Artrodez

Yapay ankiloz veya sindez olarak da bilinen artrodez, iki kemik arasındaki eklem kemikleşmesinin ameliyatla yapay olarak indüklenmesidir. Bu, ağrı kesici ilaçlar, atel veya normal olarak belirtilen diğer tedavilerle tedavi edilemeyen bir eklemdeki inatçı ağrıyı gidermek için yapılır. Bu tip ağrının tipik nedenleri, eklemi bozan kırıklar, şiddetli burkulmalar ve artrittir. En çok omurga, el, ayak bileği ve ayaktaki eklemlerde yapılır. Tarihsel olarak diz ve kalça artrodezleri de ağrı giderici prosedürler olarak uygulanmaktaydı, ancak kalça ve diz artroplastisinde elde edilen büyük başarılarla, bu büyük eklemler için artrodezi birincil prosedür olmaktan çıkmıştır ve şimdi sadece bazı başarısız artroplastilerde son çare olarak kullanılmaktadır.^{[kaynak belirtilmeli]}

İlk kullanımları

Artrodez terimi, Eduard Albert tarafından tanıtıldı. Albert 1878'de çocuk felci olan bir kız çocuğunda ilk artrodezi gerçekleştirdi ve dizleri stabil hale geldi.^[1] 1887'de ilk başarılı kalça artrodezini gerçekleştirdi. Fransızca konuşulan bölgeden başarılı bir kalça eklemi artrodezinin ilk raporları, Lagrane tarafından 1886'da Fransızca ve F.Alee tarafından 1908'de İngilizce bir rapordur^[2].

Yöntem

Artrodez çeşitli şekillerde yapılabilir:

• Kişinin vücudunun başka bir yerindeki bir kemik (otogreft) kullanılarak veya bir kemik bankasından donör kemiği (allogreft) kullanılarak iki kemik arasında bir kemik grefti oluşturulabilir.^{[kaynak belirtilmeli]}
  • Kemik otogrefti genellikle cerrahlar tarafından tercih edilir, çünkü allogreftlerle ilişkili riskleri ortadan kaldırmanın yanı sıra, kemik otogrefti doğal kemik oluşturan hücreler (osteoblastlar) içerir, bu nedenle greftin kendisi yeni kemik oluşturur (osteoindüktif) ve ayrıca matriks veya köprülenen kemiklerden büyüyen yeni kemiğe doğru iskele (osteokondüktif) görevi görür. Kemik otogreftinin ana dezavantajı, hasat için mevcut sınırlı tdariktir.^{[kaynak belirtilmeli]}
  • Kemik allogreftinin, otogreftten çok daha büyük miktarlarda bulunma avantajı vardır; fakat genellikle derin dondurmayı içeren ve aynı zamanda demineralizasyon, ışınlama ve / veya dondurarak kurutmayı da içerebilen tedavi süreci, canlı kemik veya kemik iliği hücrelerini de öldürür. Bu, anti rejeksiyon ilaçlarına ihtiyaç duyulmayacak şekilde immünojenisiteyi (red riskini) önemli ölçüde azaltır ve uygun donör tarama uygulamaları ile birleştirildiğinde, bu işleme ve koruma uygulamaları riski önemli ölçüde azaltabilir. Tüm bu işleme rağmen, süngersi allogreft kemik, osteokondüktif özelliklerini korur. Ayrıca, bazı işleme uygulamalarının, kortikal kemik greftlerinde aside dayanıklı osteoindüktif proteinleri tuttuğu da gösterilmiştir, böylece birçok kemik allogreftinin hem osteokondüktif hem de osteoindüktif olduğu düşünülebilir.^{[kaynak belirtilmeli]}
• Çeşitli sentetik kemik ikameleri ticari olarak temin edilebilir.^{[kaynak belirtilmeli]} Bunlar genellikle hidroksiapatit veya trikalsiyum fosfat bazlı granüller olup, süngerimsi kemiğin yapısını taklit etmek için koralin veya trabeküler bir yapıya dönüştürülür. Yalnızca bir osteokondüktif matris olarak hareket ederler. Bazı üreticiler son zamanlarda osteoindüktif özelliklere sahip sentetik bir ürün yaratmaya çalışmak için bu ürünleri kemik morfogenetik proteini gibi çözünür kemik yapıcı faktörlerle tedarik etmeye başladılar.^{[kaynak belirtilmeli]}
• Metal implantlar, kemik büyümesini kolaylaştıran bir konumda onları bir arada tutmak için iki kemiğe takılabilir.
• Kemik füzyonunu kolaylaştırmak için yukarıdaki yöntemlerin bir kombinasyonu da yaygın olarak kullanılır.^{[kaynak belirtilmeli]}

Ameliyat ve iyileşmenin tamamlanması birkaç haftadan bir yıldan fazla bir süreye kadar sürebilir, bu sırada bitişik iki kemik kaynaşmıştır ve aralarında hiçbir hareket gerçekleşmez.^{[kaynak belirtilmeli]} Bu, anterior servikal füzyonda olduğu gibi, kemikleri güçlendirme etkisine sahip olabilir.^{[kaynak belirtilmeli]}

Atlarda kullanımı

Artrodez, atlarda subluksasyon, kırılma veya kollateral bağ kopması gibi ciddi yaralanmaları tedavi etmek için bir kurtarma prosedürü olarak kullanılır. Ayrıca, osteoartritten muzdarip atlarda, özellikle de distal iç diz eklemlerinde, bu düşük hareketli eklemleri kaynaştırmak için yapılır, böylece artık ağrı üretmezler.

Kaynakça

1. Georg Hohmann: Fuß und Bein. Ihre Erkrankungen und deren Behandlung. Springer, Heidelberg 1948, ISBN 978-3-642-49618-9, S. 400–401.
2. G. Zeiler, A. Schuh: Die Arthrodese des Hüftgelenks und ihre Remobilisation. In: Der Orthopäde. 33, 2004, S. 490, DOI:10.1007/s00132-004-0697-1.

Dış bağlantılar

• WebMD tanımı