Pushyabhuti Hanedanı

Pushyabhuti hanedanı (Hükümdarların adları -vardhana eki ile bittiği için Vardhana Hanedanı olarak da bilinir.^[2]), 6 ve 7. yüzyıl boyunca Hindistan'ın kuzeyinde hüküm süren bir Vaishya Hanedanı. Hanedanlık Kuzey ve Kuzeybatı Hindistan'ın çoğunu kaplayan, Doğuda Kamarupa'ya ve Güneyde Narmada Nehri'ne kadar geniş bir sınıra ulaştı. Hanedan başlangıçta Sthanvishvara'dan (günümüz: Thanesar, Haryana) yönetildi, ancak Harşa Kanyakubja'yı (günümüz: Kannauj, Uttar Pradesh) 647'de başkenti yaptı. Ayrıca hanedan, Harşa döneminde altın çağını yaşamıştır.^[3]

Pushyabhuti Hanedanı
6. yy-7. yy
Pushyabhuti'nin (yeşil olan) başkenti Thanesar çevresinde bulunuyordu.[1]
En geniş sınırlar (Harşa dönemi).[1]
Başkent	Stanvishwar, (günümüz: Thanesar) Kanyakubja, (günümüz: Kannauj)
Hükûmet	Monarşi
Tarihçe
• Kuruluşu 6. yy • Dağılışı 7. yy
Öncüller Ardıllar Gupta İmparatorluğu Gauda Krallığı Kannauj Varman Hanedanı Çalukya Hanedanlığı

Harşa Vardhana adına basılan bir para, 606-647.

Etimoloji

Saray şairi Bana tarafından yazılan Harshacharita'ya göre, aile Pushyabhuti hanedanı veya Pushpabhuti hanedanı olarak biliniyordu.^[2] Harshacharita'nın el yazmaları "Pushpabhuti" varyantını kullanır, ancak Georg Bühler bunun bir yazım hatası olduğunu ve doğru adın Pushyabhuti olduğunu öne sürmüştür.^[4]

Bazı modern kitaplar ise hanedanı "Vardhana Hanedanı" olarak tanımlar, çünkü krallarının adları "-vardhana" ekiyle biter.^[2]

Köken

Pushyabhuti Hanedanı'nın kökeni hakkında somut bir bilgi mevcut değildir. 7. yüzyıl şairi Bana tarafından yazılan Harshacharita, Pushyabhuti Hanedanlığı'nın kökenlerine dair bir açıklama yapıyor. Bu açıklamaya göre, başkenti Sthanvishvara (günümüz: Thanesar ) olan Pushyabyuti Hanedanlığı Srikantha Janapa'da (günümüz: Kurukshetra bölgesi) hüküm sürüyordu.^[5]

Xuanzang ve Aryamanjushrimulakalpa'nın yazıları, hanedanın Vaishya varnasına ait olduğunu gösteriyor.^[6][7]

Tarih

Pushyabhuti Hanedanı, başlangıçta başkentleri Sthaneshvara (günümüz: Thanesar) etrafında küçük bir alana hükmediyordu. Prabhakara'nın kızı Rajyashri, Avanti Varman'ın oğlu Graha Varman ile evlendi. Bu evliliğin bir sonucu olarak, Prabhakara'nın siyasi statüsü önemli ölçüde arttı ve Hanedanlık, Harşa döneminde de imparatorluk unvanını aldı.^[3][8]

Saray şairi Bana'nın anlattıklarına göre, Prabhakara'nın ölümünden sonra, Malava kralı, Gauda kralı ile birlik olup Kannauj'a saldırdı. Malava kralı Graha Varman'ı öldürdü ve Rajyashri'yi esir aldı.^[8] Prabhakara'nın büyük oğlu Rajya-Vardhana, Malava hükümdarını yendi, ancak Gauda kralı tarafından öldürüldü.^[8]

Bana, ayrıca Prabhakara'nın küçük oğlu Harşa Vardhana'nın Gauda kralını ve müttefiklerini yok etme sözü verdiğini belirtir. ^[8] Harşa, Kamarupa kralı Bhaskar Varman ile ittifak kurdu ve Shashanka'yı geri çekilmeye zorladı. Daha sonra, 606 yılında, Harşa imparator oldu^[8] ve Kuzey Hindistan'ın büyük bir bölümünü ele geçirdi.^[3][9]

Harşa daha sonra Kanyakubja'yı (Uttar Pradeş'te bulunan Kannauj) 647 yılında başkenti yaptı.^[10] Ardından Tang imparatoru Taizong, Harşa'ya bir dizi elçi göndererek iki medeniyet arasında yakın bağlar kurulmasını sağladı.^[3]

Harşa, varisi olmadan öldü. Varisi olmadan ölmesi ile birlikte hanedanlık gerileme dönemine girdi ve kısa bir süre sonra yıkıldı.^[3][9]

Hükümdarlar

Aşağıdakiler, Pushyabhuti ya da diğer adıyla Vardhana hanedanı'nın hükümdarlarıdır: ^[11]

1. Pushyabhuti (hükümdar olup olmadığı belirsiz)
2. Nara Vardhana (500-525)
3. I. Rajya Vardana (525-555)
4. Aditya Vardhana, (555-580)
5. Prabhakara Vardhana, (580-605)
6. II. Rajya Vardhana, (605-606)
7. Harşa Vardhana, (606-647)

Ayrıca bakınız

• Gupta İmparatorluğu
• Gauda Krallığı
• Harşa Vardhana
• Hindistan tarihi
• Çalukya Hanedanı

Kaynakça

Özel

1. Schwartzberg, Joseph E. (1978). A Historical atlas of South Asia. Chicago: University of Chicago Press. s. 146, map XIV.2 (d). ISBN 0226742210. 24 Şubat 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Mayıs 2021.
2. D. C. Ganguly 1981, s. 240.
3. "Hint Literatürü". Britannica. 12 Ağustos 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Haziran 2021.
4. Baijnath Sharma 1970, s. 89.
5. Hans Bakker 2014, ss. 78-79.
6. Shankar Goyal (2007). "RELIGIOUS ANALYSIS OF HARSHA'S PERSONALITY". Indian History Congress: 137. JSTOR 44147825. This probably explains the emergence of Pushyabhuti, a Vaisya by caste and a Saiva by faith, as its ruler
7. Y. Krishan; Indian History and Culture Society (1986). Essays in Indian History and Culture. Indian History & Culture Society. s. 167. 11 Mayıs 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Haziran 2021. yuan Chwang, who remained in Inda for approximately thirteen years (c. A.DD. 630-44) tells us that Harshavardhana was of 'Fe ishe'(vaishya) extraction. The Āryamanjuśrimulakalpa also clearly states that the Pushyabhutis belonged to the vaisya caste. According to Tripathi, the suffix ' bhūti ' additionally indicates that Pushyabhuti, the founder of the family was a vaisya
8. Hans Bakker 2014.
9. Sukla Das 1990.
10. Baijnath Sharma 1970.
11. Ronald M. Davidson 2012.

Genel

• Baijnath Sharma (1970). Harṣa and His Times. Sushma Prakashan. OCLC 202093.
• D. C. Ganguly (1981). "Western India in the Sixth Century A.D.". R. C. Majumdar (Ed.). A Comprehensive History of India. 3, Part I: A.D. 300-985. Indian History Congress / People's Publishing House. OCLC 34008529.
• Hans Bakker (2014). The World of the Skandapurāṇa. BRILL. ISBN 978-90-04-27714-4.
• Max Deeg (2016). "The Political Position of Xuanzang: The Didactic Creation of an Indian Dynasty in the Xiyu ji". Thomas Jülch (Ed.). The Middle Kingdom and the Dharma Wheel: Aspects of the Relationship between the Buddhist Saṃgha and the State in Chinese History. BRILL. ISBN 978-90-04-32258-5.
• Ronald M. Davidson (2012). Indian Esoteric Buddhism: A Social History of the Tantric Movement. Columbia University Press. ISBN 978-0-231-50102-6. 2 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Haziran 2021.
• Sukla Das (1990). Crime and Punishment in Ancient India. Abhinav Publications. ISBN 978-81-7017-054-9. 2 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Haziran 2021.
• Upinder Singh (2008). A History of Ancient and Early Medieval India: From the Stone Age to the 12th Century. Pearson Education India. ISBN 978-81-317-1120-0.