Son Adam (film, 1924)
1924 Almanya yapımı siyah beyaz dramatik film / From Wikipedia, the free encyclopedia
Son Adam[1] 1924 Almanya yapımı siyah beyaz dramatik filmdir. Özgün adı Der Letzte Mann olan bu sessiz film ABD'de The Last Laugh (Son Gülüş) adıyla gösterime sunulmuştu.
Der Letzte Mann | |
![]() "Son Adam" (Der Letzte Mann) filminin afişi | |
Yönetmen | F.W. Murnau |
---|---|
Yapımcı | Erich Pommer |
Senarist | Carl Mayer |
Oyuncular | Emil Jannings |
Müzik | Giuseppe Becce (1924 sürümü) Karl-Ernst Sasse (1996 sürümü) |
Görüntü yönetmeni | Karl Freund |
Kurgu | Elfi Böttrich |
Stüdyo | Universum Film (UFA) |
Dağıtıcı | UFA (Almanya) Universal Pictures (ABD) |
Cinsi | Sinema filmi |
Türü | Psikolojik dram |
Renk | Siyah-beyaz |
Yapım yılı | 1924 |
Çıkış tarih(ler)i | 23 Aralık 1924, Almanya 5 Ocak 1925, ABD |
Süre | 101 dakika (Almanya) 90 dak. (ABD) |
Ülke | ![]() |
Dil | İngilizce |
Diğer adları | Son Adam (Türkiye) Le Dernier rire (Fransa) Le Dernier des hommes (Fransa/Belçika) L'Ultima risata (İtalya) El Último (İspanya) The Last Laugh (ABD) Der Hotelportier (Avusturya) |
Senaryosunu Carl Mayer'in yazdığı filmi sessiz Alman sinemasının yaratıcı sinemacısı F.W. Murnau yönetmiş, başrolünde ise Emil Jannings oynamıştı. Çoklarına göre Murnau'nun başyapıtı sayılan bu film çevrildiği yıl o zamana kadar yapılmış en iyi film olarak değerlendirilmişti.[2] Filmin görüntülerini dönemin en önemli görüntü yönetmenlerinden Karl Freund çekmiştir. Freund kamerayı o denli devrimci ve kıvrak bir üslupla kullanmıştı ki, Carl Mayer senaryoyu yeni kamera hareketlerine göre yeniden yazmak zorunda kalmıştı. Bir bakıma Freund'un kamerası filmin karakterlerinden biri olup çıkmıştır.[3]
I. Dünya Savaşı sonrasında Berlin'in lüks otellerinden birinin üniformalı iri yarı kapıcısı (Emil Jannings), yaşlandığı ve görevini aksattığı gerekçesiyle çok sevdiği ve gurur duyduğu bu prestijli işinden alınarak tuvalet bekçiliğine verilir. Oturduğu mahallede ve yakın çevresinde kendisine kral muamelesi yapılmasını sağlayan fiyakalı üniforması elinden alınan yaşlı adam, bu aşağılanma karşısında kedere boğulur ve kendine olan güvenini kaybeder ancak hayat mücadelesini de sürdürmeye çalışır.
Film 2001 - 2002 yıllarında "Berlin Federal Film Arşivi", "New York Modern Sanatlar Müzesi" ve Lozan'daki "İsviçre Sinemateki" nden temin edilen eksik parçaların bir araya getirilmesi ile restore edildi.[4]