Loading AI tools
Alman yazar (1767-1845) Vikipedi'den, özgür ansiklopediden
August Wilhelm Schlegel, (8 Eylül 1767, Hannover - 12 Mayıs 1845 Bonn) Alman edebiyat tarihçisi, çevirmen, yazar, felsefeci ve Hint kültürü (Hindoloji) uzmanı. Alman romantizm akımının kurucuları arasında sayılır. Kardeşi Friedrich ile birlikte Novalis, Ludwig Tieck ve Friedrich Wilhelm Joseph Schelling gibi dönemin üst düzey edebiyatçılarını bir araya getiren August Wilhelm Schlegel, 19. yüzyıl boyunca etkili olacak, ilerleyen yıllarda da taraftar bulacak bir edebi akımın gelişmesine katkı sağladı.
| August Wilhelm Schlegel | |
|---|---|
 | |
| Doğumu | 8 Eylül 1767 Hannover,  Almanya |
| Ölümü | 12 Mayıs 1845 (77 yaşında) Bonn, Almanya |
| Milliyeti | Alman |
| Alma mater | Göttingen Üniversitesi |
| Çağı | 19. yüzyıl felsefesi |
| Bölgesi | Batı felsefesi |
| Okulu | Göttingen Üniversitesi Bonn Üniversitesi |
| İlgi alanları | Filoloji, tarih felsefesi |
| Önemli fikirleri | Jena romantizmi tarihselcilik[1] |
Etkilendikleri | |
Schlegel, babası Johann Adolf Schlegel'in Lutheran bir papaz olduğu Hannover'de doğdu. Hannover spor salonunda ve Göttingen Üniversitesi'nde eğitim gördü. Başlangıçta teoloji okudu, Heyne altında kapsamlı bir filoloji eğitimi aldı ve Bürger'in hayranı ve arkadaşı oldu. Dante, Petrarch ve Shakespeare'in ateşli bir çalışması. Schlegel, Caroline Böhmer ve Wilhelm von Humboldt ile bir araya geldi. 1790'da kardeşi Friedrich Göttingen'e geldi. Her ikisi de Johann Gottfried Herder, Immanuel Kant, Tiberius Hemsterhuis, Johann Winckelmann ve Karl Theodor von Dalberg'den etkilenmiştir. 1791'den 1795'e kadar Schlegel, Amsterdam'da Herengracht 476'da yaşayan Hollandalı bir bankacının oğlu Willem Ferdinand Mogge Muilman'ın öğretmeniydi.[3]
1796'da, Almanya'ya döndükten kısa bir süre sonra Schlegel, Schiller'in daveti üzerine Jena'ya yerleşti. O yıl doktor Böhmer'in dul eşi Caroline ile evlendi. Bazı edebi yapımlarında Schlegel'e yardım etti ve yazışmalarının 1871'de yayınlanması, onun için ölümünden sonra bir Alman mektup yazarı olarak ün kazandı. 1801'de Schlegel'den ayrıldı ve kısa süre sonra filozof Schelling'in karısı oldu.
Jena'da Schlegel, Schiller'in Horen'ine ve o yazarın Musen-Almanach'ına kritik katkılarda bulundu ve Jenaer Allgemeine Litteratur-Zeitung için yaklaşık 300 makale yazdı. Ayrıca Dante ve Shakespeare'den çeviriler yaptı. Bu eser onun edebi itibarını sağlamlaştırdı ve 1798'de Jena Üniversitesi'nde olağanüstü bir profesörlük kazandı. Evi "romantiklerin" entelektüel merkezi haline geldi ve 1796-1801 yılları arasında Bilgi Biliminin Temelleri yoğun bir şekilde araştırılan Fichte tarafından, karısı Dorothea ile birlikte taşınan kardeşi Friedrich tarafından 1796-1801 yılları arasında çeşitli zamanlarda ziyaret edildi.
| “ | Romantik Hareketin Almanya'da bir yandan Klasisizm ve Neoklasizm'de savunulan estetik ideallere bir tepki olarak, diğer yandan Aydınlanma'nın rasyonel ilkelerinden bir sapma olarak ortaya çıktığı ve bunun sonucunda aydınlanmaya gerilediği Orta Çağ'ın mantıksız ruhu yaygın olarak kabul edilmektedir.[4] | „ |
| “ | Schlegel, felsefi bir bakış açısından, her şeyin devam eden bir yaratma sürecine katıldığını, oysa ampirik bir bakış açısına göre, doğal şeylerin sanki ölü, sabit ve bütünden bağımsızmış gibi kavrandığını öne sürer.[4] | „ |
1797'de Ağustos ve Friedrich, Friedrich Schiller'den ayrıldı. Schlegel, erkek kardeşiyle birlikte, duygusal romancı August Lafontaine'in son derece popüler eserlerini onaylamadan incelediği Romantik okulun organı olan Athenaeum'u (1798-1800) kurdu.[8] Ayrıca bir şiir kitabı yayınladı ve Kotzebue ile bir tartışma yürüttü. O sıralarda iki kardeş fikirlerinin canlılığı ve tazeliği ile dikkat çekiyordu ve yeni Romantik eleştirinin liderleri olarak saygı görüyorlardı. Ortak makalelerinin bir cildi 1801'de Özellikler ve Eleştiriler başlığı altında yayınlandı. Ocak 1802'de Weimar'da sahnelenen oyunu Ion, Goethe tarafından desteklendi, ancak başarısız oldu.[5]
| “ | Sanat eseri, tüm unsurları bilinçli olarak sanatçının üzerinde bir güç tarafından seçilmiş gibi göründüğünde, bir üslubu vardır; sanatçı bireyselliğini aşmadığı zaman, tavırcı sanatçı olarak kategorize edilir (SW III, 309-312).[4] | „ |
1801'de Schlegel, sanat ve edebiyat üzerine dersler verdiği Berlin'e gitti; ve ertesi yıl, dramatik şiirin ilkeleri üzerine düşündürücü bir tartışmaya yol açan Euripidean tarzda bir trajedi olan Ion'u yayınladı. Bunu, Calderón'un beş oyununun takdire şayan çevirilerini sunduğu İspanyol Tiyatrosu (2 cilt, 1803/1809) izledi. Başka bir ciltte, Blumensträusse italienischer, spanischer und portugiesischer Poesie (1804), İspanyolca, Portekizce ve İtalyanca şarkı sözlerinin çevirilerini verdi. Ayrıca Dante ve Camões'in eserlerini tercüme etti.
1804'ün başlarında, Berlin'de Madame de Staël ile tanıştı ve onu çocukları için bir öğretmen olarak tuttu. Karısı Caroline'den boşandıktan sonra Schlegel, Madame de Staël ile birlikte İsviçre, İtalya ve Fransa'ya gitti ve onun edebi çalışmalarında danışman olarak görev yaptı. 1807'de Fransız klasisizmine Romantik okul açısından saldırdığı Comparaison entre la Phèdre de Racine et celle d'Euripide adlı bir Fransız makalesiyle Fransa'da büyük ilgi gördü. Dramatik sanat ve edebiyat üzerine ünlü dersleri (Über dramatische Kunst und Literatur, 1809-1811), çoğu Avrupa diline çevrildi, 1808'de Viyana'da verildi. De Staël ve çocukları eşlik etti. 1810'da Schlegel'e Fransız edebiyatının düşmanı olarak İsviçre Konfederasyonu'ndan ayrılması emredildi.[6]
| “ | Schlegel'e göre, bir sanat eserinin büyüsü, bizi tüm içsel tutarlılığı ile farklı bir dünyaya getirmesidir ve bu yüzden onun organik ve kendi başına bütünleşmesi gerekir. Bu nedenle amacı, natüralizm ile gerçek dünyayı yansıtmak değil, belirli bir maddeye (resimler, kelimeler, mermer) asla bir dizi kural ve ilkeyi uygulama meselesi olmayacak olan kendi dünyasını yaratmak olmalıdır. klasisist ilkelerin yaptığı gibi.[4] | „ |
1812'de De Staël, nişanlısı Albert de Rocca ve çocukları ile birlikte Moskova, St. Petersburg ve Stockholm'e gitti ve etkisiyle ailesinin soyluluk hakkını yeniden canlandıran Jean Baptiste Jules Bernadotte'nin sekreterliğini yaptı. Bundan sonra tekrar Mme'nin hanesine katıldı. de Staël 1817'deki ölümüne kadar, çünkü Mathieu de Montmorency gibi o da hayatının sonuna kadar onun yakınlarından biriydi. Schlegel, 1818'de Bonn Üniversitesi'nde edebiyat profesörü oldu ve hayatının geri kalanında kendisini esas olarak doğu çalışmalarıyla meşgul etti. Sanskritçe için özel bir matbaa kurdu. Bir oryantalist olarak kendisini Bopp'un açtığı yeni yöntemlere adapte edemedi.4[6] Dilbilimci Wilhelm von Humboldt ile mektuplaştı. Madame de Staël'in ölümünden sonra, Schlegel (1818) Heinrich Paulus'un bir kızıyla evlendi, ancak bu birliktelik 1821'de feshedildi.
Schlegel sanat ve edebiyat dersleri vermeye devam etti, 1827'de On the Theory and History of the Plastic Arts ve 1828'de iki cilt eleştirel yazı (Kritische Schriften) yayınladı. 1823-30'da Indische Bibliothek dergisini yayınladı. 1823'te Latince tercümeli Bhagavad Gita'yı ve 1829'da Ramayana'yı düzenledi. Bunu, 1832 tarihli Asya Dilleri Çalışması Üzerine Düşünceler adlı çalışması izledi. Schlegel'in Jena'da başlayan Shakespeare çevirisi, Ludwig Tieck'in gözetiminde, Tieck'in kızı Dorothea ve Wolf Heinrich Graf von Baudissin tarafından nihayet tamamlandı. Bu çeviri, Almancadaki veya aslında herhangi bir dilde en iyi şiirsel çevirilerden biri olarak kabul edilir.[4] 1826'da, 17 yaşındaki Felix Mendelssohn, August Wilhelm'in Shakespeare'in Bir Yaz Gecesi Rüyası çevirisinden esinlenerek aynı adı taşıyan bir konser uvertürü yazdı. Schlegel'in kardeşi Friedrich'in karısı Mendelssohn'un halasıydı.[7]
1835'te Schlegel, bestecinin doğum yeri olan Bonn'da Ludwig van Beethoven anısına bir anıt düzenleyen komitenin başına geçti. Schlegel, resmi açılışından üç ay önce, 1845'te Bonn'da öldü.
Encyclopædia Britannica Eleventh Edition'a göre,
| “ | Özgün bir şair olarak Schlegel önemsizdir, ancak şiirsel bir çevirmen olarak nadiren üstün olmuştur ve eleştiride, bir eleştirmenin ilk görevinin üstünlük açısından yargılamak değil, anlamak ve "anlamak" olduğu romantik ilkesini uygulamaya koymuştur. Bir sanat eserini karakterize etmek. | „ |
Traugott Böhme, 1920 Encyclopedia Americana için yazdığı makalesinde şu görüşleri dile getirir:
| “ | Bir eleştirmen olarak [Schlegel] Lessing ve Herder geleneğini sürdürdü. [Schlegel], Lessing'in üslup ve kişilik gücüne sahip olmadan, daha geniş bir sanatsal duyarlılık yelpazesine hükmediyordu. Onun hatasız dilbilimsel ve tarihsel bilginliği ve yargısının sakin nesnelliği, Herder'in edebi eleştirinin, her şiirsel üretimin özgün bireyselliğine sempatik bir nüfuza dayandırılması yönündeki talebini, Herder'in kendisinden bile daha başarılı bir şekilde yerine getirmesini sağladı. önyargılı estetik standartların uygulanması.
Schlegel, Goethe'nin Hermann ve Dorothea'sı ve Shakespeare'in Romeo ve Juliet'i üzerine denemelerinde analitik ve yorumlayıcı eleştirinin yeni yöntemi için modeller kurdu. Dramatik Sanat ve Edebiyat Üzerine Viyana dersleri Avrupa'nın çoğu diline çevrildi ve eleştirel edebiyata kalıcı bir katkı olarak duruyor; "klasik" ve "romantik" terimlerinin tanımı genel kabul gördü; sözde "üç birlik" ve Shakespeare'in "doğruluğu" üzerine görüşleri İngiltere'de özellikle güçlü bir yankı uyandırdı ve sonunda Johnson'ın Shakespeare'e yönelik tavrının modası geçmiş görünmesine neden oldu. Dilin biçimsel mükemmelliği, özgünlük eksikliğinden muzdarip olan şiirlerinin başlıca erdemidir. Ion adlı dramasında, Goethe'nin Iphigenie'sine rakip olmak için boşuna çabaladı. Almanlar arasında "sone sanatında model ve usta" olmaktan gurur duyuyordu. Ehrenpforte und Triumphbogen für Kotzebue (1801) gibi parlak edebiyat parodilerinde en iyisidir. |
„ |
1905 Yeni Uluslararası Ansiklopedisi, Schlegel hakkındaki makalesinde şu görüşleri verir:
| “ | Schlegel-Tieck çevirisi, evrensel olarak, Shakespeare'in yabancı bir dilde başka herhangi bir yorumundan daha iyi kabul edilir. Schlegel ve Tieck sayesinde Shakespeare, Almanya'nın ulusal şairi oldu.
[Schlegel'in] İspanyol Tiyatrosu (1803-09), Calderon'un beş parçasından oluşan, takdire şayan bir şekilde tercüme edildi,... [yaptı] o şairi Alman halkının gözdesi ve onun Blumensträusse der italienischen, spanischen und portugiesischen Poesie (Berlin, 1804) ), güney şarkı sözlerinin büyüleyici bir koleksiyonu, . . . Roman ırklarının metrik biçimlerinin Alman şiirinde vatandaşlığa alınması. Schlegel edebiyatçılarla olan ilişkilerinde kavgacı, kıskanç ve cimri olmayan biriydi, dalağı heyecanlanınca da iftiradan çekinmezdi. |
„ |
1836 yılında American Antiquarian Society üyeliğine seçildi.[8]
Schlegel'in Shakespeare çevirileri sıklıkla yeniden basılmıştır. 1871-72 baskısı, Michael Bernays tarafından Schlegel'in el yazmaları ile revize edildi. Bernays'in Zur Entstehungsgeschichte des Schlegelschen Shakespeare (1872); Rudolph Genee, Schlegel ve Shakespeare (1903). Schlegel ayrıca, E. T. A. Hoffmann'ın 1807 single'ı Liebe und Eifersucht'un temelini oluşturan La banda y flor gibi Pedro Calderón de la Barca'nın oyunlarını da tercüme etti.
Oskar Walzel tarafından düzenlenen August Wilhelm ve Friedrich Schlegel'in yazılarından bir seçki, Kürschner'in Deutsche Nationalliteratur, 143 (1892)'sinde bulunabilir.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
