Violeta Chamorro (doğum adı Violeta Barrios Torres; 18 Ekim 1929) Nikaragua doğumlu siyasetçi. 1990 ile 1997 yılları arasında Nikaragua Devlet Başkanı olarak görev yapmıştır. Nikaragua'da devlet başkanı olarak görev yapan ilk ve tek kadındır.[2]
Pratik Bilgiler Nikaragua Devlet Başkanı, Başkan Yardımcısı ...
Violeta Chamorro |
|
Chamorro, 1993. |
Nikaragua Devlet Başkanı |
Görev süresi 25 Nisan 1990 - 10 Ocak 1997 |
Başkan Yardımcısı |
Virgilio Godoy (1990-1995) Julia Mena (1995-1997) |
Yerine geldiği |
Daniel Ortega |
Yerine gelen |
Arnoldo Alemán |
Kişisel bilgiler |
Doğum |
Violeta Barrios Torres 18 Ekim 1929 (94 yaşında)[1] Rivas, Nicaragua |
Partisi |
Demokratik Kurtuluş Birliği |
Diğer siyasi bağlantıları |
Ulusal Muhalefet Birliği |
Evlilik(ler) |
Pedro Joaquín Chamorro Cardenal |
Çocuk(lar) |
5 |
Kapat
Güney Nikaragua'da toprak sahibi bir ailenin çocuğu olarak dünyaya gelen Chamorro, Amerika Birleşik Devletleri'nde eğitim gördü.[4] Memleketine geri döndüğünde evlendi ve bu evlilikten beş çocuğu oldu.[5] Kocası Pedro Joaquín Chamorro Cardenal, ailesinden daha sonra miras aldığı La Prensa gazetesinde çalışan bir gazeteciydi.[8][9]
Eşinin hükûmet karşıtı tutumundan dolayı, sık sık hapse girdi veya sürgün edildi, Chamorro'yu on yıl yurt dışında yaşatmak zorunda kaldı. Eşi Pedro Joaquín, 1978'de suikaste uğradı ve öldürüldü. Eşinin ölümünden sonra Chamorro, gazetenin yönetimini devraldı.[11] Pedro'nun öldürülmesi Nikaragua Devrimi'ne yol açtı ve dul eşi Chamorro tarafından kullanılan muhalefet güçleri için güçlü bir sembol haline geldi. Başlarda Sandinista Ulusal Kurtuluş Cephesi'nden Anastasio Somoza Debayle seçimleri kazandığında devrimcilere destek verdi.[12]
Ulusal Yeniden Yapılanma altında kurulan geçici hükûmetin bir parçası olmayı kabul etti[8][12] (İspanyolca: Junta de Gobierno de Reconstrucción Nacional, JGRN); ancak, Yapılanma daha radikal bir yönde ilerlemeye başladı ve Sovyetler Birliği ile anlaşmalar imzaladığında Chamorro istifa ederek gazeteye geri döndü.[15] Chamorro'nun yönetiminde La Prensa gazetesi hükûmetin izlediği siyaseti eleştirmeye başladı. Daniel Ortega yeni genel seçimlerin 1990'da yapılacağını duyurduğunda Chamorro, Ulusal Muhalefet Birliği (İspanyolca: Unión Nacional Opositora, UNO) olarak bilinen muhalefet partisine aday olarak seçildi ve partiye katıldı. Toplamda 14 parti ittifakı kuruldu.[17][18]
Bu partiler muhafazakârlardan ve liberallerden, komünistlere kadar değişiyordu ve idealist farklılıklar nedeniyle herhangi bir siyasi yol izlemekte güçlük çekiyordu.[19] Görevdeki Cumhurbaşkanı Ortega'nın kazandığına dair düzenlenen anketlere rağmen,[20][21] Chamorro 25 Şubat 1990'da seçimleri kazandı ve Amerika Kıtası'nda ilk seçilen kadın devlet başkanı oldu.[22][23][24] Chamorro 25 Nisan 1990'da göreve başladı.[25] Chamorro'nun liderliği, ekonomik sorunlar ve toplumsal huzursuzluk ile dolu altı yılı kapsamaktaydı.[26][27][28][29] 10 Ocak 1997'de görevinden ayrıldıktan sonra Chamorro'nun sağlığının kötüye gitmesi siyasi kariyerinden emekli olmaya zorladı.
- Isaiah Thomas Rochester Teknoloji Enstitüsü Yayıncılık Ödülü.[30]
- 1986 - Louis M. Lyons Gazetecilikte Vicdan ve Dürüstlük Ödülü.[31]
- 1991 - Ulusal Demokrasi Vakfından Demokrasi Ödülü.[32]
- 1997 - Barış Yolu Vakfı'ndan Barış Yolu Ödülü.[33]
- 2001 - Küresel Ticarette Liderlik Ödülü.[34]
Ortiz de Zarate, Roberto (15 Kasım 2001). "Violeta Barrios de Chamorro". CIDOB (İspanyolca). Barcelona, Spain: Barcelona Centre for International Affairs. 23 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ağustos 2015.
Chimene-Weiss, Sara; Eppel, Sol; Feigenbaum, Jeremy; Motel, Seth; Pangandoyon, Ingrid (2010). "Nicaragua and Iran Timeline". Brown University. Providence, Rhode Island: Brown University. 2 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ağustos 2015.
"1986 Louis Lyons Award". Harvard University, Cambridge, Massachusetts: Nieman Foundation. 30 Nisan 1986. 31 Ağustos 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Ağustos 2015.
- Anderson, Leslie E.; Dodd, Lawrence C. (2009). Learning Democracy: Citizen Engagement and Electoral Choice in Nicaragua, 1990–2001. University of Chicago Press. ISBN 978-0-226-01974-1. 25 Nisan 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Mart 2020.
- Arnson, Cynthia; Holiday, David (1991). Fitful Peace: Human Rights and Reconciliation in Nicaragua Under the Chamorro Government. Human Rights Watch. ISBN 978-1-56432-034-6. 25 Nisan 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Mart 2020.
- Baldwin, Louis (1996). Women of strength: biographies of 106 who have excelled in traditionally male fields, A.D. 61 to the present. Jefferson, North Carolina: McFarland. ISBN 978-0-7864-0250-2.
- Beckman, Peter R.; D'Amico, Francine, eds. (1995). Women in world politics: an introduction. Westport, Connecticut: Bergin & Garvey. ISBN 0-89789-410-3.
- Borland, Katherine (2006). Unmasking Class, Gender, and Sexuality in Nicaraguan Festival. University of Arizona Press. ISBN 978-0-8165-2511-9. 25 Nisan 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Mart 2020.
- Bothmann, Astrid (2015). Transitional Justice in Nicaragua 1990–2012: Drawing a Line Under the Past. Springer. ISBN 978-3-658-10503-7. 25 Nisan 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Mart 2020.
- Chamorro, Violeta Barrios de (1996). Dreams of the heart : the autobiography of President Violeta Barrios de Chamorro of Nicaragua. New York, New York: Simon & Schuster. ISBN 0-684-81055-7.
- Chavez Metoyer, Cynthia (2000). Women and the State in Post-Sandinista Nicaragua. Lynne Rienner Publishers. ISBN 978-1-55587-751-4. 25 Nisan 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Mart 2020.
- Close, David (1999). Nicaragua: The Chamorro Years. Lynne Rienner Publishers. ISBN 978-1-55587-643-2. 25 Nisan 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Mart 2020.
- Coerver, Don M.; Hall, Linda Biesele (1999). Tangled Destinies: Latin America and the United States. UNM Press. ISBN 978-0-8263-2117-6. 25 Nisan 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Mart 2020.
- Fernandez Jilberto, Alex E.; Mommen, Andre (2012). Liberalization in the Developing World: Institutional and Economic Changes in Latin America, Africa and Asia. Routledge. ISBN 978-1-134-82583-7. 25 Nisan 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Mart 2020.
- González-Rivera, Victoria (2011). Before the Revolution: Women's Rights and Right-wing Politics in Nicaragua, 1821–1979. Penn State Press. ISBN 0-271-04870-0. 25 Nisan 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Mart 2020.
- Guillermoprieto, Alma (1995). The heart that bleeds: Latin America now. Vintage Books. ISBN 978-0-679-75795-5. 25 Nisan 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Mart 2020.
- Hamilton, Lee H.; Inouye, Daniel K. (1995). Report of the Congressional Committees Investigating the Iran/Contra Affair. DIANE Publishing. ISBN 978-0-7881-2602-4. 25 Nisan 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Mart 2020.
- Keen, Benjamin; Haynes, Keith (2012). A History of Latin America. Cengage Learning. ISBN 1-111-84141-1. 25 Nisan 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Mart 2020.
- Korgen, Jeffry Odell (2007). Solidarity will transform the World. Orbis Books. ISBN 978-1-60833-049-2. 25 Nisan 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Mart 2020.
- Leiken, Robert S. (2003). Why Nicaragua vanished : a story of reporters and revolutionaries / Robert S. Leiken. Lanham, Md.: Rowman & Littlefield Publishers. ISBN 978-0-7425-2342-5.
- LeoGrande, William M. (2000). Our Own Backyard: The United States in Central America, 1977–1992. Univ of North Carolina Press. ISBN 978-0-8078-4857-9. 25 Nisan 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Mart 2020.
- Moreno, Dario (1994). The Struggle for Peace in Central America. University Press of Florida. ISBN 978-0-8130-1274-2. 26 Nisan 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Mart 2020.
- Santa-Cruz, Arturo (2013). International Election Monitoring, Sovereignty, and the Western Hemisphere: The Emergence of an International Norm. Routledge. ISBN 978-1-135-48396-8. 25 Nisan 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Mart 2020.
- Skard, Torild (2014). Women of power: Half a century of female presidents and prime ministers worldwide. Policy Press. ISBN 978-1-4473-1637-4. 6 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Mart 2020.
- Skidmore, Thomas E.; Smith, Peter H. (1997). Modern Latin America. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-510017-4. 25 Nisan 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Mart 2020.
- Staten, Clifford L. (2010). The History of Nicaragua. ABC-CLIO. ISBN 978-0-313-36038-1. 25 Nisan 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Mart 2020.
- Steinmetz, Sara (1994). Democratic Transition and Human Rights: Perspectives on U.S. Foreign Policy. Albany, New York: SUNY Press. ISBN 978-0-7914-1433-0. 25 Nisan 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Mart 2020.
- Taylor, Lance (1993). The Rocky Road to Reform: Adjustment, Income Distribution, and Growth in the Developing World. MIT Press. ISBN 978-0-262-20093-6. 25 Nisan 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Mart 2020.
- Vanden, Harry E.; Prevost, Gary (2002). Politics of Latin America: The Power Game. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-512317-3. 25 Nisan 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Mart 2020.
- Walker, Thomas W. (1997). Nicaragua without illusions: regime transition and structural adjustment in the 1990s. SR Books. ISBN 978-0-8420-2578-2. 25 Nisan 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Mart 2020.
Daha fazla bilgi Siyasi görevi ...
Kapat