Loading AI tools
İtalyan besteci (1928-2020) Vikipedi'den, özgür ansiklopediden
Ennio Morricone (d. 10 Kasım 1928 - ö. 6 Temmuz 2020), OMRI[1] sahibi, orkestratör, şef, trompetçi ve çok çeşitli tarzlarda müzik yazan İtalyan besteciydi.
| Ennio Morricone | |
|---|---|
 Morricone Cannes Film Festivali'nde (2007) | |
| Genel bilgiler | |
| Doğum | 10 Kasım 1928 Roma, İtalya Krallığı |
| Ölüm | 6 Temmuz 2020 (91 yaşında) Roma, İtalya |
| Tarzlar | Film müziği, Klasik batı müziği, pop, caz |
| Etkin yıllar | 1960-2020 |
| Resmî site | enniomorricone.it |
Morricone, sinema ve televizyon için 400'den fazla puan ve 100'den fazla klasik eserle, tüm zamanların yaygın en üretken ve en büyük film bestecileri arasında kabul edilir.[2][3]
Filmografisi Sergio Leone 'nin "A Fistful of Dollars" dan beri tüm filmlerini, Giuseppe Tornatore'nun "Cinema Paradiso, Cezayir Savaşı, Dario Argento'nun Hayvan Üçlemesi,1900, Exorcist II, Days of Heaven, Fransız sinemasındaki birkaç büyük film özellikle komedi üçlemesi La Cage aux Folles I, II, III ve Le Professionnel ve ayrıca The Thing, Bir zamanlar Amerika, The Mission, Dokunulmazlar, Mission to Mars, Bugsy, İfşa, Ateş Hattında,Bulworth, Ripley'in Oyunuve Nefret Dolu Sekiz gibi 70'ten fazla ödüllü filmi kapsar.
Morricone, Libera Ridolfi ve müzisyen Mario Morricone'un oğlu olarak Roma'da doğdu. İtalya doğduğu sırada faşist yönetim altındaydı.[4] Ailesi, Frosinone yakınlarındaki Arpino'dan geldi. Morricone'un dört kardeşi vardı: Adriana, Aldo, Maria ve Franca. Roma'nın merkezinde Trastevere'de yaşadılar. Annesi küçük bir tekstil işi kurarken, Babası hafif müzik orkestralarında performans gösteren profesyonel bir trompetçiydi.[5]
Morricone'nun babası ona ilk olarak müzik okumayı ve birkaç enstrüman çalmayı öğretti. Umberto Semproni'nin rehberliğinde trompet dersleri almak için Ulusal Saint Cecilia Akademisi'ne girdi. Konservatuvara resmen 1940 yılında 12 yaşında girdi ve altı ay içinde tamamladığı dört yıllık bir uyum programına girdi. Trompet, beste ve koro müziğini, daha sonra Morricone'nun konser parçalarına adayacağı Goffredo Petrassi yönetiminde çalıştı.
1941'de Morricone, Veneto bölgesi gezisi vesilesiyle Carlo Zecchi'nin yönettiği Opera Orkestrası'nın bir parçası olmak üzere Ulusal Saint Cecilia Akademisi öğrencileri arasından seçildi. 1946 yılında trompet diplomasını aldı, klasik kompozisyon ve düzenlemede çalışmaya devam etti Morricone, 1952'de Bant Düzenlemesi için Enstrümantasyon Diplomasını 10 üzerinden 9 puanla aldı.[6]
Morricone ilk bestelerini altı yaşındayken yazdı ve doğal yeteneklerini geliştirmesi için teşvik edildi.[7] 1946'da, ilk olarak yedi "genç" Lieder grubunda Fukuko'nun bir metnine ses ve piyano için "Il Mattino" ("Sabah") besteledi.[8]
Sonraki yıllarda, İtalyan şair Giacomo Leopardi'nin bir metnine dayanan "Imitazione" gibi şan ve piyano için klasik müziğin yanı sıra tiyatro için müzik yazmaya devam etti. Olinto Dini'ye ait metin, R. Gnoli'nin sözleriyle "Distacco I" ve "Distacco II", bariton için "Oboe Sommerso" ve şairin Salvatore Quasimodo sözleriyle beş enstrüman ve alto için "Verrà la Morte" ve piyano, romancı Cesare Pavese tarafından yazılan bir metne dayanmaktadır.[8]
1953'te Gorni Kramer ve Lelio Luttazzi tarafından Morricone'dan bir dizi akşam radyo programı için Amerikan tarzında bazı potburi için bir aranjman yazması istendi. Besteci, diğer 'ciddi' klasik parçaların bestelenmesiyle devam etti, böylece karakterinin her zaman ayrılmaz bir parçası olan esnekliği ve eklektizmi gösterdi. Birçok orkestra ve oda kompozisyonu aslında 1954 ile 1959 arasındaki döneme aittir: “Musica per archi e pianoforte” (1954), “Invenzione, Canone e Ricercare per piano”; Flato, obua, fagotto, keman, viyola, e viyolonsel başına sesetto (1955), Obua başına Dodici Variazione, viyolonsel, e piyano; Üçlü per klarnet, korno, e viyolonsel; Variazione su un tema di Frescobaldi (1956); Quattro pezzi per chitarra (1957); keman, viyolonsel, e piyano için distanze ; Musica per unici keman, Tre Studi per flauto, clarinetto, e fagotto (1958); ve hocasına Goffredo Petrassi adanmış “Orkestra Başına Konçerto” (1957).[8][9]
Morricone kısa sürede radyo dramaları için ilk fon müziğini yazarak popülerlik kazandı ve hızla filme geçti.[10]
Morricone'nin aranjörlük kariyeri 1950'de "Mamma Bianca" (Narciso Parigi) adlı parçayı düzenleyerek başladı.[11] "Anno Santo" (Kutsal Yıl] vesilesiyle, radyo yayıncılığı için uzun bir popüler adanmış şarkılar grubu düzenledi.[12] 1956'da Morricone, bir caz grubunda çalarak ve İtalyan yayın hizmeti RAI için düzenleme pop şarkıları çalarak ailesini desteklemeye başladı. 1958'de RAI tarafından işe alındı, ancak işyerindeki ilk gününde, çalışanlar tarafından bestelenen müziklerin yayınlanmasının bir şirket kuralı tarafından yasaklandığı söylenince işinden ayrıldı. Daha sonra Morricone, Renato Rascel, Rita Pavone, Domenico Modugno ve Mario Lanza ile çalışarak RCA Victor'da en iyi stüdyo aranjörlerinden biri oldu.
Kariyeri boyunca Morricone, Gianni Morandi (Go Kart Twist, 1962), Alberto Lionello (La donna che vale') dahil olmak üzere birçok ulusal ve uluslararası caz ve pop sanatçısı için şarkılar besteledi. ', 1959), Edoardo Vianello (Ornella, 1960; Cicciona cha-cha, 1960; Faccio finta di dormire, 1961; T'ho conosciuta , 1963; ve ayrıca Pinne, fucine ed occhiali, I Watussi ve Guarda come dondolo[13]), Nora Orlandi (Arianna, 1960), [[Jimmy Fontana] ] (Twist no. 9; Nicole, 1962), Rita Pavone (Come te non-ce nessuno ve Pel di carota, 1962'den, düzenleyen Luis Bacalov), Catherine Spaak (Penso a te; Questi vent'anni miei, 1964), Luigi Tenco (Quello che conta ; Tra tanta gente; 1962), Gino Paoli (Nel corso 1963'ten, Morricone ile Paoli tarafından yazılmıştır), Renato Rascel (Scirocco, 1964) , Paul Anka (Ogni Volta), Amii Stewart, Rosy Armen (L'Amore Gira), Milva (Ridevi, Metti Una Sera A Cena), Françoise Hardy (Je changerais d'avis, 1966), Mireille Mathieu (Mon ami de toujours; Pas vu, pas pris, 1971; J'oublie la pluie et le soleil, 1974) ve Demis Roussos (Dünyayı(I Like The World, 1970).[14][15]
1963'te besteci (Roby Ferrante ile birlikte), Paul Anka tarafından 1964'teki Sanremo Festivali sırasında ilk kez seslendirilen bir şarkı olan "Ogni volta" ("Every Time") bestesinin müziğini yazdı. Bu şarkı Morricone tarafından düzenlenip yönetildi ve bir milyonu yalnızca İtalya'da olmak üzere dünya çapında üç milyondan fazla sattı.[16] Bir diğer başarısı da "Se telefonando" adlı bestesiydi. Mina tarafından seslendirilen şarkı, Mina'nın 4. stüdyo albümü Studio Uno 66da yer alan bir parçaydı. Morricone'un sofistike "Se telefonando" düzenlemesi, melodik trompet hatları, Hal Blaine tarzı davul, bir yaylı çalgı seti, 1960'larda Europop kadın koro ve yoğun ses altı tınılı trombonların bir kombinasyonuydu. İtalyan Hitparade No. 7 şarkısında, koro boyunca tonalite gerilim yaratan sekiz geçişi vardı. Sonraki yıllarda, şarkı Françoise Hardy ve Iva Zanicchi (1966), Delta V tarafından yapılan coverlar da dahil olmak üzere (2005), Vanessa ve O'lar (2007) ve Neil Hannon (2008) İtalya'da ve yurtdışında birçok sanatçı tarafından kaydedildi.[17] la Repubblica gazetesinin 2010 yılında Mina'nın 70. yılını kutlamak için düzenlediği okuyucu anketinde Françoise Hardy – Mon amie la rose sitesinde 30,000 seçmen tarafından şimdiye kadar Mina tarafından kaydedilen en iyi şarkı seçildi.[18]
1987'de Morricone, Pet Shop Boys ile birlikte It Couldn't Happen Here yazdı. Uluslararası sanatçılar için diğer besteleri şunlardır: Ruggero Raimondi'nin La metà di me ve Immagina (1988), Zucchero tarafından seslendirilen Libera l'amore (1989), Love Affair (1994) k.d. lang, Ha fatto un sogno (1997) Antonello Venditti tarafından, Di Più (1997) Tiziana Tosca Donati tarafından, Come un fiume tu (1998), Andrea Bocelli'nin Un Canto (1998) ve Conradian (2006), Angelo Branduardi'nin Ricordare (1998) ve Salmo (2000) ve Sting tarafından yazılan My heart and I (2001).[19]
Müziklerini yaptığı film ve televizyon dizilerinin sayısı 500'ü geçer. Bestecinin çalışmaları elektronikadan rocka, konçertodan avangart caza kadar çok geniş bir yelpazenin içinde yer alır. Bunların yalnızca %30'u Western tarzında olmasına rağmen, en çok bu işleriyle ün kazanmıştır. Morricone'nin kalabalık olmayan, rafine müzik tarzı bilhassa İyi, Kötü ve Çirkin (Sergio Leone, 1966) ve Once Upon a Time in the West (Sergio Leone, 1968) gibi klasik Spagetti Westernlerinde kendini gösterir. Daha yakın zamanlarda, Misyon (The Mission,Roland Joffé, 1986), Dokunulmazlar (The Untouchables, Brian DePalma, 1987) ve Cinema Paradiso (Giuseppe Tornatore, 1988) gibi filmlere yaptığı müziklerle konuşulmuş ve iyi eleştiriler almıştır. 6 Temmuz 2020 tarihinde, düşmeye bağlı uzun süreli yaralarından ötürü ölmüştür.[20][21]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
