Serebral atrofi
insan hastalığı / From Wikipedia, the free encyclopedia
Serebral atrofi, beyni etkileyen hastalıkların çoğunun ortak bir özelliğidir.[1] Herhangi bir dokunun atrofisi, hücre boyutunda bir azalma anlamına gelir; bu, sitoplazmik proteinlerin ilerleyici kaybına bağlı olabilir. Beyin dokusunda atrofi, nöronların ve bunlar arasındaki bağlantıların kaybını tanımlar. Beyin atrofisi iki ana kategoriye ayrılabilir: genelleştirilmiş ve fokal atrofi.[2] Genelleştirilmiş atrofi beynin tamamında meydana gelirken, fokal atrofi belirli bir konumdaki hücreleri etkiler.[2] Serebral hemisferler (beynin beyni oluşturan iki lobu) etkilenirse, bilinçli düşünce ve istemli süreçler bozulabilir.
Bir dereceye kadar serebral büzülme, yaşlanmanın dinamik süreciyle doğal olarak meydana gelir.[3] Yetişkinlik döneminde de yapısal değişiklikler devam eder, beyin küçülmesi 35 yaşından sonra yılda %0,2 oranında başlar.[4] Bireyler 70 yaşına ulaştığında düşüş hızı hızlanır.[5] 90 yaşına gelindiğinde insan beyni başlangıçtaki en yüksek ağırlığının %15'ini kaybetmiş olacaktır.[6] Beyin atrofisinin yanı sıra yaşlanma, beyindeki mikro kanamalarla da ilişkilendirilmiştir.[3]