1974 Formula 1 sezonu
Formula 1 sezonu Vikipedi'den, özgür ansiklopediden
1974 Formula 1 sezonu, FIA'nın düzenlediği Formula 1 şampiyonasının 28. sezonuydu. 1974 sezonu Dünya Sürücüler şampiyonasını ve yine aynı sezonun F1 Üreticileri Uluslararası Kupasını içeren 15 yarışla yapıldı.[1] Sezon içinde ayrıca üç şampiyona dışı yarış yapıldı. Sezon 28 Ocak'ta başlayıp 7 Ekim'de sona erdi.ve birkaç şampiyona dışı yarışı içeriyordu. Şampiyona 13 Ocak ile 6 Ekim tarihleri arasında düzenlendi.
 1974 FIA Formula 1 Dünya Şampiyonası sezonu | |
| Önceki: 1973 | Sonraki: 1975 |
| Pilotlar • Pistler • Yarışlar | |
Son şampiyon Jackie Stewart, 1973 sezonunun ardından emekliliğini açıkladığı için bu sezon mücadele etmedi. Emerson Fittipaldi (McLaren) ve Clay Regazzoni (Ferrari) şampiyonun belirleneceği son yarışa eşit puanla girdi. Ancak Regazzoni yarışı tamamlayamayınca, dördüncü sırada finişe ulaşan Fittipaldi şampiyonluğunu ilan etti. Böylece McLaren de ilk şampiyonluğuna ulaşırken sponsoru Marlboro da sponsor olarak ilk şampiyonluğunu elde etti.
Bu sezon iki pilot geçirdikleri kazalarla hayatını kaybetti. Peter Revson, Güney Afrika Grand Prix'nin antrenman turlarında, Helmut Koinigg ise Birleşik Devletler Grand Prix'de yaptığı kaza sonucu hayatını kaybetti.
Takımlar ve sürücüler
Özetle
Bakış açısı
1974 Dünya Şampiyonası'nda aşağıdaki takımlar ve sürücüler yarıştı.
| Katılımcı | Üretici | Şasi | Motor | Lastik | No | Sürücü | Yarışlar |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
 John Player Team Lotus |
Lotus-Ford | 72E
76 |
Ford Cosworth DFV 3.0 V8 | G | 1 |  Ronnie Peterson |
Hepsi |
| 2 |  Jacky Ickx |
Hepsi | |||||
| 31 |  Tim Schenken |
15 | |||||
| Elf Team Tyrrell |
Tyrrell-Ford | 005
006 007 |
Ford Cosworth DFV 3.0 V8 | G | 3 |  Jody Scheckter |
Hepsi |
| 4 |  Patrick Depailler |
Hepsi | |||||
| Marlboro Team Texaco
|
McLaren-Ford | M23 | Ford Cosworth DFV 3.0 V8 | G | 5 |  Emerson Fittipaldi |
Hepsi |
| 6 |  Denny Hulme |
1-3, 5-15 | |||||
| 33 | Mike Hailwood |
1-11 | |||||
| David Hobbs |
12-13 | ||||||
 Jochen Mass |
14-15 | ||||||
| 56 | Denny Hulme |
4 | |||||
| Motor Racing Developments |
Brabham-Ford | BT42
BT44 |
Ford Cosworth DFV 3.0 V8 | G | 7 |  Carlos Reutemann |
Hepsi |
| 8 | Richard Robarts |
1-3 | |||||
 Rikky von Opel |
4-9 | ||||||
| Carlos Pace |
10-15 | ||||||
| 34 | Teddy Pilette |
5 | |||||
| March Engineering
|
March-Ford | 741 | Ford Cosworth DFV 3.0 V8 | G | 9 | Hans-Joachim Stuck |
1-6, 8-15 |
| Reine Wisell |
7 | ||||||
| 10 | Howden Ganley |
1-2 | |||||
 Vittorio Brambilla |
3-15 | ||||||
| Scuderia Ferrari SpA SEFAC |
Ferrari | 312B3-74 | Ferrari 001/11 3.0 F12 | G | 11 |  Clay Regazzoni |
Hepsi |
| 12 |  Niki Lauda |
Hepsi | |||||
| Motul Team BRM |
BRM | P160E
P201 |
BRM P142 3.0 V12
BRM P200 3.0 V12 |
F | 14 | Jean-Pierre Beltoise |
Hepsi |
| 15 | Henri Pescarolo |
1-11, 13 | |||||
| Chris Amon |
14-15 | ||||||
| 37 | François Migault |
1-6, 8-11, 13 | |||||
 UOP Shadow Racing |
Shadow-Ford | DN1
DN3 |
Ford Cosworth DFV 3.0 V8 | G | 16 | Peter Revson |
1-2 |
| Brian Redman |
4-6 | ||||||
| Bertil Roos |
7 | ||||||
| Tom Pryce |
8-15 | ||||||
| 17 | Jean-Pierre Jarier |
1-2, 4-15 | |||||
| Team Surtees
|
Surtees-Ford | TS16 | Ford Cosworth DFV 3.0 V8 | F | 18 | Carlos Pace |
1-7 |
| José Dolhem |
9, 15 | ||||||
| Derek Bell |
10-14 | ||||||
| 19 | Jochen Mass |
1-11 | |||||
| Jean-Pierre Jabouille |
12 | ||||||
| José Dolhem |
13 | ||||||
| Helmut Koinigg |
14-15 | ||||||
| 30 | Dieter Quester |
12 | |||||
| Frank Williams Racing Cars |
Iso-Marlboro-Ford | FW | Ford Cosworth DFV 3.0 V8 | F | 20 | Arturo Merzario |
Hepsi |
| Richard Robarts |
7 | ||||||
| 21 |  Tom Belsø |
3-4, 7, 10 | |||||
 Gijs van Lennep |
5, 8 | ||||||
| Jean-Pierre Jabouille |
9 | ||||||
| Jacques Laffite |
11-15 | ||||||
| Team Ensign
|
Ensign-Ford | N174 | Ford Cosworth DFV 3.0 V8 | F | 22 | Rikky von Opel |
1 |
| Vern Schuppan |
5-11 | ||||||
| Mike Wilds |
12, 14-15 | ||||||
| 25 | 13 | ||||||
| Scribante Lucky Strike Racing |
McLaren-Ford | M23 | Ford Cosworth DFV 3.0 V8 | G | 23 | Dave Charlton |
3 |
| Trojan-Tauranac Racing |
Trojan-Ford | T103 | Ford Cosworth DFV 3.0 V8 | F | 23 | Tim Schenken |
4, 6, 8, 10-12 |
| 29 | 13 | ||||||
| 41 | 5 | ||||||
 AAW Racing Team |
Surtees-Ford | TS16 | Ford Cosworth DFV 3.0 V8 | F | 23 | Leo Kinnunen |
7, 9, 13 |
| 43 | 10, 12 | ||||||
| 44 | 5 | ||||||
| Hesketh Racing |
March-Ford
Hesketh-Ford |
731
308 |
Ford Cosworth DFV 3.0 V8 | F | 24 | James Hunt |
Hepsi |
| 31 | Ian Scheckter |
12 | |||||
 Maki Engineering |
Maki-Ford | F101 | Ford Cosworth DFV 3.0 V8 | F | 25 | Howden Ganley |
10-11 |
| Embassy Racing with Graham Hill |
Lola-Ford | T370 | Ford Cosworth DFV 3.0 V8 | F | 26 | Graham Hill |
Hepsi |
| 27 | Guy Edwards |
1-2, 4-11 | |||||
| Peter Gethin |
10 | ||||||
| Rolf Stommelen |
12-15 | ||||||
| John Goldie Racing with Hexagon
|
Brabham-Ford | BT42
BT44 |
Ford Cosworth DFV 3.0 V8 | F | 28 | John Watson |
Hepsi |
| 34 | Carlos Pace |
9 | |||||
| G | 208 | Lella Lombardi |
10 | ||||
| Pinch Plant Ltd |
Lyncar-Ford | 006 | Ford Cosworth DFV 3.0 V8 | F | 29 | John Nicholson |
10 |
| Team Gunston |
Lotus-Ford | 72E | Ford Cosworth DFV 3.0 V8 | G | 29 | Ian Scheckter |
3 |
| 30 | Paddy Driver |
3 | |||||
| Dalton-Amon International |
Amon-Ford | AF101 | Ford Cosworth DFV 3.0 V8 | F | 30 | Chris Amon |
4, 6, 11 |
| 22 | 13 | ||||||
| 30 | Larry Perkins |
11 | |||||
| Dempster International Racing Team |
March-Ford | 731 | Ford Cosworth DFV 3.0 V8 | F | 35 | Mike Wilds |
10 |
| Scuderia Finotto |
Brabham-Ford | BT42 | Ford Cosworth DFV 3.0 V8 | F | 31 | Carlo Facetti |
13 |
| 32 | Helmut Koinigg |
12 | |||||
| 43 | Gérard Larrousse |
5, 9 | |||||
| Blignaut Embassy Racing |
Tyrrell-Ford | 004 | Ford Cosworth DFV 3.0 V8 | F | 32 | Eddie Keizan |
3 |
| Token Racing |
Token-Ford | RJ02 | Ford Cosworth DFV 3.0 V8 | F | 32 | Ian Ashley |
11 |
| 35 | 12 | ||||||
| 42 | Tom Pryce |
5 | |||||
| David Purley |
10 | ||||||
| The Chequered Flag Racing with Richard Oaten |
Brabham-Ford | BT42 | Ford Cosworth DFV 3.0 V8 | G | 42 | Ian Ashley |
14-15 |
 Team Canada F1 Racing |
Brabham-Ford | BT42 | Ford Cosworth DFV 3.0 V8 | G | 50 | Eppie Wietzes |
14 |
| Vel's Parnelli Jones Racing |
Parnelli-Ford | VPJ4 | Ford Cosworth DFV 3.0 V8 | F | 55 | Mario Andretti |
14-15 |
| Penske Cars |
Penske-Ford | PC1 | Ford Cosworth DFV 3.0 V8 | G | 66 | Mark Donohue |
14-15 |
Takım ve sürücü değişiklikleri
Sezon başında birçok sürücü değişikliği gerçekleşti:
- 1972'de şampiyon olan ancak 1973'ün ikinci yarısında sorunlar yaşayan Emerson Fittipaldi, McLaren'e geçmek için Lotus'tan ayrıldı. Surtees'ten Mike Hailwood yanına getirildi. Fittipaldi'nin Lotus'taki yerine Ferrari'den Jacky Ickx getirildi.
- Ferrari'nin yeni patronu Luca di Montezemolo 1973'te BRM ile yarışan Clay Regazzoni ve Niki Lauda ile anlaştı. Eski Ferrari pilotu Arturo Merzario Williams'ta (Iso-Marlboro adıyla) koltuk bulurken, BRM de Jean-Pierre Beltoise'nın yanına Henri Pescarolo ve Francois Migault ile sözleşme imzaladı.
- Francois Cevert'in ölümü ve Jackie Stewart'ın emekliliğinin ardından Tyrrell, McLaren'den Jody Scheckter Formula 2 pilotu Patrick Depailler ile anlaştı.
- Eski McLaren pilotu Peter Revson, Shadow'da March'tan gelen Jean-Pierre Jarier ile birlikte yarıştı. Yarı zamanlı olarak 1973'te onlarla birlikte yarışan Jochen Mass, tam zamanlı olarak Surtees'e geçti.
- Wilson Fittipaldi kendi takımını kurup yarışmak için Brabham'dan ayrıldı. Richard Robarts, para karşılığı takımda yer aldı.
- March, F2 pilotları Hans-Joachim Stuck'ı F1 takımına çıkarttı. Yanındaki isim ise Williams'tan Howden Ganley oldu.
- Graham Hill'in Embassy Racing takımı 1973'te kullandığı Shadow şasisinden Lola şasisine geçti. Hesketh takımı geçen sene özel bir March şasisi kullandıktan sonra kendi yaptıkları şasiyle sezona başladı.
Sezon ortası değişiklikleri
Sezon ortasında beş takım kendi şasilerine geçti:
- İspanya Grand Prix, Chris Amon kendi şasisini kullanmaya başladı ancak sonrasında BRM'ye geçti.
- Aynı yarışta Trojan-Tauranac Racing, Formula 5000 şasisinden geliştirdikleri aracıyla yarışması için Tim Schenken ile anlaştı.
- Token Racing (takımın adı kurucularının ilk isimleri olan Tony ve Ken'den esinlenilmiştir) Belçika Grand Prix'de direksiyonda Tom Pryce ile sezona dahil oldu.
- Penske, Kanada ve ABD yarışlarına kendi şasisiyle katıldı. Pilot olarak Mark Donohue ile anlaştılar.
- Bu iki yarışta Parnelli Jones da Lotus 72'den esinlenilen ve mali olarak Firestone tarafından desteklenen bir araçla yarıştı. Direksiyonda ise gelecekteki şampiyon, Mario Andretti vardı.
Sezon ortasında yaşanan sürücü değişikliklerinden bazıları şöyledir:
- İki yarış sonra March, Howden Ganley yerine F2 pilotu Vittorio Brambilla ile anlaştı.
- Peter Revson, Güney Afrika Grand Prix antrenmanlarında geçirdiği kazayla hayatını kaybetti. Shadow yerine F5000 pilotu Brian Redman, F2 pilotu Bertil Roos ve sezona Token ile başlayan Tom Pryce ile anlaştı.
- Richard Robarts ile Brabham'ın anlaşması Rikky von Opel'in gelişiyle sona erdi. Carlos Pace, Surtees'ten ayrılarak sezonu tamamlamak için Brabham ile anlaştı.
- Mike Hailwood, Almanya Grand Prix'de yaptığı kazanın ardından F1'i bıraktı. David Hobbs, üç yıllık aranın ardından geri dönerken, Jochen Mass da Surtees'ten ayrıldı.
- Helmut Koinigg, Birleşik Devletler Grand Prix'de geçirdiği kazayla hayatını kaybetti. Surtees bir sonraki sezon için faaliyetlerini tek araçla olacak şekilde azalttı.
Takvim
| Yarış | Grand Prix | Pist | Tarih |
|---|---|---|---|
| 1 |  Arjantin Grand Prix |
Autódromo Oscar Alfredo Gálvez, Buenos Aires | 13 Ocak |
| 2 | Brezilya Grand Prix |
Autodromo de Interlagos, São Paulo | 27 Ocak |
| 3 | Güney Afrika Grand Prix |
Kyalami Grand Prix Circuit, Midrand | 30 Mart |
| 4 |  İspanya Grand Prix |
Circuito Permanente Del Jarama, Madrid | 28 Nisan |
| 5 | Belçika Grand Prix |
Nivelles-Baulers, Nivelles | 12 Mayıs |
| 6 |  Monako Grand Prix |
Circuit de Monaco, Monte Carlo | 26 Mayıs |
| 7 | İsveç Grand Prix |
Scandinavian Raceway, Anderstorp | 9 Haziran |
| 8 | Hollanda Grand Prix |
Circuit Zandvoort, Zandvoort | 23 Haziran |
| 9 |  Fransa Grand Prix |
Dijon-Prenois, Prenois | 7 Temmuz |
| 10 | Britanya Grand Prix |
Brands Hatch, Kent | 20 Temmuz |
| 11 | Almanya Grand Prix |
Nürburgring, Nürburg | 4 Ağustos |
| 12 | Avusturya Grand Prix |
Österreichring, Spielberg | 18 Ağustos |
| 13 | İtalya Grand Prix |
Autodromo Nazionale di Monza, Monza | 8 Eylül |
| 14 | Kanada Grand Prix |
Mosport Park, Bowmanville | 22 Eylül |
| 15 | Birleşik Devletler Grand Prix |
Watkins Glen International, New York | 6 Ekim |
Takvim değişiklikleri
- İspanya Grand Prix, iki pist arasındaki yarış paylaşım anlaşması nedeniyle Montjuïc'ten Jarama'ya taşındı. Benzer şekilde, Belçika Grand Prix Circuit Zolder'den Nivelles-Baulers'e ve Britanya Grand Prix de Silverstone'dan Brands Hatch'e taşındı.
- Hollanda Grand Prix Temmuz sonundan Haziran ortasına alındı.
- Fransa Grand Prix, Charade pistinden yeni inşa edilen Dijon-Prenois pistine alındı.[2]
Kural değişiklikleri
Özetle
Bakış açısı
Teknik düzenlemeler
Kazalarda yangın ihtimalini azaltmak amacıyla kendinden contalı ayrılabilir yakıt kaplinleri zorunlu hale getirildi.[3][4]
Sportif düzenlemeler
- 1973 Belçika Grand Prix'de getirilen sistemin ardından, 1974 sezonu takımların kalıcı yarış numaralarına sahip olduğu ilk sezon oldu.[5] Numaralar takımların 1973 Takımlar Şampiyonası'nı tamamladığı sıraya göre belirlendi. Buradan hareketle bütün takımlar yalnızca Sürücüler Şampiyonası'nı kazanan pilota sahip olursa numarasını değiştirebildi. Şampiyon pilot 1 numarayı alırken takım arkadaşı 2 numarayı alacak, daha önceden bu numaraları alan takım ise boşalan yeni numaraları alacaktı (1974 sezonunda istisna olarak son şampiyon emekli olarak Jackie Stewart yarışmadığı için, markalar şampiyonu Lotus'un pilotu Ronnie Peterson, takımın lideri olarak 1 numarayı aldı. 1993 ve 1994 sezonlarında bu durum bir kez daha yaşanmış, bu sefer 0 numara kullanılmıştır). Bu nedenle, mesela Tyrrell - bir daha şampiyon olamamalarına rağmen - sistem 1996'da değişene kadar 3 ve 4 numaraları kullandı.
- İlk defa pilotların yarış başlamadan önce gridde nasıl sıralanacakları önceden zorunlu hale getirildi. Buna göre pilotlar ikişerli olarak kademeli şekilde sıralanacak, aralarında 12 m (39 ft) mesafe olacaktı.[3][4]
Sonuçlar ve sıralamalar
Özetle
Bakış açısı
Grand Prix'ler
Puanlama sistemi
İlk altıya girenlere puan verildi. Markalar şampiyonası için her takımın yarışı en yüksek sırada bitiren pilotunun puanı dikkate alındı. Her iki şampiyonada ilk sekiz yarıştaki en iyi yedi, sonraki yedi yarıştaki ise en iyi altı sonuç sayıldı.
Parantez içinde olmayan numaralar şampiyonluk puanı, parantez içindekiler ise toplamda elde edilen puanları gösterir. Puanlama aşağıdaki sisteme göre yapıldı:
| Pozisyon | 1. | 2. | 3. | 4. | 5. | 6. |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Yarış | 9 | 6 | 4 | 3 | 2 | 1 |
| Kaynak:[6] | ||||||
Sürücüler Şampiyonası
|
|
FIA şampiyonada puan alamayan pilotları sıralamaya dahil etmedi[1] ve aynı puanı toplayan sürücüler arasında eşitliği bozan bir sistem uygulamadı.[1]
F1 Üreticileri Uluslararası Kupası
| Poz. | Takım | ARJ
|
BRE
|
GAF
|
İSP
|
BEL
|
MON
|
İSÇ
|
HOL
|
FRA
|
BRİ
|
ALM
|
AVS
|
İTA
|
KAN
|
ABD
|
Puan[7] | |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | McLaren-Ford |
1 | 1 | 3 | 3 | 1 | (5) | 4 | 3 | 6 | 2 | 15 | 2 | 2 | 1 | 4 | 73 (75) | |
| 2 | Ferrari |
2 | 2 | 16 | 1 | 2 | 4 | YD | 1 | 2 | 4 | 1 | 5 | YD | 2 | 11 | 65 | |
| 3 | Tyrrell-Ford |
6 | 8 | 4 | 5 | 3 | 2 | 1 | 5 | 4 | 1 | 2 | YD | 3 | 5 | 6 | 52 | |
| 4 | Lotus-Ford |
13 | 3 | 13 | YD | YD | 1 | YD | 8 | 1 | 3 | 4 | YD | 1 | 3 | YD | 42 | |
| 5 | Brabham-Ford |
7 | 7 | 1 | 11 | 11 | 6 | 9 | 7 | 16 | 6 | 3 | 1 | 5 | 8 | 1 | 35 | |
| 6 | Hesketh-Ford |
YD | 10 | YD | YD | 3 | YD | YD | YD | YD | 3 | YD | 4 | 3 | 15 | |||
| 7 | BRM |
5 | 10 | 2 | 12 | 5 | YD | YD | YD | 10 | 12 | 10 | YD | YD | NC | 9 | 10 | |
| 8 | Shadow-Ford |
YD | YD | WD | 7 | 13 | 3 | 5 | YD | 12 | 8 | 6 | 8 | 10 | YD | 10 | 7 | |
| 9 | March-Ford |
8 | 9 | 5 | 4 | 9 | YD | 10 | 10 | 11 | YD | 7 | 6 | YD | YD | YD | 6 | |
| 10 | Iso-Marlboro-Ford |
YD | YD | 6 | YD | 14 | YD | 8 | YD | 9 | YD | YD | NC | 4 | 15 | YD | 4 | |
| 11 | Surtees-Ford |
YD | 4 | 11 | 13 | YD | YD | YD | YD | YD | 14 | 11 | 9 | DNQ | 10 | YD | 3 | |
| 12 | Lola-Ford |
11 | 11 | 12 | YD | 8 | 7 | 6 | YD | 13 | 13 | 9 | 12 | 8 | 11 | 8 | 1 | |
| — | Parnelli-Ford |
7 | DSQ | 0 | ||||||||||||||
| — | Trojan-Ford |
14 | 10 | YD | DNQ | YD | DNQ | 10 | YD | 0 | ||||||||
| — | Penske-Ford |
12 | YD | 0 | ||||||||||||||
| — | Token-Ford |
YD | WD | DNQ | 14 | NC | 0 | |||||||||||
| — | Ensign-Ford |
DNS | WD | WD | 15 | YD | DSQ | DSQ | DNQ | DNQ | YD | DNQ | DNQ | DNQ | NC | 0 | ||
| — | Amon-Ford |
YD | WD | DNS | WD | DNQ | DNQ | 0 | ||||||||||
| — | Maki-Ford |
WD | DNQ | DNQ | 0 | |||||||||||||
| — | Lyncar-Ford |
WD | DNQ | 0 | ||||||||||||||
| Poz. | Takım | ARJ
|
BRE
|
GAF
|
İSP
|
BEL
|
MON
|
İSÇ
|
HOL
|
FRA
|
BRİ
|
ALM
|
AVS
|
İTA
|
KAN
|
ABD
|
Puan | |
Kalın sonuçlar, verilen puanların korunduğu gösterir. Parantez içinde gösterilen sonuçlar ise korunmadı.
FIA, şampiyonada puanı olmayan takımları sıralamaya dahil etmedi.[1]
Şampiyona dışı yarışlar
1974'te dünya şampiyonası kapsamına girmeyen, F1 araçlarına açık üç yarış daha yapıldı.
| Yarış adı | Pist | Tarih | Kazanan pilot | Takımı | Rapor |
|---|---|---|---|---|---|
| I Presidente Medici Grand Prix |
Brasília | 3 Şubat | Emerson Fittipaldi |
McLaren-Cosworth |
Rapor |
| IX Race of Champions |
Brands Hatch | 17 Mart | Jacky Ickx |
Lotus-Cosworth |
Rapor |
| XXVI BRDC International Trophy |
Silverstone | 7 Nisan | James Hunt |
Hesketh-Cosworth |
Rapor |
Kaynakça
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.