Bill Evans
Amerikalı caz müzisyeni (1929 – 1980) Vikipedi'den, özgür ansiklopediden
Amerikalı caz müzisyeni (1929 – 1980) Vikipedi'den, özgür ansiklopediden
William John Evans (16 Ağustos 1929 - 15 Eylül 1980), çoğunlukla üçlü gruplarda çalan Amerikalı bir caz piyanisti ve bestecisiydi.[2] Kullanmış olduğu izlenimci armoni, geleneksel caz repertuvarının yaratıcı yorumu, blok akorlar, belirgin ritmik olarak bağımsız özelliği ve "nağmeli" melodik dizileriyle bugün de caz piyanistlerini etkilemeye devam ediyor.
| Bill Evans | |
|---|---|
.jpg) Bill Evans, 1961 | |
| Genel bilgiler | |
| Doğum | William John Evans 16 Ağustos 1929 Plainfield, New Jersey, ABD |
| Ölüm | 15 Eylül 1980 (51 yaşında) New York |
| Tarzlar | Caz, modal caz, üçüncü akım, cool jazz, post-bop |
| Meslekler | Müzisyen Besteci Aranjör |
| Çalgılar | Piyano |
| Etkin yıllar | 1950'ler–1980[1] |
| Müzik şirketi | Riverside Records, Verve Records, Fantasy Records |
| İlişkili hareketler | George Russell, Miles Davis, Cannonball Adderley, Philly Joe Jones, Scott LaFaro, Paul Motian, Eddie Gómez, Marty Morell, Tony Bennett, Jim Hall, Stan Getz, Monica Zetterlund, Chet Baker |
1929 yılında New Jersey, Plainfield'de doğdu. Southeastern Louisiana Üniversitesi ve Mannes Müzik Okulu'nda klasik müzik eğitimi aldı ve burada kompozisyon alanında uzmanlaştı. 1955'te grup lideri ve müzik kuramcısı George Russell ile birlikte çalıştığı New York'a taşındı. 1958 yılında Miles Davis'in altılısına katıldı (The Miles Davis Sextet) ve 1959'da modal caza bulaşmış ve tüm zamanların en çok satan caz albümü Kind of Blue'yu kaydetmişlerdi.[3] Bu süre içerisinde de Chet albümü için Chet Baker ile çalıyordu.
1959'un sonlarında Miles Davis'in grubundan ayrıldı ve kariyerine grup lideri olarak, basçı Scott LaFaro ve davulcu Paul Motian ile kurdukları modern caz üçlüsü ile devam etti. 1961'de, New York Village Vanguard caz kulübüyle bir sözleşme yaptıktan on gün sonra, LaFaro bir trafik kazasında öldü. Aylarca süren bir inzivadan sonra basçı Chuck Israels'in de yer aldığı yeni bir üçlü ile ortaya çıktı.
1963'te alışılmadık derecede aşırı üst üste kayıt tekniğinin kullanıldığı solo bir albüm olan Conversations with Myself'i kaydetti. 1966'da, on bir yıl boyunca birlikte çalışacağı basçı Eddie Gómez ile tanıştı.
Evans'ın "Waltz for Debby" gibi bestelerinin çoğu, birçok sanatçı tarafından çalınan ve kaydedilen standartlar haline geldi. Evans, 31 Grammy adaylığı ve yedi ödülle onurlandırıldı ve Down Beat Jazz Hall of Fame'e kabul edildi.[4]
1970'lerin sonunda eroin alışkanlığını metadon yardımı ile bıraktı ve sadece kokain bağımlısı oldu. Hafta sonu bir gramla başlamıştı, ancak daha sonra günde birkaç gramla devam etti.[5] Kardeşi Harry'nin intiharı da 1979'dan sonraki duygusal durumunu etkilemiş olabilir. Evans'ın kronik hepatit tedavisini gönüllü olarak bıraktığı belgelenmiştir.[6]
15 Eylül 1980'de, Fort Lee'deki evinde mide ağrıları ile birkaç gündür yatakta olan Evans, öğleden sonra New York'taki Mount Sinai Hastanesi'nde öldü.[5] Ölüm nedeni; peptik ülser, siroz, bronşiyal zatürre ve tedavi edilmemiş hepatitin bir kombinasyonu olarak açıklandı.[7]
