ve din işleri ile ilgili hassas konuları içeriyordu. Portekiz'in bağımsızlığının Roma tarafından tanınması için, dedesi I. Afonso, Kilise'ye muazzam sayıda ayrıcalık vermek zorunda kalmıştı. Bu ayrıcalıklar, devlet içinde bir devlet oluşmasına neden oldu. Portekiz'in bir ülke olarak sağlam temelleri olması için II. Afonso, din adamlarının gücünü zayıflatmaya ve Katolik Kilisesi'nin muazzam gelirlerinin bir kısmını ülke yararına kullanmaya çalıştı. Bu eylemler, Papalık ile Portekiz arasında ciddi bir diplomatik tartışmaya yol açtı. Papa III. Honorius tarafından yaptıkları dolayısıyla aforoz edilen II. Afonso, kilisede değişiklik yapacağına söz verdi, ancak bunu yapmak için ciddi girişimlerde bulunmadan önce Coimbra'da 25 Mart 1223'te öldü. ^[4]

Kral Afonso ilk olarak cesedinin yaklaşık on yıl kaldığı Coimbra'daki Santa Cruz Manastırı'na defnedildi.^[5] Kalıntıları daha sonra vasiyetinde belirttiği gibi Alcobaça Manastırı'nın bir bölümü olan Kraliyet Pantheon'una eşi, Kraliçe Urraca ile birlikte defnedildi.^[6]

Evlilik ve Çocukları

1206'da Kastilya Kralı VIII. Alfonso ve İngiltere'li Eleanor'un kızı Urraca ile evlendi. Çift , Leon Kralı VI. Alfonso'nun torunlarıydı.^[7] Bu evliliğin çocukları şunlardı:

• II. Sancho (8 Eylül 1207 – 4 Ocak 1248), Portekiz kralı;^[8][9]
• III. Afonso (5 Mayıs 1210 – 16 Şubat 1279), Portekiz kralı;^[8][10]
• Eleanor (1211–1231), Danimarka kıdemsiz kralı Genç Valdemar ile evlenmiştir;^[11][9]
• Ferdinand (1218-1246),^[12] lord of Serpa^[9]

Evlilik dışı, iki gayri meşru oğlu vardı:

• João Afonso, Alcobaça manastırına defnedilmiştir (ö. 9 Ekim 1234);^[13]
• Pedro Afonso (ö. 1249'dan sonra) 1249'da Faro'nun fethinde Kral Afonso'ya eşlik etmiştir. Pedro Afonso'nun Constança Peres adında gayri meşru bir kızı vardı.^[13]

Kaynakça

Özel

1. Caetano de Souza 1735, s. 131.
2. Caetano de Souza 1735, s. 132.
3. Carvalho Correia 2008, s. 187.
4. Caetano de Souza 1735.
5. Caetano de Souza 1735, ss. 134–135.
6. "D. Afonso II". Mosteiro de Alcobaça (Portekizce). 10 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Şubat 2017.
7. Rodrigues Oliveira 2010, ss. 99 and 101.
8. Rodrigues Oliveira 2010, s. 102.
9. Sotto Mayor Pizarro 1997, s. 167.
10. Sotto Mayor Pizarro 1997, s. 167-168.
11. Rodrigues Oliveira 2010, ss. 102 and 210.
12. Rodrigues Oliveira 2010, ss. 102 and 110.
13. Sotto Mayor Pizarro 1997, s. 168.

Genel

• Caetano de Souza, Antonio (1735). Historia Genealógica de la Real Casa Portuguesa (PDF) (Portekizce). I. Lizbon: Lisboa Occidental, na oficina de Joseph Antonio da Sylva. ISBN 978-84-8109-908-9.
• Carvalho Correia, Francisco (2008). O Mosteiro de Santo Tirso de 978 a 1588: a silhueta de uma entidade projectada no chao de uma história milenária (Portekizce). Santiago de Compostela: Universidade de Santiago de Compostela: Servizo de Publicacións e Intercambio Científico. ISBN 978-84-9887-038-1. 4 Ekim 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi.
• Rodrigues Oliveira, Ana (2010). Rainhas medievais de Portugal. Dezassete mulheres, duas dinastias, quatro séculos de História (Portekizce). Lizbon: A esfera dos livros. ISBN 978-989-626-261-7.
• Sotto Mayor Pizarro, José Augusto (1997). Linhagens Medievais Portuguesas: Genealogias e Estratégias (1279–1325) (Portekizce). Oporto: Doctorate thesis, author's edition. hdl:10216/18023.