UGM-133A Trident II veya Trident D5, Lockheed Martin Space tarafından Sunnyvale, California'da inşa edilen ve Amerikan ve İngiliz donanmalarında konuşlandırılan denizaltından fırlatılan bir balistik füzedir (SLBM). İlk olarak Mart 1990'da konuşlandırıldı ve hala hizmette kalmaya devam ediyor. Trident II Stratejik Silah Sistemi, önceki Trident C-4'ten daha fazla doğruluk, yük ve menzile sahip geliştirilmiş bir SLBM'dir. ABD'nin stratejik nükleer üçlüsünün kilit bir unsurudur ve ABD'nin stratejik caydırıcılığını güçlendirir. Trident II, birçok hedefi vurabilecek dayanıklı, deniz tabanlı bir sistem olarak kabul edilir. Trident II'nin artan yük kapasitesi, daha az denizaltı ile nükleer caydırıcılığın sağlanmasına olanak tanır[1] ve yüksek doğruluğu ilk nükleer saldırı silahı olarak kullanılmasını sağlar.[2][3][4]
USS Kentucky, DASO 26 test lansmanının bir parçası olarak 2015 yılında bir Trident II SLBM'yi ateşliyor.
Trident II füzeleri, her Ohio sınıfında 24 füze ve her Vanguard sınıfında 16 füze olmak üzere 14 ABD Ohio ve dört İngiliz Vanguardsınıfı denizaltı tarafından taşınmaktadır (2023'ten itibaren Ohio sınıfı denizaltılardaki füze sayısı 20'ye düşürülecektir).[5]
Lieber, Keir A. (2007). "U.S. Nuclear Primacy and the Future of the Chinese Deterrent"(PDF). China Security. Winter: 77. 16 Mayıs 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi(PDF). Erişim tarihi: 18 Mart 2022. During the past 15 years, the United States has done so much to upgrade its first strike capabilities – most notably by deploying Trident II D-5 missiles throughout the entire ballistic missile submarine (SSBN) fleet, placing high-yield W88 warheads on many of those missiles, and deploying stealthy B-2 bombers – that today a first strike could succeed even if the performance of key U.S. weapon systems fell far short of their expected accuracy, reliability, or both.
Military persuasion: Deterrence and provocation in crisis and war. Penn State Press. 2010. ss.85-6. ISBN978-0271041261. 18 Mart 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Ocak 2016. By the end of the 1980s, however, the submarine-launched ballistic missile had turned another page. The accuracy of the Trident II (D-5) SLBM, planned as the replacement for the Trident I with Trident II deployments beginning in 1989, was comparable to that of the MX/Peacekeeper ICBM, the most accurate land-based missile in the U.S. strategic arsenal. Owing to its improved accuracy and larger payload compared to its SLBM predecessors, Trident II would be able to attack hardened targets in the Soviet Union that were not previously vulnerable to sea-launched ballistic missiles. Although U.S. planners might assume that these strikes against hardened targets in the Soviet Union would be retaliatory attacks, a Soviet net-assessment of U.S. first-strike capabilities would have to include the improved sea-based missiles.
Tackling Trident. Irene Publishing. 2012. s.41. ISBN9781471751042. 19 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Kasım 2017. Although it is accurate enough for a 'first strike' weapon, successive governments have been adamant that the purpose of the current Trident system is as a 'deterrent' against nuclear or similarly cataclysmic attack on Britain. The Trident 'mission' is outlined by the Ministry of Defense: 'In a posture known as Continuous At Sea Defence (CASD), one submarine, armed with up to 16 Trident missiles and up to 48 warheads, is always on deterrent patrol 24 hours a day, 365 days a year' (MoD, 2006).
