Donatizm

Donatizm (Latince: Donatismus, Yunanca: Δονατισμός Donatismós) MS 4. yüzyıldan 6. yüzyıla kadar Kartaca Kilisesi'nde bölünmeye yol açan, ana akım Hristiyanlıktan ayrılan bir Hristiyan mezhebidir.

Charles-André van Loo'nun 18. yüzyıl Augustinus donatizme inananlar ile tartışıyor isimli resmi

Donatizme inananlar, Hristiyan din adamlarının görevlerinde etkili olabilmeleri, dualarının ve ayinlerinin geçerli olabilmesi için hatasız olması gerektiğini savundular. Donatizmin kökleri, Roma Afrika eyaletinin (şimdi Cezayir ve Tunus) köklü Hristiyan topluluğunda Diocletianus döneminde Hristiyanların zulmüne dayanırref^[1]. Berberi Hristiyan Piskoposu Donatus Magnus'tan adını alan Donatizm, dördüncü ve beşinci yüzyıllarda gelişti.^[2]